Terwijl ik door de tentoonstelling dwaalde Verschillende machines: technologie en identiteit in hedendaagse kunst, mijn geest voelde alsof hij door verschillende bliksemschichten was getroffen. Deze tentoonstelling, momenteel te zien in de Wrightwood 659 Gallery in Chicago, toont het werk van 17 kunstenaars die al tientallen jaren in digitale ruimtes werken, waarbij de nadruk ligt op de manier waarop de digitale wereld ons collectieve identiteitsgevoel heeft beïnvloed, van ras en geslacht tot de surveillancestaat. .
Maar wat mij echt verbaasde, waren de kunstenaars die videogames in hun werk gebruiken. Over de rol van videogames in de samenleving wordt al tientallen jaren gedebatteerd: zijn het kunst? Zijn ze gevaarlijk? Ondertussen gebruiken kunstenaars videogames in hun werk. Sommige artiesten maken echte videogames; anderen maken films in een videogame en maken films die machinima worden genoemd.
Verschillende kunstenaars hebben artistieke interventies in games geënsceneerd, en anderen gebruiken nog steeds videogamereferenties in hun kunst. En dan is er nog het hele genre van fanart. En natuurlijk zijn er videogames die kunst op zichzelf zijn.
Het duurde echter enige tijd voordat het kunstestablishment zijn achterstand had ingehaald. Tina Rivers Ryan, curator van de tentoonstelling en het Buffalo AKG Museum of Art, legt via e-mail uit dat voor digitale kunst, zoals videogamekunst, “de kunstwereld blijft worstelen met het vinden van esthetische of culturele waarde (laat staan marktwaarde) in digitale kunst. kunst breder.” Er zijn uitdagingen bij het weergeven van videogamekunst, omdat “je vragen moet overwegen die niet bij traditionele kunstwerken voorkomen: wat is de juiste schaal om mee te werken? Moet de ervaring individueel of collectief zijn, privé of openbaar? zegt Ryan.
Langzaam maar zeker beginnen sommige instellingen de artistieke waarde van videogames te erkennen. Het Museum of Modern Art in New York had namelijk minimaal twee tentoonstellingen (waaronder de tentoonstelling 2022-2023). Ik ben nooit alleen) over videogames en begon in 2012 met het verwerven van games in zijn collectie, waarbij de nadruk lag op het ontwerpaspect. Hij heeft 36 videogames in zijn archief en wil er 40 aanschaffen.
Dus de jury is eruit. Videogames kunnen kunst zijn. De betere vraag is nu hoe hedendaagse kunstenaars videogames in hun werk kunnen en zullen gebruiken.
In en uit je comfortzone
AM Darke, docent en assistent-professor in kunst en ontwerp voor games en speelbare media aan UC Santa Cruz, legt uit dat een van de krachtige aspecten van videogames is dat ze “jij als deelnemer en agent in die verhalen investeren.” Je bent niet alleen getuige van of consumeert games, vooral interactieve games. Je kiest actief in het spel.
Darke speelt in zijn kunst met de ‘magische cirkel’ van games. De magische cirkel is een veilige container waarin ‘bepaalde dingen kunnen gebeuren die jou niet beïnvloeden’. Bijvoorbeeld als je een vriend ziet spelen Grand Theft AutoJe gaat er niet van uit dat ze in de echte wereld mensen gaan vermoorden en auto’s stelen. “Maar ik ontwerp stukken die bewust de magische cirkels doorbreken, zodat de acties die je onderneemt in het spel, de ervaringen, [the knowledge and perspectives] waar je mee te maken krijgt, is iets dat je bijblijft.”