Foodies van de toekomst eten mogelijk verrijkte rijst.
Een nieuw in het laboratorium gekweekt vleesproduct combineert rijstkorrels met koeiencellen, rapporteren wetenschappers op de 14e. Ding. Rijst fungeert als een steiger die de groei van vet- of spiercellen ondersteunt. Samen vormen de ingrediënten een hybride van rijst en vlees die wordt gekookt tot een rozebruine brij.
Het had een heerlijke smaak, “nootachtig en een beetje zoet”, zegt Sohyeon Park, chemisch ingenieur aan de Yonsei Universiteit in Seoul, Zuid-Korea. In het laboratorium gemaakte rijst is nog niet klaar voor het avondeten, zegt ze, maar het zou op een dag een duurzamere manier kunnen zijn om vlees te eten.
De huidige methoden voor de vleesproductie omvatten het fokken van vee, waarvoor enorme uitgestrekte weilanden nodig zijn en elk jaar meer dan 100 miljoen ton methaan in de atmosfeer terechtkomt. Het vinden van manieren om kreunen te voorkomen zou beter kunnen zijn voor het milieu, suggereren wetenschappers. Enkele mogelijke alternatieven zijn onder meer het kweken van krekels en het vervangen van vlees door gefermenteerde schimmelsporen (SN: 2-5-19; SN: 5/5/22).
Vlees uit laboratoriumteelt is een andere manier om de koe (grotendeels) uit de vergelijking te halen. In het laboratorium bedekten Park en collega’s rijstkorrels met visgelatine en enzymen en voegden vervolgens koeiencellen aan elke korrel toe. De viscoating zorgde ervoor dat de cellen in het graan bleven plakken en groeien. En rijst biedt een driedimensionale structuur waar cellen zich aan kunnen vastklampen, zoals wijnstokken in een latwerk klimmen. Die structuur geeft de gekweekte cellen een meer vleesachtig uiterlijk, zegt Park. De cellen zelf groeien in dunne, platte lagen.
Wat de voedingswaarde betreft, is hybride rijst pittiger dan biefstuk, met slechts 8 procent meer eiwitten dan conventionele rijst. Maar Park hoopt dat aantal te vergroten door meer koecellen in elke boon te stoppen. Rice stond oorspronkelijk niet op haar radar; maar de ontbijtgranen werkten verrassend goed, zegt ze. Bovendien zijn ze goedkoop, voedzaam en nu al populair: een ingrediënt van A-kwaliteit.