De presentatie was afkomstig van ons ClimateTech-evenement van 2022, toen we wetenschappers, ingenieurs en ondernemers uit vakgebieden variërend van fusie-energie tot landbouw uitnodigden om over hun werk te praten. Gia Schneider, mede-oprichter van Natel Energy, sprak over de missie van haar bedrijf om waterkrachtturbines te ontwerpen die veiliger zijn voor vissen.
Ze liet foto’s zien van vissen die waren geraakt door conventionele turbinebladen, en ik kan je vertellen: dat was niet goed. Toen de vis die snel bewegende stukken metaal raakte, werden ze al snel… niet meer helemaal visvormig. Aan de andere kant leken de vissen die door de turbines van Natel zwommen er nauwelijks last van te hebben; ze krulden zich rond hun bladen en baanden zich vrolijk een weg stroomafwaarts.
Onlangs kreeg ik eindelijk de kans om met Schneider te praten over hoe Natel werkt aan het transformeren van waterkrachttechnologie en het afstemmen van klimaatmaatregelen op zoetwaterecosystemen. Lees er alles over in mijn nieuwste verhaal, en ondertussen, daarom was ik zo geobsedeerd door vis- en waterkrachttechnologie.
Waterkracht is ‘s werelds belangrijkste bron van hernieuwbare elektriciteit. Het speelt vaak een sleutelrol bij het balanceren van het elektriciteitsnet, omdat afgedamde waterkrachtcentrales energie kunnen opslaan en kunnen op- en afbouwen om aan de vraag te voldoen. Wanneer de productie van waterkracht daalt, zoals vorig jaar toen de droogte het westen van de VS trof, stijgen de emissies.
Maar waterkracht kan ook een hele reeks negatieve effecten op het milieu hebben. Dammen hebben bijgedragen aan de ineenstorting van de trekkende zoetwatervispopulaties, die sinds 1970 met meer dan 80% zijn afgenomen. (Mijnbouw en wateromleiding spelen ook een rol, dus we kunnen waterkrachtcentrales of zelfs dammen die voor andere doeleinden worden gebruikt niet geheel de schuld geven. .)
Natel probeert waterkracht een beetje visvriendelijker te maken. De turbines zijn op een andere manier gebogen en hebben stompere randen die het water voor zich uit duwen, waardoor een soort ‘luchtkussen voor de vissen’ ontstaat, zoals Schneider het uitdrukt. Dit zorgt ervoor dat meer vissen veilig door de energiecentrales passeren.
Dit is een goed moment om de technologie die we op het gebied van waterkracht gebruiken te heroverwegen, legt Schneider uit, aangezien de vloot veroudert en veel centrales in de komende tien jaar door toezichthouders in gebruik zullen worden genomen.