Emily Rauschert (links) en Alice Claus.
Alice Claus
Onderschrift verbergen
Schakel bijschriften in
Alice Claus
Emily Rauschert (links) en Alice Claus.
Alice Claus
Dit verhaal maakt deel uit van de My Unsung Hero-serie, van het Hidden Brain-team. Het bevat verhalen van mensen wier vriendelijkheid een blijvende indruk op anderen achterliet.
In juni 2021 vlogen Alice Claus en haar zus Emily naar Boedapest voor de begrafenis van hun oom. Het was een lange rit, met meerdere tussenstops. De reisbeperkingen vanwege COVID-19 waren net versoepeld en het was onduidelijk of de twee zussen überhaupt het land zouden binnenkomen.
Toen ze 24 uur later eindelijk arriveerden, waren ze uitgeput en gestrest. Ze stapten met drie zware koffers in een taxi en gingen naar hun gehuurde appartement.
“We kwamen aan bij het appartement en er waren geen incheckinstructies”, herinnert Claus zich. “De eigenaar is niet te vinden en het telefoonnummer is niet geldig.”
Ze probeerden de klantenservice te bellen, maar er was geen live persoon beschikbaar – ze konden alleen met een bot chatten en hun probleem was te complex. De zusters werden steeds vermoeider. Neem daarom contact op met enkele appartementeigenaren in de buurt via de Close-app.
‘En bij de derde sms’te ik: ‘Ja, mijn appartement is beschikbaar. Je kunt gaan inchecken. Hier is de code’,’ zei Claus.
Ze pakten hun koffers en rolden over het trottoir naar het nieuwe appartement. Ze liepen een blok verder en de hoek om.
Toen keken ze op en zagen iets dat hen met angst vervulde: een reeks van vijf trappen die de heuvel opliepen en hen naar de straat met hun flatgebouw zouden leiden.
‘We wilden alleen maar huilen’, zei Claus.
Op dat moment arriveerde hun onbezongen held: een 20-jarige atletische jongeman, wandelend met zijn vriendin.
“Ze keek ons aan en zei: ‘Hebben vrouwen hulp nodig?'” herinnerde Claus zich. “En meestal zeiden we natuurlijk nee. En we keken elkaar aan en zeiden: ‘Ja!’
De jongeman pakte twee koffers, rende ze vijf trappen op en keerde terug voor de volgende. Ze probeerden hem geld te geven, maar hij zei nee.
“Hij veegde het gewoon van zich af en zei: ‘Geen probleem, nog een prettige dag’, en ging verder”, zei Claus.
Toen ze het appartementencomplex binnenkwamen, ontdekten ze dat ze nog meer trappen moesten beklimmen: hun kamer bevond zich op de vierde verdieping en er was geen lift. Maar dankzij de hulp van de man kregen ze de kracht om het te doen.
Toen ze eindelijk de deur van hun kamer openden, lieten ze zich op de bank vallen. Terugkijkend weten ze dat een vreemdeling hen die dag heeft gered.
“Die reis, die dag, was erg stressvol”, zei Claus. “En deze ene jongeman heeft zojuist zo’n verschil gemaakt.”
Mijn onbezongen held is ook een podcast – Elke dinsdag verschijnen er nieuwe afleveringen. Neem een spraakmemo op je telefoon op om je onbezongen heldenverhaal te delen met het Hidden Brain-team en stuur het naar myunsunghero@hiddenbrain.org.