Volgens het rapport zijn er vandaag de dag nog 245.000 Joodse overlevenden van de Holocaust in leven

De Conferentie over Joodse Materiële Claims tegen Duitsland heeft dinsdag vrijgegeven wat vermoedelijk de eerste alomvattende, geverifieerde schatting is van de omvang van deze bevolking, waar ze wonen en wat hun behoeften zijn. Het staat bekend als de Claims Conference en is een organisatie die compensatiebetalingen van de Duitse en Oostenrijkse regering aan Joodse overlevenden van de Holocaust veiligstelt.

Zes miljoen joden werden vermoord door de Duitse nazi-regering, die tussen 1933 en 1945 aan de macht was – wat overeenkomt met tweederde van de joodse bevolking van Europa vóór 1933. De nazi’s vervolgden en slachtten ook Roma en andere minderheidsgroepen en politieke vijanden op kleinere schaal af tijdens de Tweede Wereldoorlog. deze keer. keer.

Tegenwoordig wordt de mondiale Joodse bevolking geschat op ongeveer 15 miljoen. Volgens het rapport van de Claims Conference zijn de overlevenden die vandaag de dag nog leven, verspreid over meer dan 90 landen. Bijna de helft woont in Israël. De Verenigde Staten, Frankrijk en Rusland herbergen de op een na grootste groepen overlevenden.

De meeste overlevenden die vandaag de dag nog in leven zijn, waren kinderen tijdens de Holocaust: 75 procent was tussen de 3 en 12 jaar oud in 1945, toen de Tweede Wereldoorlog eindigde. Tegenwoordig is de gemiddelde leeftijd van deze groep 86 jaar. Ruim 60 procent is vrouw.

“De gegevens dwingen ons de realiteit te accepteren dat overlevenden van de Holocaust niet voor altijd bij ons zullen zijn”, zegt Greg Schneider, executive vice-president van de Claims Conference, in een persbericht. ‘We zijn de meeste overlevenden al kwijt.’

Rüdiger Mahlo, vertegenwoordiger van de Claims Conference voor Europa, zei dat het belangrijk was om niet alleen de statistieken in het rapport te zien, maar ook “de mensen erachter”.

‘Die mensen waren allemaal ter dood veroordeeld’, zei Mahlo. “Het is onze verantwoordelijkheid om de rest van hun leven voor hen te zorgen.”

Wanneer de overlevenden sterven, sterft een levend deel van de geschiedenis met hen. Leon Weintraub (98), een van de levende Joodse overlevenden, zei dat het belangrijker dan ooit is om de lessen uit die geschiedenis te delen en te behouden in het licht van de ontkenning van de Holocaust en het toenemende nationalistische sentiment in heel Europa. Ondanks het overweldigende bewijs van de wreedheden van de nazi’s, “zijn er nog steeds mensen die ontkennen dat het is gebeurd”, zei hij.

Weintraub was 13 toen de nazi’s hem en zijn gezin dwongen hun huis in Łódź, Polen, te verlaten en naar het getto te verhuizen, waar hij leerde werken als elektricien. Het gezin werd vervolgens gedeporteerd naar het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau, waar meer dan een miljoen mensen werden vermoord, voornamelijk in gaskamers. Onder hen waren Weintraubs moeder en tante. Hij herinnert zich nog steeds “de stank van brandend vlees dag en nacht” en de “zware, zwarte” rook die uit de schoorsteen kwam, zei hij.

Weintraub wist uit Auschwitz te ontsnappen door zich aan te sluiten bij een groep gevangenen die naar een ander concentratiekamp werden gestuurd. Hij werd met geweld overgebracht naar twee andere kampen voordat hij in april 1945 door de geallieerde troepen werd bevrijd. Met een lichaamsgewicht van ongeveer 37 kilo en lijdend aan buiktyfus belandde Weintraub in een ziekenhuis in Duitsland. Van de 80 leden van zijn familie overleefden er slechts 16, zei hij.

Na de oorlog werkte Weintraub als gynaecoloog en verloskundige in Polen en Zweden. Sinds de jaren tachtig deelt hij zijn verhaal publiekelijk om het bewustzijn over de verschrikkingen van de Holocaust te vergroten en te helpen voorkomen dat dit ooit nog eens gebeurt. “Het begint heel onschuldig, alleen: ‘Ik hou niet van deze mensen'”, zei hij. ‘En dan wordt het haat’ en ‘belandt het in de gaskamer’, zei hij.

Drummer, 98, vormde een band met mede-overlevenden van de Holocaust, die nu de wereld rondtoert

Voordat de Claims Conference haar demografisch rapport publiceerde, verzamelde zij gegevens over overlevenden van de Holocaust die regelmatig compensatiebetalingen ontvingen of die in aanmerking kwamen voor diensten die werden beheerd door organisaties die met de Claims Conference samenwerken. Maar het beschikte niet over bijgewerkte informatie over de duizenden overlevenden die ergens in de afgelopen veertig jaar het forfaitaire bedrag hebben ontvangen, inclusief de vraag of ze nog in leven waren.

Dat veranderde in 2021, toen de Claims Conference met de Duitse regering onderhandelde om aanvullende betalingen te verkrijgen voor enkele in aanmerking komende overlevenden van de Holocaust. Om deze jaarlijkse betalingen, die naar verwachting tot 2027 zullen duren, te kunnen uitvoeren, heeft de organisatie volgens het rapport contact opgenomen met meer dan 200.000 overlevenden.

Bij de schatting van de 245.000 overlevenden van de Holocaust die vandaag de dag in leven zijn, zijn degenen die nooit naar voren zijn gekomen om compensatiebetalingen te ontvangen of nooit contact hebben opgenomen met de Claims Conference niet meegerekend.

De missie van het DNA-project: overlevenden van de Holocaust verbinden met de familie die ze verloren hebben

De behoeften van overlevenden van de Holocaust zijn dat ook ze veranderen naarmate ze ouder worden, zei Mahlo. Nadat de Claims Conference voor het eerst in 1951 was opgericht, zei Mahlo dat de meeste overlevenden die met de organisatie in contact kwamen, wilden weten of ze recht hadden op enige compensatie voor wat hen was overkomen. Toen ze opgroeiden, “evolueerde het naar ‘Kan ik thuiszorg krijgen?’

Tegenwoordig, zei Mahlo, hebben ze de neiging om existentiële vragen te stellen, zoals: ‘Wie zal zich mij herinneren als ik er niet meer ben? Wie zal zich het lot van mijn familie herinneren, wat er gebeurde tijdens de Shoah [the Holocaust]? Wie zal het zich herinneren… zoals wij het ons herinneren?”