Van pandemieën tot protesten, de klas van 2024 heeft veel meegemaakt: NPR

Vier jaar geleden studeerde Kaylee Northcutt als beste van haar klas af aan de Tulloma High School in Tennessee. Maar in plaats van voor zijn trotse ouders over het podium te lopen, werd hij op de voorbank van de auto van zijn moeder gedropt terwijl ze over het voetbalveld klotsten, snel zijn diploma pakten en vervolgens naar huis reden.

Er waren geen lachende selfies met zijn beste vrienden, geen klasfeestjes en geen chique prijsuitreikingen om toppresteerders zoals hij te eren. In plaats daarvan kreeg hij een shout-out op Facebook.

Toen was het COVID-19 die zijn moment stal. Deze keer, terwijl Northcutt zich voorbereidt om af te studeren aan het Massachusetts Institute of Technology, dreigt de onrust op de campus hem te beroven van een tweede kans op een deel van de pracht en praal.

De spanningen op de campus sudderen al maanden vanwege de Gaza-oorlog. In april zetten studentendemonstranten een tent op op de Kresge Lawn van MIT, en er braken lelijke en steeds gewelddadiger botsingen uit. Vrijdag vóór zonsopgang begon de oproerpolitie met het opbreken van tenten en het arresteren van studenten die weigerden te vertrekken. MIT-president Sally Kornbluth noemde het een ‘laatste redmiddel’ om de campus ‘fysiek veilig en functioneel voor iedereen’ te houden.

Demonstranten hebben beloofd terug te keren, waardoor er bezorgdheid ontstaat over de veiligheid van de aanstaande aanvangsceremonie van de school, die gepland staat voor 30 mei. Hogescholen in het hele land, van Columbia University tot de University of Southern California, hebben vanwege soortgelijke onrust al schoolbrede evenementen geannuleerd.

Northcutt zegt dat hij zich schrap zet voor het ergste terwijl hij op het beste hoopt. “Ik zou eigenlijk heel graag voor één keer in mijn leven over het podium willen lopen”, zegt ze, eraan toevoegend dat haar ouders al lang geleden van plan waren om vanuit Tennessee te reizen om aanwezig te zijn.

“Mijn ouders hebben de tickets en het hotel al geboekt. Dus als ik ze moet vertellen dat ik niet meer afstudeer, zou dat een beetje lastig zijn.”

Maar als de Klasse van 2024 iets heeft geleerd, is het om het onverwachte te verwachten.

Studenten zijn nog steeds getekend door hun ‘onvolgroeide en vreemde’ nieuwe ervaringen

Ze begonnen met studeren volledig verwijderd van de slaapkamers en keukentafels uit hun kindertijd, ontmoetten hun klasgenoten alleen in 2D via Zoom en stonden onder druk om echte verbindingen te maken met leeftijdsgenoten en professoren. In het tweede semester waren veel studenten fysiek teruggekeerd naar de campus, maar zaten ze nog steeds vast in officieel geregistreerde pods voor zes studenten.

“Ik denk dat we elk jaar maar tien vrienden hebben, omdat ons eerste jaar zo onvolgroeid en raar was”, legt MIT-senior Mikayla Britsch uit. Het is het littekenweefsel van de klas van 2024: de academische uitdagingen van online leren, verergerd door de sociale druk van pandemische afstand.

Tijdens een van hun laatste lessen deze week herinnerden Britsch en klasgenoot Nicole Harris zich de slechte oude tijd van COVID-19.

“Het was dubbel zo moeilijk”, zei Harris. “Ik denk dat ik erg gestrest was toen ik nieuwe mensen probeerde te ontmoeten, maar ik maakte me ook zorgen over hoe ik me moest aanpassen aan de MIT-lessen.”

“Ja, ik heb er nog steeds pijn van”, lachte Britsch.

De uitdagingen zullen blijven komen, waaronder twee tumultueuze presidentsverkiezingen, racistische afrekeningen na de politiemoord op George Floyd, en nu de staatsgreep sinds de oorlog tussen Israël en Hamas.

Dat is veel, vooral voor deze klasse die meer dan hun deel heeft doorstaan.

“Ik ging terug naar mijn studentenhuis en er was een voorraad staatstroepen”, zei Northcutt, herinnerend aan de pogingen om het kamp eerder deze week te ontruimen. “Het was eigenlijk een beetje gek.”

Protest leidt tot nieuwe angsten en nieuwe vrienden

MIT-senior Marilyn Meyers, die joods is, zei dat angst en verdeeldheid nu acuter zijn dan tijdens de pandemie.

“Covid is vanuit sociaal perspectief moeilijk geweest”, zegt ze. “Maar de vijandige omgeving die nu heerst, is nog erger.”

Het is pijnlijk, zei Meyers, om te zien dat klasgenoten zo gefixeerd raken op tegengestelde kanten.

“Mensen zijn uit studiegroepen gezet, ze zijn omringd door demonstranten en ik heb persoonlijk het gevoel gehad dat veel van mijn collega’s vreselijke dingen over mij hebben gezegd”, zei Meyers. Hij voelt zich niet meer veilig op de campus.

Het is misschien een teken van de diepte van hun kloof dat andere studenten – die protesteerden, zongen, studeerden, aten en sliepen binnen de metalen barricades van hun kamp – hun ervaringen van de afgelopen weken als positief omschrijven.

“Eerlijk gezegd heb ik hier meer vrienden gemaakt dan in de afgelopen drie jaar”, zei MIT-senior Jameel Delaware, die eerder deze week in het kamp zat. Hij zei dat het geweldig was om zoveel gelijkgestemde studenten te ontmoeten. “Het is echt heel mooi.”

Een andere senior, Omar Dahleh, zei dat hij ook een nieuwe gemeenschap had gevonden, en daarmee nieuwe hoop. Dahleh, een Palestijnse moslim uit Jeruzalem, zei dat hij zich verzet tegen “de oprichting van de Israëlische staat” en dat hij het bevredigend vindt om met anderen in contact te komen.

‘Deze momenten zullen de rest van mijn leven in mijn geheugen gegrift blijven, omdat ik voor het eerst in lange tijd kan zien dat er een betere toekomst mogelijk is voor mijn volk’, zei hij. “Het is geen verre droom.”

Een unieke les in veerkracht en perspectief voor studenten

Ondertussen zijn studenten die niet deelnemen aan het protest bang dat de aanhoudende onrust hun diploma-uitreikingen zal verstoren.

Verschillende aanvangsceremonies zijn al verstoord, waaronder de diploma-uitreiking van vorige week aan de Northeastern University, waar een student werd gearresteerd nadat sprekers het podium betraden met een Palestijnse vlag.

John Cohen, afgestudeerd aan het Noordoosten, zei dat hij het meest van streek was toen hij zag dat demonstranten hun handen rood schilderden, een controversieel symbool dat hij interpreteerde als een viering van de moord op Joden.

“Het was gek, en het voelde heel eng”, zei Cohen, die joods is. “Je werkt zo hard, en je moet daar zitten en kijken hoe deze jongens je moment vergooien. Het is niet eerlijk.”

Ondanks de reputatie van Gen Z als emotioneel kwetsbaar en pessimistisch, voegt Cohen er snel aan toe dat alle frustraties en curveballs van de afgelopen vier jaar hem alleen maar sterker hebben gemaakt.

“Ik was over het algemeen een beetje te optimistisch”, geeft hij toe. ‘Maar op dit moment ben ik alleen maar aan het slaan, kijkend naar wat het leven je te bieden heeft. Dat is het enige dat je kunt doen.’

Een van de lessen die de Klasse van 2024 op de harde manier heeft geleerd, is veerkracht; Als perspectief. Zoals een student het verwoordt: Het zou zonde zijn als de aanvangsceremonie niet zou plaatsvinden, maar het is maar een kleine inzet vergeleken met de strijd die veel studenten nu voeren.