Scott Simon van NPR praat met Jeffrey Feltman over de Amerikaanse reactie op het zich uitbreidende conflict in het Midden-Oosten. Hij is een voormalige Amerikaanse ambassadeur in Libanon, die vervolgens als bemiddelingsmedewerker bij de VN heeft gewerkt
SCOT SIMON, HOST:
Nu komt Jeffrey Feltman bij ons. Hij is een voormalig Amerikaans ambassadeur in Libanon en later hoofdadviseur buitenlands beleid van twee secretarissen-generaal van de VN. Ambassadeur, hartelijk dank dat u bij ons bent.
JEFFREY FELTMAN: Ja. Goedemorgen, Scott.
SIMON: Wat is uw reactie op deze aanvallen, meneer?
FELTMAN: Ik denk dat ze – deze – deze reactie absoluut noodzakelijk was. Deze stakingen waren absoluut noodzakelijk. Ik bedoel, de Verenigde Staten hebben geprobeerd dit soort aanvallen af te schrikken. Vorige week zagen we het hoogste aantal militaire slachtoffers in het Midden-Oosten in tien jaar. En de regering-Biden moest verder gaan dan alleen maar proberen deze aanvallen af te schrikken, maar ook proberen het vermogen van de Iraanse bondgenoten om dergelijke aanvallen uit te voeren te degraderen en te verstoren. Ik bedoel, Tom Bowman had het net over de risico’s van escalatie, de risico’s van uitbreiding van de oorlog. U noemde de uitbreiding van de oorlog. Als je kijkt naar wat er sinds 7 oktober is gebeurd, Scott, waar de oorlog zich heeft uitgebreid – Hezbollah vuurt op Israël, aan Iran geallieerde milities in Syrië en Irak voeren hun aanvallen op de aanwezigheid van Amerikaanse troepen op, de Houthi’s die transporten aanvallen – alle escalaties, tot gisteren vond de expansie plaats vanwege Iraanse proxy’s, Iraanse klanten, Iraanse partners. En de precisieaanvallen van Amerika – nauwkeurige strategische verdediging, zoals het werd genoemd, of aanval op de mol, zoals het Pentagon het omschreef – schrikten niet af. Ik denk dat de Verenigde Staten geen andere keus hadden dan op de dood van de drie legerreservisten te reageren met meer aanvallen, in een poging het vermogen van de Iraanse bondgenoten en partners om de Amerikaanse belangen in de regio aan te vallen, te verstoren en aan te tasten.
SIMON: En wat is dan de betekenis van wat u leest in het feit dat de doelstellingen in Iran dat niet waren, dat ze in Iran zelf niet waren opgenomen?
FELTMAN: Weet je, ik ben bij deze beleidsvergaderingen geweest sinds ik in de regering zat, en ik ben er zeker van dat er veel berekeningen moesten worden gemaakt – om te proberen te bepalen wat de geschikte doelen waren om te proberen het tempo verhogen, het vermogen van de Iraanse proxy om aan te vallen verminderen en verstoren. En je moet nadenken over het feit dat je de gijzelaars in Gaza niet in gevaar wilt brengen. Je wilt niet proberen Iran zover te krijgen dat het eindelijk nucleair gaat, tot het uiterste gaat op het gebied van nucleaire verrijking. En je wilt geen oorlog met Iran. Zoals John Kirby zei: dit is niet het einde. Dit was een aanpak in meerdere fasen. We zullen dus zien dat er meer doelwitten worden geraakt. Maar het lijkt mij dat de regering-Biden de beslissing heeft genomen om zich niet op doelen in Iran te richten, net zoals de regering-Trump een beslissing heeft genomen om zich niet op doelen in Iran te richten om de escalatie te stoppen zonder een regionale oorlog te veroorzaken.
SIMON: Ambassadeur Feltman, maakt u zich zorgen over het feit dat er op dit moment zoveel landen bij het Midden-Oosten betrokken zijn die zeggen: kijk, we willen geen breder conflict, we willen geen bredere oorlog, en toch? mensen houden lucifers vast in een licht ontvlambare ruimte.
FELTMAN: Natuurlijk bestaat er een reëel risico dat een van deze escalaties tot een regionale oorlog zou kunnen leiden. Ik denk dat we allemaal die zorg hebben. Ik denk dat de Iraniërs goed in de gaten zouden houden wat er gisteren gebeurde, om te zien welk soort militaire macht de Verenigde Staten kunnen inzetten vanuit Texas, 9.000 kilometer verderop – om 85 doelen te raken binnen 30 minuten na de inzet vanuit Texas. Ik denk dus dat het signaal dat de regering-Biden gisteren naar Iran stuurde er een van voorzichtigheid was. Weet je, wees voorzichtig. Ik bedoel, de Iraniërs hebben tot nu toe ontkenning kunnen claimen. Ze konden zeggen: we weten het. Wij hebben geen daadwerkelijke controle over deze volmachten. Wij hebben feitelijk geen controle over de partners. Wij hebben geen controle over de Houthi’s, Hezbollah en de door Iran gesteunde milities in Syrië en Irak. En ik denk – maar ze faciliteerden, ze leverden, ze trainden, ze financierden deze groepen. En ik denk dat de regering-Biden gisteren een heel duidelijk signaal heeft afgegeven, wat uiteraard pas het eerste is op dit niveau, dat de Iraniërs moeten nadenken over het feit dat wanneer hun bondgenoten escaleren en oorlog verspreiden in het Midden-Oosten, Iran op de een of andere manier de prijs zal moeten betalen.
SIMON: Zou het beëindigen van de oorlog tussen Israël en Hamas de temperatuur in de regio verlagen?
FELTMAN: Oh, geweldig. En ik denk – weet je, als ik naar de doelstellingen van de regering-Biden kijk – bevrijd de gijzelaars, steun de veiligheid van Israël, krijg humanitaire hulp, humanitaire hulp aan de Palestijnen om levens in voldoende hoeveelheden te redden, escalatie te voorkomen, regionale oorlog voorkomen – al deze dingen worden veel gemakkelijker als je kunt komen tot het staakt-het-vuren en de vrijlating van de gijzelaars voor Gaza. En u ziet dat minister Blinken vanaf morgen op een tour van vijf stops gaat door het Midden-Oosten. Bij deze inspanningen zag je hoe Amos Hochstein in Libanon en Israël probeerde de spanningen daar te verminderen. Je zag Bill Burns in Parijs onderhandelen over de vrijlating van gijzelaars en een staakt-het-vuren. Alles wordt gemakkelijker als je een staakt-het-vuren en de vrijlating van de gijzelaars in Gaza kunt bewerkstelligen, omdat het excuus voor de Houthi’s, voor Hezbollah, voor de Iraanse sjiitische milities, enz. wordt weggenomen. Dit schept ruimte voor de diplomatie om aan oplossingen voor de langere termijn te werken.
SIMON: En hoeveel speelruimte heeft president Biden in zijn pogingen Israël daartoe te overtuigen?
FELTMAN: Ik denk dat president Biden veel geloofwaardigheid heeft gewonnen bij het Israëlische publiek door het soort solidariteit te tonen dat hij toonde na de gruweldaad van 7 oktober. Maar er zijn – ongetwijfeld zijn er verschillen tussen de regering en de regering-Netanyahu als het gaat om de langetermijnaanpak. Dus ik denk dat we het op de korte termijn eens zijn: de vrijlating van de gijzelaars, het staakt-het-vuren, weet je, verkleint de kans dat de oorlog zich uitbreidt. Maar op de lange termijn zullen er moeilijke gesprekken zijn, moeilijke gesprekken.
SIMON: Zeker, er zouden verkiezingen in Israël kunnen plaatsvinden om de regering te veranderen, toch?
FELTMAN: Absoluut.
SIMON: Jeffrey Feltman, de voormalige Amerikaanse ambassadeur in Libanon, die nu een gastonderzoeker is bij het Brookings Institution. Ambassadeur, hartelijk dank dat u bij ons bent.
FELTMAN: Dank je.
Copyright © 2024 NPR. Alle rechten voorbehouden. Bezoek onze pagina’s met gebruiksvoorwaarden en licenties op www.npr.org voor aanvullende informatie.
NPR-transcripties worden direct gemaakt door NPR-artiesten. Deze tekst heeft mogelijk nog niet de definitieve vorm en kan in de toekomst worden bijgewerkt of herzien. Nauwkeurigheid en beschikbaarheid kunnen variëren. Het gezaghebbende record van de programmering van NPR is de audio.