Wat ‘van de rivier naar de zee’ na de veroordeling van Tlaib werkelijk betekent: NPR

In de dagen na de aanval van Hamas op 7 oktober en de militaire reactie van Israël zijn sommige Palestijnse rechtenverdedigers teruggekeerd naar een gemeenschappelijk refrein: “Van de rivier tot de zee zal Palestina vrij zijn.”

Het is een geografische verwijzing naar het land tussen de Jordaan en de Middellandse Zee en de al lang bestaande spanningen tussen de Palestijnen en de Israëlische Joden die daar wonen.

Maar wat betekent dat eigenlijk? Voor sommigen is het een roep om de bevrijding van het Palestijnse volk in de hele regio, van Gaza tot de Westelijke Jordaanoever en binnen Israël. Voor anderen is het de gewelddadige oproep om Israël uit het bestaan ​​te bannen, aangeroepen door militante groeperingen als Hamas.

De zinsnede is bijzonder politiek geladen geworden in de dagen na de dodelijke Hamas-aanval van 7 oktober waarbij 1.400 mensen in Israël omkwamen. Democratische en Republikeinse leden van het Congres veroordeelden de slogan, samen met één congreslid ernaar verwijzend als “een nauwelijks verhulde oproep tot de genocide op miljoenen Joden in Israël”.

De verontwaardiging over de zin culmineerde woensdag in het Huis van Afgevaardigden, toen het met 234 stemmen tegen 188 stemde om de Democratische Vertegenwoordiger Rashida Tlaib uit Michigan af te zetten nadat zij gebruikte de sloganinclusief posten op sociale netwerken.

Tlaib zei in het Huis van Afgevaardigden dat ze opriep tot een staakt-het-vuren.

“Mijn grootmoeder wil net als alle Palestijnen gewoon haar leven leiden met de vrijheid en menselijke waardigheid die we allemaal verdienen”, zei ze.

Yousef Munayyer, hoofd van het Palestina-Israël-programma van het Washington DC Arab Center, zegt dat aanhangers van Palestina die deze uitdrukking aanroepen vaak verkeerd worden geïnterpreteerd als bedreigingen met geweld.

“Waar ze op reageren is het feit dat Palestijnen binnen deze ruimte samenleven met Israëli’s, maar dat de Palestijnen geen vrijheid hebben”, zei hij. “Ze hebben geen gerechtigheid. Ze hebben geen gelijkheid. Ze hebben geen veiligheid. Ze hebben geen zekerheid.”

Volgens professor Maha Nassar van de Universiteit van Arizona raakte de uitdrukking ‘van de rivier naar de zee’ in de jaren zestig in een stroomversnelling onder een verdeelde Palestijnse bevolking die hoopte los te komen van de heerschappij van niet alleen de Israëlische regering, maar ook van de regeringen van de Palestijnse gebieden. Jordanië en Egypte.

Nassar zei dat “er geen officieel Palestijns standpunt bestaat dat oproept tot de gedwongen verwijdering van Joden uit Palestina.”

Later namen anti-Israëlische militante groepen zoals Hamas en het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina de term over, aldus het American Jewish Committee.

Sommige Joden zeggen dat wat misschien een simpel pleidooi voor onafhankelijkheid was, niet los kan worden gezien van de uitdrukking die wordt gebruikt door strijders die Israël willen vernietigen.

‘Het is waarschijnlijk waar dat de meeste Amerikaanse studenten die bijvoorbeeld ‘van de rivier naar de zee’ zingen, niet denken dat ze dat idee van etnische zuivering oproepen, ze denken niet dat ze oproepen tot het wissen van Israël of de vernietiging van alle Joden in dat land”, zegt Julie Rayman, uitvoerend directeur beleid en politieke zaken bij het American Jewish Committee.

“Maar helaas herhalen ze de exacte trope,” voegde ze eraan toe.

De Anti-Defamation League zegt dat de ‘haatuitdrukking’ een ontkenning is van het bestaansrecht van Israël en ervoor kan zorgen dat de Israëli’s en hun aanhangers zich ‘onveilig en buitengesloten’ voelen.

Volgens Reiman kan dit ertoe leiden dat Amerikaanse joden die banden hebben met Israël, gaan geloven dat ze in geen van beide landen veilig zijn.

“Het gevoel is dat het conflict is geëxporteerd en dat Hamas voor de deur staat, dat ze onzeker zijn”, zei ze.

Toch houden veel mensen vol dat ‘van de rivier tot de zee’ een pleidooi is voor vrede, en niet voor geweld. Tlaib zelf zei dat de uitdrukking “een ambitieuze oproep was tot vrijheid, mensenrechten en vreedzaam samenleven, niet tot dood, vernietiging of haat”.

Munayyer zegt dat de sleutel is om te luisteren naar wat de mensen die de term gebruiken, zeggen dat ze bedoelen, en de betekenis van de slogan niet te laten dicteren door de meest extreme elementen van de samenleving.

“Het is verkeerd om woorden in de mond van andere mensen te leggen en ze hun mond te houden als ze zeggen: ‘Nee, dat is eigenlijk niet wat dit betekent'”, zei hij. “Als iemand deze zin gebruikt, betekent dat niet dat hij of zij moet definiëren wat het voor alle anderen betekent.”

Sommigen hebben er zelfs op gewezen dat de Israëli’s een versie van de uitdrukking gebruikten om naar Israël te verwijzen. De Likud-partij van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu zei in haar oorspronkelijke partijplatform in 1977 dat “tussen de zee en de Jordaan alleen Israëlische soevereiniteit zal bestaan”.

Toch zeggen Munayyer en anderen dat het Congres zich minder moet concentreren op wat zijn enige Palestijns-Amerikaanse lid zegt, en zich in plaats daarvan moet concentreren op de manier waarop het aanhoudende militaire offensief en de humanitaire crisis in Gaza moet worden aangepakt.

Sinds begin oktober zijn ruim 10.000 Palestijnen omgekomen tijdens het offensief van het Israëlische leger in het gebied.