Waarom verbrandde de Peregrine-maanlanding in de atmosfeer van de aarde?

De missie van de Peregrine-lander is voltooid. Het Amerikaanse bedrijf dat de verijdelde maanlander Astrobotic bouwde, bracht het ruimtevaartuig naar huis om te verbranden in de atmosfeer van de aarde nadat een brandstoflek ervoor zorgde dat het zijn reis naar de maan niet kon voltooien.

Wat ging er mis met de Peregrine-lander?

Slechts zeven uur na de lancering op 8 januari bovenop een Vulcan-raket merkten ingenieurs dat Peregrine niet in de goede richting wees, waardoor de zonnepanelen de batterijen die de elektronica aandreven niet oplaadden. Kort daarna werd duidelijk dat er brandstof uit het vliegtuig lekte. Uiteindelijk werd ontdekt dat de oxidatietank was gescheurd, mogelijk als gevolg van een vastzittende klep, en dat het lek een kleine hoeveelheid stuwkracht veroorzaakte die de richting van de sonde veranderde. Tegen de tijd dat alles duidelijk was, had Peregrine al te veel brandstof verloren om de maan te bereiken, laat staan ​​de manoeuvres uit te voeren die nodig waren voor een zachte landing op het maanoppervlak.

Slechtvalk was dagenlang in de ruimte – wat deed hij al die tijd?

Astrobotische ingenieurs waren in staat de oriëntatie van Peregrine te corrigeren, zodat de batterijen werden opgeladen als de zonnepanelen in de goede richting waren gericht. Hierdoor konden de operators van Peregrine de hoofdmotor kort testen en hun rover aanzetten, wat hen kan helpen de operaties van het ruimtevaartuig in de ruimte beter te begrijpen en te bepalen wat er mis is gegaan. Ze schakelden ook op afstand een aantal wetenschappelijke instrumenten in en voerden metingen uit van straling in de interplanetaire ruimte die nuttige wetenschappelijke inzichten konden opleveren. Door het ruimtevaartuig een aantal dagen te gebruiken, kreeg Astrobotic de tijd om te beslissen of hij zou proberen af ​​te wijken van de geplande maanlanding en de missie in de open ruimte uit te breiden, of dat hij zijn reis terug naar de aarde zou voortzetten.

Waarom moesten ze hem terugbrengen naar de aarde in plaats van hem in de ruimte achter te laten?

Slechtvalk zou mogelijk iets langer in een baan om de aarde kunnen overleven, maar het daar achterlaten bracht bepaalde risico’s met zich mee. Uiteindelijk zou het ruimtevaartuig volledig zonder brandstof komen te zitten, waardoor het in wezen achterbleef als een kanonskogel die ongecontroleerd rond de planeet raasde. Dit soort ruimteafval kan actieve satellieten ernstig beschadigen. Een verklaring van Astrobotic luidde: “Uiteindelijk moeten we een evenwicht vinden tussen onze eigen wens om het leven van Peregrine te verlengen, de lading te beheren en meer te leren over het ruimtevaartuig, met het risico dat ons beschadigde ruimtevaartuig een probleem zou kunnen veroorzaken.”

Is zijn terugkeer naar de aarde ook niet gevaarlijk?

Het is eigenlijk veel veiliger om het ruimtevaartuig terug naar de aarde te richten – satellieten worden op deze manier regelmatig uit hun baan gehaald en verbranden doorgaans door de ongelooflijke hitte die ze ervaren als ze door de atmosfeer vallen. Slechtvalken worden ook zorgvuldig naar de Stille Oceaan, ten oosten van Australië, gericht om het risico te minimaliseren dat overlevende fragmenten bevolkte gebieden treffen.

Hoe zit het met de andere dingen die Peregrine bij zich had?

Naast de wetenschappelijke instrumenten had het ruimtevaartuig ook twee controversiële ladingen aan boord die de ruimte in waren gestuurd door het bedrijf Celestis, dat zogenaamde ‘herdenkingsruimtevluchten’ verzorgt. In deze twee bussen werden menselijke resten gecremeerd, waaronder die van StarTrek bedenker Gene Roddenberry en acteurs James Doohan en Nichelle Nichols. Het is onduidelijk of de capsules de reis door de atmosfeer van de aarde hebben overleefd en in de oceaan zijn gevallen.

Waarom gaan maanmissies slecht?

Het is waar dat dit de derde missie in het afgelopen jaar is die er niet in is geslaagd de maan te bereiken, maar dat is slechts gedeeltelijk te wijten aan de moeilijkheden om de sondes de ruimte in te sturen en hun zachte landing op honderdduizenden kilometers afstand. Het aantal maanlandingspogingen neemt ook dramatisch toe, waarbij veel nieuwe en onbewezen apparatuur en protocollen gebruiken. Natuurlijk zijn er wat groeipijnen, maar er staan ​​nog meer geplande maanlandingen op stapel, en de leidinggevenden van Astrobotic praten al over hun plannen om het opnieuw te proberen.