Verschijning van Bobby Witt Jr. benadrukt oneerlijke druk op Marcelo Mayer verscheen oorspronkelijk op NBC Sports Boston
De operationele filosofie van de Red Sox sinds het MLB-ontwerp van 2021 kan in principe in zes woorden worden samengevat: “Wacht tot Marcelo Mayer arriveert.”
De Red Sox konden Xander Bogaerts niet langdurig contracteren uit angst Mayer te blokkeren. Ze konden geen van de laatste drie seizoenen buiten de seizoenen doorbrengen, want waarom investeren voordat Mayer een binnenlandse renaissance begint? God zegene dit jaar 2024, maar met alle respect voor Jarren Duran, Tanner Houck en Ceddanne Rafaela, het echte plezier begint wanneer Mayer de volgende generatie naar Boston leidt.
Mag ik deze bedrijfsfilosofie in drie woorden weerleggen: Bobby Witt Jr.
De Red Sox openen maandag een serie van drie wedstrijden met de Royals en hun franchise in de grootste wedstrijd tussen Boston en Kansas City sinds Tom Brady vs. Patrick Mahomes. De Royals leiden de Red Sox met 2,5 wedstrijden in de race om de laatste wild card, en zonder Witt zouden ze niet eens aan het gesprek deelnemen.
Witt was de nummer 2 algemene keuze in de MLB Draft van 2019 en pakte zijn brokken in zijn eerste twee seizoenen, en nu schittert hij. Hij is veruit de beste allrounder in de American League, zo niet de MLB, en de MVP-race lijkt op een ramkoers tussen Witt en Aaron Judge van de Yankees.
Witt is hoe de shortstop van de franchise eruit ziet, met een 30-30-seizoen al op zijn naam en een potentiële titel opdoemt aan de horizon. Slechts zes weken na zijn 24e verjaardag slaat hij een .344 die toonaangevend is in de competitie met 20 homeruns, 25 steals en een .980 OPS.
Zijn vaardigheden zijn adembenemend. Er zijn YouTube-video’s van 10 minuten gewijd aan zijn verdedigende spelen in de ‘God-modus’, en hij is een televisieontvanger in koppelingssituaties. Nog maar een week geleden leken de Royals op weg naar een zekere nederlaag tegen de White Sox, vóór Witt’s grand slam in de achtste. Ze hebben het teamgevoel van het lot, en hun korte pauze brengt de motor op gang.
Wat dit met Mayer te maken heeft is simpel: hij zal vrijwel zeker geen Witt zijn, en dat is oké. We hebben het over generatietalent. Maar het benadrukt het verwrongen denken dat de Red Sox in staat stelde verlossing uitsluitend via het landbouwsysteem voor te stellen.
Dat is niet alleen riskant, het bewijst getalenteerde spelers als Mayer ook een slechte dienst.
Mayer mag geen redder spelen. Het zou voldoende moeten zijn als hij een echt getalenteerde speler is en misschien zelfs een All-Star. Maar door te weigeren te investeren in een selectie uit de hoogste divisie totdat de kandidaat arriveert, hebben de Red Sox een dynamiek gecreëerd waarin als Mayer net zo goed is als bijvoorbeeld Duran, dit als een mislukking zal worden beschouwd, wat krankzinnig is omdat we geconditioneerd om de volgende Witt te verwachten.
Dat zal vrijwel zeker niet gebeuren.
Om te beginnen is Witt atletischer. Vorig jaar stal hij 49 honken in de grote competities, terwijl Mayer in vier jaar tijd 46 honken stal in de kleine competities. Witt beschikt ook over meer brute kracht. In zijn enige volledige minor league-seizoen sloeg hij 33 homeruns in slechts 124 wedstrijden. Mayer sloeg tot en met mei zijn 33e minor league-homer.
Witt is ook duurzamer gebleken en ligt op schema voor zijn derde seizoen op rij van minstens 150 wedstrijden, terwijl Mayer op de geblesseerde lijst staat met een heupblessure na een ernstige schouderblessure vorig seizoen.
Niets van dit alles wil zeggen dat Mayer uiteindelijk niet de echte zal zijn. De gerespecteerde analist Keith Law van The Athletic noemde Mayer zojuist zijn nummer 2 kandidaat, en vóór zijn laatste blessure stond Mayer in vuur en vlam. Maar zelfs de beste projecties neigen meer naar een goed afgeronde ster dan naar een onstuitbare kracht. Mayer is een plusverdediger met het potentieel om .300 te raken en zich misschien te ontwikkelen tot meer kracht.
Zijn niveau als alledaagse hoofdklasser is erg hoog; Wat minder duidelijk is, is de hoogte van zijn plafond of de waarschijnlijkheid dat hij dat bereikt, het soort zin dat niemand ooit over Witt heeft geschreven.
En het is niet zo dat Witt vanaf dag één domineerde. Twee jaar na zijn loopbaan was hij slechts een .265 hitter. Hoewel hij vorig jaar als zevende eindigde bij de MVP-verkiezing, kwam de echte sprong in jaar 3. Het kostte hem ongeveer 1.000 slagbeurten om zich aan te passen aan het pitchen in de Hoofdklasse.
Zullen de Red Sox hetzelfde geduld tonen als Mayer wordt gebeld?
Niets van dit alles wil zeggen dat Mayer geen goede Major Leaguer zal zijn. Maar let de komende drie nachten goed op wanneer Witt de dug-out instapt of naar de bal in het gat springt. Het is een franchisemogelijkheid, en honkbal is misschien maar met een of twee tegelijk gezegend.