Volgens de wapenwet heb je een kaart nodig om een wapen te bezitten (Waffenbesitzkarte) een vuurwapen en een vuurwapenvergunning bezitten of kopen (Waffenschein) een geladen vuurwapen gebruiken of dragen. Dit betekent dat verzamelaars bijvoorbeeld alleen de eerste nodig hebben. Jagers hebben geen wapenvergunning nodig zolang ze een jachtvergunning hebben (Jagdschein) en gebruiken hun wapens alleen voor de jacht op wild.
Met een wapenbezitkaart kunnen wapenbezitters alleen een vuurwapen “vervoeren” in plaats van het te dragen. Dit betekent dat het moet worden uitgeladen en in een afgesloten koffer moet zitten als het in het openbaar wordt meegenomen.
Een vergunning om een wapen te dragen, of Waffenschein, wordt alleen in zeldzame gevallen toegestaan: in wezen wanneer de verzoeker kan bewijzen dat hij of zij in groter gevaar verkeert dan het grote publiek en dat het dragen van een wapen hem of haar zal beschermen. De Duitse wet bepaalt niet of een wapen al dan niet in het openbaar verborgen of geladen moet worden.
Er is ook een certificaat van bezit van een klein wapen, (Kleiner Waffenschein) die gemakkelijker te verkrijgen is en vereist is om wapens met een lager vermogen te dragen, zoals startpistolen, lichtkogels of iets anders dat alleen losse flodders of irriterende stoffen kan afvuren. Luchtgeweren met een laag vermogen (minder dan 7,5 joule) vallen ook onder deze definitie.
In totaal kunnen de kosten voor de aanvraag, inclusief de benodigde verzekering, oplopen tot zo’n € 500,-.
Welke soorten wapens zijn legaal in Duitsland?
De Duitse wet maakt onderscheid tussen wapens en oorlogswapens; deze laatste zijn gespecificeerd in de Weapons of War Control Act.
In Duitsland is het bezit of gebruik van oorlogswapens illegaal. Dit omvat alle volautomatische geweren, machinegeweren (behalve antiek uit de Tweede Wereldoorlog of eerder), of lopen of broeken voor dergelijke wapens. Ook pomppistolen zijn volgens de Wapenwet verboden. Sommige, maar niet alle, semi-automatische wapens worden gedefinieerd als oorlogswapens.
Wie mag wapens dragen in Duitsland?
Kandidaten voor een Duitse wapenvergunning moeten dat doen
1) minstens 18 jaar oud zijn,
2) over de nodige “betrouwbaarheid” en “persoonlijk vermogen” beschikken,
3) de noodzakelijke “gespecialiseerde kennis” aantonen,
4) de “noodzaak” aantonen en
5) een aansprakelijkheidsverzekering heeft voor persoonlijk letsel en materiële schade van minimaal € 1 miljoen.
Hoe tonen kandidaten ‘betrouwbaarheid’ en ‘persoonlijk vermogen’ aan?
Lokale autoriteiten zijn verantwoordelijk voor het verwerken van wapenvergunningsaanvragen en dus voor het controleren van de betrouwbaarheid, persoonlijke bekwaamheid en behoefte. Afhankelijk van waar de aanvrager woont, kan de bevoegde autoriteit het bureau voor openbare orde zijn (Ordnungsamt) of de politie.
Naast andere criteria bepaalt de wet dat kandidaten als onbetrouwbaar worden beschouwd of als ze geen persoonlijke bekwaamheid hebben, als:
- Ze zijn de afgelopen tien jaar veroordeeld voor een misdrijf
- Hun omstandigheden geven aanleiding om aan te nemen dat zij onzorgvuldig met wapens zullen omgaan
- Ze waren lid van een organisatie die verboden is of als ongrondwettelijk wordt beschouwd
- De afgelopen vijf jaar hebben zij activiteiten uitgevoerd of ondersteund die als een bedreiging voor de buitenlandse belangen van Duitsland werden beschouwd
- De afgelopen vijf jaar zijn ze meerdere keren bij de politie beland
- Ze zijn verslaafd aan alcohol, drugs of hebben een psychische aandoening.
Bovendien moet iedereen jonger dan 25 jaar die zijn eerste wapenvergunning aanvraagt, een certificaat van “mentale geschiktheid” overleggen van een volksgezondheidsfunctionaris of psycholoog.
Hoe tonen kandidaten ‘gespecialiseerde kennis’ aan?
Kandidaten voor een wapenvergunning moeten slagen voor een examen of een wapenverwervingstraining volgen. Staatsexamens hebben betrekking op de juridische en technische aspecten van vuurwapens, het veilig hanteren en schieten.
Gespecialiseerde kennis kan worden bevestigd door andere examens, op voorwaarde dat deze dezelfde gebieden bestrijken: deze omvatten examens voor jachtvergunningen, examens voor wapensmeden of een voltijdbaan in de wapen- of wapenhandel gedurende drie jaar.
Het voltooien van bepaalde vuurwapenopleidingen, die eindigen met een examen, wordt ook erkend als specialistische kennis.
Daarnaast kunnen officieel erkende schietverenigingen hun eigen examens afnemen.
Hoe tonen aanvragers ‘behoefte’ aan?
De wet bepaalt dat aanvragers van een vuurwapenvergunning moeten aantonen dat zij een specifieke noodzaak hebben om er een te verkrijgen en definieert dit als ‘persoonlijke of economische belangen die bijzondere erkenning verdienen, in de eerste plaats als jager, boogschutter, traditionele scherpschutter, verzamelaar van wapens of munitie, specialist in wapens’. of munitie, kwetsbare persoon, wapenfabrikant, wapenhandelaar of beveiligingsbedrijf.”
Van personen die aantonen dat het ongewoon waarschijnlijk is dat zij het slachtoffer zullen worden van een misdrijf, kan worden aangenomen dat zij een vuurwapen moeten dragen.
Leden van schietverenigingen en -clubs kunnen de ‘behoefte’ aan het wapen ook aantonen door een certificaat van de sportschietvereniging te overleggen dat zij het wapen nodig hebben om hun traditie in stand te houden.
Bewerkt door: Rina Goldenberg
Een versie van dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd in 2020. Daarin staat dat jagers in Duitsland een wapenvergunning (Waffenschein) moeten hebben. Sterker nog, ze hebben een jachtvergunning (Jagdschein) nodig. Dat is nu opgelost.
Terwijl je hier bent: Elke dinsdag inventariseren DW-redacteuren wat er gebeurt in de Duitse politiek en samenleving. U kunt zich hier aanmelden voor de wekelijkse Berlin Briefing-e-mailnieuwsbrief.