Terwijl de ogen van de wereld binnenkort op Parijs en de sportcompetitie gericht zullen zijn, blikken we terug op de Olympische Spelen van afgelopen zomer, die plaatsvonden in de Japanse hoofdstad Tokio, en die de tweede keer was dat de stad gastheer was na de eerste Aziatische Olympische Spelen. Spelen uit 1964.
Oorspronkelijk gepland voor 24 juli tot 9 augustus 2020, werden de Olympische Spelen in Tokio, net als andere grote sportevenementen, ontsierd door het uitbreken van de Covid-19-pandemie, waardoor het Internationaal Olympisch Comité (IOC) gedwongen werd een stap terug te zetten in jaren. Dit was een ongekende stap. Eerdere wedstrijden door de jaren heen zijn afgelast, maar nooit opnieuw gepland.
De uitgestelde Spelen begonnen officieel op 23 juli 2021 en eindigden op 8 augustus. Ondanks de vertraging heeft het evenement voor marketingdoeleinden het merk Tokyo 2020 behouden.
De impact van de pandemie op de Olympische Spelen
Het lijdt geen twijfel dat de pandemie een enorme impact heeft gehad op de laatste Olympische Spelen. Ten eerste werden atleten massaal getroffen. De beperkingen maakten het trainen moeilijk, waarbij sommigen moesten proberen hun normale trainingsroutine vanuit huis voort te zetten zonder de benodigde apparatuur, faciliteiten en ondersteuningsteam. Sommigen namen hun toevlucht tot virtuele training waarbij atleten samen trainden via Zoom. Om nog maar te zwijgen van de mentale uitdagingen waarmee ze, net als het grootste deel van de bevolking, in hun isolement te maken kregen. Het was een heel andere ervaring die zich vertaalt naar de Olympische Spelen.
De Olympische Spelen zijn een enorme toeristische trekpleister en trekken toeschouwers van over de hele wereld. Londen 2012 kende een enorme opkomst, met wel 180.000 toeschouwers die op elke dag van de spelen het Olympisch Park binnenstroomden, waardoor de arena’s een sfeer kregen als geen ander.
In Tokio 2020 bestond die sfeer niet. Toeschouwers waren vanwege de pandemie verboden en voor het eerst in de Olympische geschiedenis moesten atleten van wereldklasse optreden voor griezelig stille, lege stadions. Het meeste dat te horen was, waren dystopische, vooraf opgenomen gejuich en versterkte geluiden van concurrerende deelnemers.
Een journalist merkte op hoe een ‘eenzame vrijwilliger’ haar klembord liet vallen tijdens een handbalwedstrijd en dat het geluid het luidste was in het Yoyogi National Gymnasium.
Er werd gezegd dat de afwezigheid van geluid een polariserend effect had op atleten, waarbij sommigen beter presteerden, waarbij ze zeiden dat de stilte de concentratie hielp, maar sommigen zeiden dat het de stress verhoogde.
Door het gebrek aan toeschouwers en toerisme leed Japan zware economische verliezen. Het investeringsbedrag dat nodig is om de Spelen te organiseren is astronomisch (de gemiddelde kosten sinds 1960 bedragen £4,2 miljard), maar dit wordt meestal gecompenseerd door het toegenomen toerisme en de kaartverkoop.
Japan heeft ongeveer 1,4 biljoen yen ($13 miljard of £10,5 miljard) uitgegeven om de Spelen te organiseren, het dubbele van wat oorspronkelijk was begroot toen Tokio de Spelen van 2013 kreeg toegewezen.
De VS domineren opnieuw de medailles
Voor de derde opeenvolgende Olympische Zomerspelen stonden de Verenigde Staten bovenaan de medaillelijst, hoewel het totale totaal iets lager was dan vijf jaar eerder in Rio. Amerikaanse atleten wonnen in totaal 113 medailles: 39 gouden, 41 zilveren en 33 bronzen.
China werd tweede met 89 medailles, waarvan 38 goud, terwijl Japan voor de derde keer in de geschiedenis (na 1964 en 1968) gastheer was.
Medailletafel Tokio 2020
De Amerikaanse zwemmer Caeleb Dressel kwam met de meeste medailles weg van de Olympische Spelen van 2020 in Tokio en won goud op vijf verschillende evenementen, drie individueel en twee op estafettes. Hij vestigde ook een nieuw wereldrecord van 49,45 seconden in de finale van de 100 meter vlinderslag voor mannen.
Turnster Simone Biles mikte op zes gouden medailles op de Spelen. Ze won uiteindelijk teamzilver en balkbrons, maar haar beslissing was om prioriteit te geven aan haar geestelijke gezondheid en zich terug te trekken uit de finale van het damesteam na een ‘twist’, die brede aandacht trok.
De voormalige Italiaanse verspringer Marcell Jacobs schokte iedereen toen hij goud won in de finale van de 100 meter voor mannen, waarmee hij de Amerikaan Fred Kerley naar zilver versloeg en de eerste Europeaan werd die de race won sinds Linford Christie in 1992. De Nederlandse hardloper Sifan Hassan werd ondertussen de eerste individuele winnaar medailles op de 1500 meter, 5000 meter en 10.000 meter, inclusief goud op de laatste twee, terwijl de Jamaicaanse sprintster Elaine Thompson-Herah een dubbel van 100 meter en 200 meter voltooide voordat ze een derde goud toevoegde op de 4×100 meter estafette voor dames.
Skateboarden werd een Olympische sport in Tokio 2020, waarbij Japan goud won in drie van de vier evenementen. Keegan Palmer, de Australiër, ontzegde de gastheren een nul in het mannenpark. Maar door het winnen van de straatwedstrijd voor dames werd de 13-jarige Momiji Nishiya de jongste gouden medaillewinnaar van Japan.
De Japanse Ryo Kiyuna schreef ook geschiedenis als een van de nieuwe kampioenen die werden gekroond toen karate zijn Olympische debuut maakte. Surfen en sportklimmen behaalden ook hun eerste gouden medailles, waaronder vijfvoudig wereldkampioen surfen Carissa Moore die de eerste vrouwelijke kampioen werd.
‘Grootste prestatie in de Britse Olympische geschiedenis’
Ondanks de moeilijke omstandigheden die de pandemie met zich meebracht, deed het team uit Groot-Brittannië de natie trots en behaalde het een ongelooflijke 64 medailles, één minder dan in Londen 2012. Het waren ook hun op één na beste Olympische Spelen in het buitenland, de tweede na Rio 2016, waar het team deelnam thuis 67 medailles.
Met 22 goud, 20 zilver en 22 brons mag gezegd worden dat ze een schitterende show hebben neergezet. Tokio 2020 was ook Team GB’s beste ooit voor vrouwen, met vrouwelijke atleten die in totaal 28 medailles bijdroegen. Te midden van alle uitdagingen die de pandemie met zich meebrengt, noemde Mark England, het hoofd van de missie, de Spelen “de grootste prestatie in de Britse Olympische geschiedenis”.
De hoogtepunten waren de gouden prestatie van Matty Lee en Tom Daley in de synchrofinale van de 10 meter; Adam Peaty’s belachelijk snelle overwinning op de 100 meter schoolslag bij mannen en de grootste Olympische zwemmedaille om er maar een paar te noemen in het zwembad.
Turnster Max Whitlock behield ondanks zijn zenuwen het goud bij het herenvoltigepaard, terwijl het damesturnteam hun eerste medaille won op het evenement sinds Amsterdam in 1928.
Er was de eerste Britse Olympische medaille voor gewichtheffen voor dames, dankzij het zilver van Emily Campbell, en skateboarder Sky Brown, 13 jaar en 28 dagen oud, werd de jongste Britse Olympiër die een medaille won. Dame Laura Kenny bracht haar carrière naar vijf keer goud en één keer zilver, waardoor ze de meest gedecoreerde Britse Olympiër en de meest gedecoreerde Olympische wielrenster van welk land dan ook is.
Verbreed uw horizon met bekroonde Britse journalistiek. Probeer The Telegraph 3 maanden gratis met onbeperkte toegang tot onze bekroonde website, exclusieve app, geldbesparende aanbiedingen en meer.