Waarom sommige vissers hun aanpak van vliegvissen heroverwegen: NPR

Missoula, Mont. — Vroeg in het seizoen, als de rivieren nog hoog en koel zijn door de smeltende sneeuw, houdt Kinsley Scott van forelvissen. Terwijl hij in de schaduw van hoge dennen aan de oevers van de Blackfoot River staat, zegt hij, als visgids en natuurbeschermer, draait zijn leven erom.

Maar de laatste tijd pauzeert hij om te zeggen: ‘Alleen door de veranderde omgeving is het moeilijker geworden om lief te hebben.’

Scott is een visser – een van de velen in het westen van de Verenigde Staten – die gevangen zit in een ethisch dilemma dat hij in een warmer klimaat heeft gezien vanwege ‘absoluut alarmerende’ veranderingen: wanneer de forel waarop je vist koud water nodig heeft, en koud water steeds schaarser wordt , hoe en wanneer moet je vissen?

“Voor mij voelt het niet goed om, tenzij ik het voor mijn werk moet doen, uit de kast te komen en mij te richten op vissen die al gestrest zijn”, zegt hij. “Het is klote. Maar uiteindelijk moeten we onze activiteiten aanpassen om aan een hulpbron te komen.”

West-Montana heeft dit jaar vooral te kampen met watergebrek na weinig sneeuw brandend juli. De warme watertemperaturen hebben staatsambtenaren gedwongen om deze zomer visserijbeperkingen op te leggen aan 17 rivieren, waaronder – voor een tijdje – de iconische Blackfoot, die op het laagste niveau in 30 jaar staat. Zogenaamde hoot Owl-beperkingen verbieden het vissen tijdens het heetste deel van de dag om de vis uitstel te geven, waardoor vissers worden gedwongen vroeg het water op te gaan.

De visserij-industrie van Montana, die met zich meebrengt Ongeveer een miljard dollar Elk jaar proberen aan te passen.

‘Mensen maken zich zorgen over wat er aan de hand is [climate change] En dat is alles. Maar dat deel doet er voor ons niet toe”, zegt Mike Bias, uitvoerend directeur van de Montana Fishing Outfitters Association. “De realiteit is dat er binnenkort luiken plaatsvinden. De stroom piekt eerder en sluit af. Dus wat doen we? Hoe passen wij ons aan?”

Sommige gidsen in het Missoula-gebied hebben hun reizen verplaatst naar koelere rivieren zoals de Missouri bij Helena, waar de watertemperatuur wordt gecontroleerd door verschillende dammen. Anderen zijn overgestapt op andere vissen, zoals snoek, die invasief zijn in sommige reservoirs van Montana. Bijna allemaal hebben ze hun visseizoenen verschoven en klanten geboekt in het vroege voorjaar en later in de herfst.

“Het is een echte tegenstrijdigheid voor mij”, zegt John Herzer, die al 35 jaar vliegvisgids en outfitter is op de rivieren van West-Montana. Aan de ene kant zegt hij: “De visserij is nog steeds erg goed.”

Aan de andere kant: “Elk jaar is er steeds minder water”, zegt hij. ‘Geen sprake van. Absoluut minder water.’

Forel heeft koud water nodig

In het westen van Montana wordt al millennia lang op forel gevist. In het Missoula-gebied vingen Salish-mensen inheemse stierforel in de Blackfoot River, lang voordat auteur John McLean het ‘Arctic Half-Light of the Canyon’ vereeuwigde in zijn boek ‘Big Blackfoot’. Er stroomt een rivier doorheen.

Het probleem is dat de ‘Big Blackfoot’, zoals veel rivieren in het Amerikaanse Westen, niet meer zo groot is als vroeger. Invasieve soorten zoals smallmouth bass en karper Inheemse forelzwerm. De watervoorziening voor landbouw, energie en steden wordt afgesloten.

“We hebben habitats gedegradeerd en ontkoppeld [them] en introduceerde invasieve soorten”, zegt Clint Muhlfeld, een onderzoeks-ecoloog bij het Northern Rocky Mountain Science Center van de US Geological Survey. “Deze druk, gecombineerd met de klimaatverandering, zorgt er in werkelijkheid voor dat sommige van deze forelsoorten achteruitgaan.”

Vervuiling komt van auto’s, gebouwen en industrieën Mondiale temperatuurstijging. De resulterende regenpatronen veranderingen in Montana Er is sprake van droogte ernstiger. Sneeuwpak wel eerder smelten.

‘De noordelijke Rockies warmen feitelijk tweemaal zo hoog op als het mondiale gemiddelde’, zegt Muhlfeld. “Het verandert echt onze hydrologie en, als gevolg daarvan, het water waarin vissen leven.”

Forel heeft koud, zuurstofrijk water nodig om te overleven. Temperatuurdrempels variëren per soort, maar alle forellen worden lusteloos en gestrest als de watertemperatuur buiten hun comfortzone valt. Als het te warm is, gaan ze dood.

In 2015 bracht Trout Unlimited, een non-profitorganisatie voor natuurbehoud, een rapport uit 28 verschillende soorten en ondersoorten Forel en zalmforel die inheems zijn in de Verenigde Staten hebben gezien dat meer dan de helft van deze soorten en ondersoorten in kleinere gebieden zijn geperst en slechts een kwart van hun historische verspreidingsgebied beslaan. Volgens het rapport lopen vrijwel alle forel- en voersoorten een bepaald risico.

Montana, zegt Mühlfeld, “is de thuisbasis van enkele van de laatst overgebleven bolwerken voor inheemse vissoorten.” Maar het is niet ongevoelig voor verandering.

Een onderzoek uit 2022, mede-auteur van Mühlfeld, ontdekte dit Ruim een ​​derde De koudwatervisserij in Montana zou in 2080 ongeschikt kunnen zijn voor forel, wat de staat ongeveer 200 miljoen dollar aan gederfde inkomsten zou kosten.

“De benedenloop van al deze beroemde forelrivieren zal het snelst opwarmen”, zegt hoofdonderzoeksauteur Timothy Kline, nu ecoloog aan de Montana State University. ‘We kunnen Madison, de Blackfoot, de Bitterroot, de Big Hole en al deze dieptepunten kwijtraken.’

Gelukkig laat hun onderzoek echter ook zien dat forel en de industrieën die daarvan afhankelijk zijn nog steeds veerkrachtig zijn. Rivieren op grote hoogte, koele bergstromen en meren bieden nog steeds beschutting. Forel kan zich aanpassen en zal naar aangenamere omstandigheden verhuizen als ze daartoe in staat zijn.

“De hoop is dat we, door al deze opties te behouden en te beschermen, in de toekomst een sterke forelvisserij en kansen kunnen hebben”, aldus Kline.

Geef de forel bewegingsruimte

In sommige gevallen is het verwijderen van afval uit het verleden noodzakelijk om de leefomgeving van vissen te behouden en te verbeteren.

Ten noorden van Missoula, aan Rattlesnake Creek, die stroomafwaarts van de Blackfoot uitmondt in de Clark Fork River, een coalitie van agentschappen en groepen Werken aan ontmanteling Een reeks inmiddels ter ziele gegane dammen die zich uitstrekken tot in de Rattlesnake Wilderness.

“Vissen die zich niet naar kouder water kunnen verplaatsen, zullen het moeilijker hebben om met klimaatverandering en warmer water om te gaan”, zegt Warren Koller, directeur van het Western Water and Habitat-programma van Trout Unlimited. “Dus we proberen die barrières weg te nemen. “

Koller en haar collega Christine Brissett staan ​​aan de rand van Rattlesnake Creek, net stroomopwaarts van een diepe poel, die markeert waar in 2021 een dam werd verplaatst.

“We zagen onmiddellijk nadat de dam was verwijderd dat getagde vissen aan de monding van de kreek rondhingen, precies boven de plaats waar de dam was”, zei Brissett. “Ze zijn onmiddellijk naar deze habitat verhuisd.”

Trout Unlimited en andere natuurbeschermingsgroepen werken aan het herstel van uiterwaarden en bouwen kunstmatige beverdammen om de stroming te vertragen. Ze werken samen met irrigatiesystemen om de winning tijdens ernstige droogte te beperken.

Eerder dit jaar heeft Blackfoot Challenge, een coalitie van landeigenaren, overheidsinstanties en natuurbeschermingsgroepen die langs de Blackfoot River wonen en werken, Geduwde irrigators Vrijwillige rivieren langs de Blackfoot verminderden de vraag en vissers veranderden hun tactiek, waaronder het gebruik van barbeelhaken.

“Elke gids heeft de verantwoordelijkheid om de manier waarop we onze waterbronnen gebruiken te veranderen, vooral voor deze koudwatervisserij”, zegt Scott op de Blackfoot.

Vis is een eindige hulpbron, zei hij. Klimaatverandering verergert de situatie. “Met deze twee gecombineerd is er slechts een beperkte hoeveelheid tijd die we kunnen blijven aanpassen”, zegt ze.

Als Scott wordt gevraagd hoe zijn baan in de toekomst zal veranderen, als er nog steeds een rivier doorheen stroomt, lacht hij.

“Er zal nog steeds een rivier doorheen stromen”, zei Scott. “En het kan een straaltje zijn.”