Universele afbeeldingen
Ryan Gosling schittert als Hollywood-stuntman in een nieuwe actiekomedie Herfst kerel, een losse bewerking van de gelijknamige populaire tv-serie uit de jaren 80 met Lee Majors in de hoofdrol. Gosling deed zelfs een paar van zijn eigen stunts, hoewel professionele stuntartiesten de gevaarlijkste scènes verzorgden. Het is hun taak om risico’s te nemen, zodat sterren niet gewond raken, maar dat kan zich vooral vertalen in een hoog aantal hoofdletsels. Volgens een studie gepubliceerd in de Journal of Occupational Medicine and Toxicology rapporteert een aanzienlijk deel van de stuntartiesten dergelijke verwondingen nooit, vooral omdat het een competitieve sector is en ze bang zijn hun baan te verliezen. De effecten kunnen later in het leven tot ernstiger cognitieve problemen leiden.
“Veel stuntmannen zijn bang om hun verwondingen, vooral hoofdtrauma, te melden, uit angst om op een ‘niet-huren’-lijst te worden geplaatst of als een risico te worden gezien”, zegt co-auteur Jeffrey Russell van de Ohio State University. “Hoe meer blessures of trauma’s er zijn, hoe moeilijker het zal zijn om een baan te vinden. Maar zo zou het niet moeten zijn; productiebedrijven en hun vakbonden moeten ervoor zorgen dat er goed wordt gezorgd voor stuntartiesten en niet worden berispt voor eventuele verwondingen die ze tijdens het werk oplopen.”
Het werk bouwt voort op Russells eerdere onderzoek, dat vorig jaar werd gepubliceerd, waarin werd gekeken naar de prevalentie van hoofdtrauma en hersenschudding bij stuntartiesten en hoe goed dergelijke verwondingen worden behandeld. De prevalentie van dergelijke verwondingen betekent dat stuntmannen een hoog risico lopen op chronische traumatische encefalopathie (CTE) – een degeneratieve hersenziekte die gepaard gaat met een geschiedenis van herhaalde hoofdstoten en die een groot probleem is bij botssporten zoals voetbal en ijshockey – tijdens hun carrière. carrières.
Voor het onderzoek uit 2023 beantwoordden stuntmannen anoniem een online-enquête. Naast het verzamelen van relevante demografische informatie, werd in het onderzoek ook gevraagd hoeveel hoofdstoten of “whiplash” (dat wil zeggen, wanneer een snelle versnelling van het lichaam ervoor zorgt dat het hoofd gaat zwiepen) op het werk zijn ervaren, en hoeveel daarvan resulteerden in een hersenschudding. zoals symptomen en of bij hen een hersenschudding is vastgesteld door een medische professional.
Uit deze resultaten bleek dat 80 procent van de stuntartiesten tijdens het werk minstens één keer een kopstoot of kopstoot had meegemaakt. Dat is een veel hogere frequentie dan soortgelijke verwondingen gemeld door dansers, theatermedewerkers en zelfs professionele vechters. Daarvan vertoonde 86 procent hersenschuddingachtige symptomen, en 65 procent van hen bleef ondanks die symptomen werken. Slechts 38 procent zei dat ze officieel waren gediagnosticeerd.
Vierenveertig procent meldde zich niet vanwege schaamte, angst hun baan te verliezen of gewoon weg te willen, maar de meesten beseften op dat moment eenvoudigweg niet de ernst van de blessure. Het opleiden van stuntartiesten zou hen kunnen helpen dergelijke symptomen beter te herkennen, hoewel er beperkt bewijs is dat dit de kans zou vergroten dat werknemers een letsel zouden melden en medische hulp zouden zoeken.