In Jamaica zijn internationale gesprekken aan de gang over het beheer van de winning van edelmetalen die hernieuwbare technologieën kunnen helpen ondersteunen. Maar de VS zitten niet aan de onderhandelingstafel.
MARY LOUISE KELLY, GASTHEER:
Onder de oostelijke Stille Oceaan liggen biljoenen aardappelvormige rotsen verspreid over de zeebodem. Ze zijn rijk aan kobalt en nikkel, die kunnen worden gebruikt in batterijen voor elektrische voertuigen. En nu staan ze in het middelpunt van een mondiale controverse. Deze week zijn er in Jamaica discussies gehouden over de vraag of en hoe deze knobbeltjes op de zeebodem moeten worden gewonnen. Daniel Ackerman van lidstation WBUR schreef erover voor Heatmap News. Dag Daniel.
DANIEL ACKERMAN, BYLINE: Hallo, Mary Louise.
KELLY: Begin met wie de spelers zijn in deze mondiale controverse die ik noemde. Wie wil de bodem van de oceaan graven?
ACKERMAN: Ja. Welnu, een aantal regeringen overweegt dit. Daartoe behoren China en Rusland, maar ook enkele andere met het Westen gelieerde landen, zoals Noorwegen, Japan en India. En een belangrijke reden voor deze interesse is het aanpakken van de klimaatverandering. Sommige accu’s voor elektrische voertuigen gebruiken dus, zoals u al zei, kobalt en nikkel, en die kunnen op het land moeilijk te verkrijgen zijn vanwege de kosten of de impact op het milieu. Maar er is een deel van de zeebodem in het oostelijke deel van de Stille Oceaan dat genoeg van deze metalen bevat om de hele vloot van Amerikaanse personenauto’s vele malen te elektrificeren.
KELLY: En wie beslist? Ik bedoel, hoe wordt de offshore-mijnbouw gereguleerd?
ACKERMAN: Ja, het hangt ervan af waar u precies bent. Landen kunnen dus beslissen wat er binnen een paar honderd kilometer van hun kust gebeurt.
KELLY: Natuurlijk.
ACKERMAN: Maar het grootste deel van de oceaan is open zee, buiten enige nationale controle, en dat is waar de Internationale Zeebodemautoriteit de leiding heeft. Deze autoriteit is ingesteld door de Verenigde Naties. Het omvat 168 lidstaten, dus het grootste deel van de wereld. En al meer dan tien jaar werken ze aan de zogenaamde mining-code. Ze zijn bezig met het opstellen van regels waaraan elke mijnbouwoperatie op de zeebodem moet voldoen – zaken als milieuregels en royaltybetalingen.
KELLY: Het land dat we nog niet hebben genoemd, is de Verenigde Staten van Amerika. Wat is het Amerikaanse standpunt hierover?
ACKERMAN: Zeker niet in het middelpunt van de actie – de VS zijn de enige grote wereldeconomie die geen lid is van de Internationale Zeebodemautoriteit, en dat komt omdat de VS een van de weinige landen is die het Verdrag inzake de Wet nooit heeft geratificeerd. van de Zee, die het gezag gaf. De Republikeinen zijn al lange tijd tegen het akkoord. Ze vinden dat de regels te restrictief zijn. Maar tegenwoordig ontstaan er scheuren in die oppositie. Ik sprak met de Republikeinse senator Lisa Murkowski uit Alaska voor dit verhaal, en zij zei dat ze wil dat de VS de overeenkomst aangaan.
LISA MURKOWSKI: Wat de Internationale Zeebodemautoriteit betreft, bepaalt China de regels. Het is geen goede plek voor ons. Daarom moeten we vooruitgang boeken met de ratificatie.
ACKERMAN: De invloed van China op de mijnbouw op de zeebodem is dus een grote zorg voor Murkowski, en ze zei dat ze van plan is een coalitie in de Senaat op te bouwen om de deal binnen een jaar te ratificeren. En dat is iets wat de regering-Biden graag zou zien.
KELLY: En om terug te gaan naar de gesprekken die ik deze week in Jamaica noemde: die gesprekken, zo begrijp ik, waren gedeeltelijk bedoeld om verder te gaan met die mijnbouwcode. Wat viel op in de gesprekken deze week?
ACKERMAN: Ja. Wat nieuw is in deze onderhandelingsronde is dat de mogelijkheid van diepzeemijnbouw is veranderd van hypothetisch naar iets veel concreters en mogelijk dreigends, en dat komt door een Canadees mijnbouwbedrijf genaamd The Metals Company. Ze werken samen met de regering van Nauru om te beginnen met mijnbouw in de Stille Oceaan, en hebben aangekondigd dat ze al in augustus een mijnbouwvergunning zullen aanvragen.
En dit alles komt terwijl de beweging tegen mijnbouw op de zeebodem aan kracht wint. Honderden mariene wetenschappers hebben hun bezorgdheid geuit over de manier waarop dit het leven in de oceaan zou kunnen beïnvloeden. Een aantal autofabrikanten, zoals BMW, Volvo en Rivian, hebben gezegd dat ze geen metalen uit de oceanen in hun batterijen zullen gebruiken. En minstens 25 nationale regeringen roepen op tot een soort pauze in de ontwikkeling van mijnbouw op de zeebodem.
KELLY: Bedankt, Daniël.
De heer ACKERMAN: Dank u.
KELLY: Daniel Ackerman van WBUR.
Copyright © 2024 NPR. Alle rechten voorbehouden. Bezoek onze pagina’s met gebruiksvoorwaarden en licenties op www.npr.org voor aanvullende informatie.
NPR-transcripties worden direct gemaakt door NPR-artiesten. Deze tekst heeft mogelijk nog niet de definitieve vorm en kan in de toekomst worden bijgewerkt of herzien. Nauwkeurigheid en beschikbaarheid kunnen variëren. Het gezaghebbende record van de programmering van NPR is de audio.