Verkrachting van een dokter in Calcutta en moord in een ziekenhuis alarmeren India

Vrijdagochtend vroeg trok de 31-jarige arts-in-opleiding zich terug om te slapen in een seminarieruimte na een drukke dag in een van de oudste ziekenhuizen van India.

Het was de laatste keer dat ze levend werd gezien.

De volgende ochtend ontdekten haar collega’s haar halfnaakte lichaam op het podium, met ernstige verwondingen. De politie arresteerde later een ziekenhuisvrijwilliger in verband met wat volgens hen een geval van verkrachting en moord was op het 138 jaar oude RG Kar Medical College in Kolkata.

Woedende artsen gingen zowel in de stad als in heel India staken en eisten een strenge federale wet om gezondheidswerkers te beschermen. Het tragische incident zette opnieuw de schijnwerpers op het geweld tegen gezondheidswerkers in het land.

Vrouwen dragen make-up bijna 30% van de Indiase artsen en 80% van het medisch personeel. Ze zijn ook kwetsbaarder dan hun mannelijke tegenhangers. Officiële gegevens wijzen op zorgwekkende cijfers 4% toename van misdaden tegen vrouwen in 2022, waarbij meer dan 20% van deze incidenten betrekking had op verkrachting en aanranding.

De misdaad in een ziekenhuis in Calcutta van vorige week heeft de alarmerende veiligheidsrisico’s blootgelegd waarmee veel Indiase gezondheidszorginstellingen worden geconfronteerd.

In het RG Kar Ziekenhuis, dat meer dan 3.500 patiënten per dag behandelt, hadden overwerkte stagiaires – waarvan sommigen wel 36 uur achter elkaar werkten – geen speciale toiletten, waardoor ze gedwongen werden uit te rusten in een seminarieruimte op de derde verdieping.

Uit rapporten blijkt dat de gearresteerde verdachte, een vrijwillige patiënt met een onrustig verleden, onbeperkte toegang had tot de afdeling en op camerabeelden werd vastgelegd. De politie stelt dat er geen controles zijn uitgevoerd op de vrijwilligers.

“Het ziekenhuis is altijd ons eerste thuis geweest; we gaan alleen naar huis om uit te rusten. We hadden nooit gedacht dat het zo onveilig zou zijn. Nu, na dit incident, zijn we geschokt”, zegt Madhuparna Nandi, een junior arts in Calcutta, 76 jaar oud. -oude Nationale Medische Faculteit.

Dr. Nandi’s reis laat zien hoe vrouwelijke artsen in de openbare ziekenhuizen van India zich hebben neergelegd bij het werken in omstandigheden die hun veiligheid bedreigen.

In haar ziekenhuis, waar ze gespecialiseerd is in gynaecologie en verloskunde, zijn geen aparte toiletten en aparte toiletten voor vrouwelijke artsen.

“Ik gebruik de toiletten van de patiënten of verpleegsters als ze dat toelaten. Als ik tot laat werk, slaap ik soms in een leeg patiëntenbed op de afdeling of in een krappe wachtkamer met een bed en een wastafel”, vertelde Dr. Nandi me.

Hij zegt dat hij zich zelfs onveilig voelt in de kamer waar hij rust na zijn 24-uursdiensten, die beginnen met ambulante dienst en doorgaan via afdelingen en kraamafdelingrondes.

Op een nacht in 2021, op het hoogtepunt van de Covid-pandemie, stormden enkele mannen haar kamer binnen en maakten haar wakker door haar aan te raken, en eisten: ‘Sta op, sta op. Zie onze patiënt.”

“Ik was totaal geschokt door het incident. Maar we hadden nooit gedacht dat het zover zou komen dat een arts in het ziekenhuis zou worden verkracht en vermoord”, zegt dr. Nandi.

Wat er vrijdag gebeurde, stond niet op zichzelf. Het meest schokkende geval blijft een geval Aruna Shanbaugeen verpleegster in een vooraanstaand ziekenhuis in Mumbai, die in een permanente vegetatieve toestand werd achtergelaten nadat ze in 1973 was verkracht en gewurgd door een afdelingsfunctionaris. Ze stierf in 2015, na 42 jaar van ernstige hersenbeschadiging en verlamming. Onlangs werd in Kerala Vandana Das, Een 23-jarige stagiair werd vorig jaar dodelijk gestoken met een chirurgische schaar door een dronken patiënt.

In overvolle overheidsziekenhuizen met onbeperkte toegang worden artsen vaak geconfronteerd met woede van de familieleden van patiënten na de dood of verzoeken om spoedeisende behandeling. Kamna Kakkar, een anesthesist, herinnert zich een schrijnend incident tijdens een nachtdienst op de intensive care (ICU) tijdens de pandemie van 2021 in haar ziekenhuis in Haryana, Noord-India.

“Ik was de enige arts op de intensive care toen drie mannen, zwaaiend met de naam van een politicus, naar binnen drongen en een zeer gewild gecontroleerd medicijn eisten. Ik gaf me over om mezelf te beschermen, wetende dat de veiligheid van mijn patiënten op het spel stond”, vertelde Dr. Kakkar me.

Namrata Mitra, een patholoog uit Kolkata die aan het RG Kar Medical College heeft gestudeerd, zegt dat haar vader, dokter, haar vaak naar haar werk vergezelde omdat ze zich onzeker voelde.

‘Tijdens mijn dienst nam ik mijn vader mee. Iedereen lachte, maar ik moest slapen in een kamer verscholen in een lange, donkere gang met een afgesloten ijzeren hek dat alleen een verpleegster kon openen als er een patiënt kwam”, schreef Dr. Mitra dit weekend in een Facebook-bericht.

‘Ik schaam me er niet voor om toe te geven dat ik bang was. Wat als iemand van de afdeling – de begeleider of zelfs de patiënt – iets zou proberen? Ik heb misbruik gemaakt van het feit dat mijn vader dokter was, maar niet iedereen heeft dat voorrecht.”

Terwijl ze werkte in een openbaar gezondheidscentrum in een district van West-Bengalen, bracht dr. Mitra haar nachten door in een vervallen gebouw van één verdieping dat dienst deed als doktersherberg.

‘Vanaf de schemering verzamelde zich een groep jongens rond het huis en maakte schunnige opmerkingen terwijl we in en uit gingen voor noodgevallen. Ze vroegen ons om hun bloeddruk te controleren als excuus om ons aan te raken en gluurden door kapotte badkamerramen”, schreef ze.

Jaren later, tijdens een spoeddienst in een overheidsziekenhuis, “liep een groep dronken mannen langs mij heen en veroorzaakte veel opschudding, en een van hen betastte mij zelfs”, zei dr. Mitra. “Toen ik probeerde te klagen, zag ik de agenten dommelen met wapens in de hand.”

De zaken zijn in de loop der jaren alleen maar erger geworden, zegt Saraswati Datta Bodhak, een farmacoloog in een overheidsziekenhuis in het district Bankura in West-Bengalen. “Mijn beide dochters zijn jonge artsen en ze vertellen me dat ziekenhuiscampussen overspoeld worden met asociale elementen, dronkaards en misdadigers”, zegt ze. Dr. Bodhak herinnert zich dat hij tijdens een bezoek een man met een pistool door een topoverheidsziekenhuis in Calcutta zag ronddwalen.

India beschikt niet over een sterke federale wet om gezondheidswerkers te beschermen. Hoewel 25 staten enkele wetten hebben om geweld tegen hen te voorkomen, zijn veroordelingen ‘bijna onbestaande’, vertelde RV Asokan, voorzitter van de Indian Medical Association (IMA), een artsenorganisatie. “De beveiliging in ziekenhuizen is vrijwel onbestaande”, zegt hij. “Een van de redenen is dat niemand ziekenhuizen als conflictgebieden beschouwt.”

Sommige staten, zoals Haryana, hebben particuliere uitsmijters ingezet om de veiligheid in overheidsziekenhuizen te verbeteren. In 2022 de federale overheid Staten werd gevraagd om getrainde veiligheidstroepen in te zetten voor gevoelige ziekenhuizen, CCTV-camera’s te installeren, snelle responsteams op te zetten, de toegang te beperken tot “ongewenste individuen” en klachten in te dienen tegen overtreders. Het is duidelijk dat er niets bijzonders is gebeurd.

Zelfs de protesterende artsen lijken niet veel hoop te koesteren. “Er zal niets veranderen… Van artsen wordt verwacht dat zij de klok rond werken en dat het de norm is dat zij mishandeld worden”, zegt dr. Mitra. Het is een ontmoedigende gedachte.