Ondanks het vertrek zijn de fans van Albanië tevreden met de prestaties van het land op Euro 2024, in wat velen beschouwden als een ‘groep des doods’.
Albanië keert na Euro 2024 onderaan de poule terug naar huis met slechts één punt, maar die naakte feiten zeggen niets over hun geweldige bijdrage aan het toernooi in gepassioneerde David- en Goliath-gevechten tegen de drie beste teams van het toernooi.
Aangezien Albanië het op een na laagst gerangschikte team in Duitsland is en in de eerste wedstrijd tegenover de huidige kampioen Italië staat, had de Braziliaanse coach Sylvinho nooit in zijn stoutste dromen kunnen vermoeden hoe goed het tweede grote toernooi van Albanië zou beginnen.
Na het fluitsignaal maakte Albanië drie passes, Italië verprutste een inworp en middenvelder Nedim Bajrami zette de bal in 23 seconden in de wedstrijd en zorgde voor het snelste doelpunt ooit op het EK.
Echt delirium onder tienduizenden in het rood geklede fans in Dortmund, chaos in de bars en huizen van de Albanese hoofdstad Tirana en een onsterfelijk moment voor de trotse Balkannatie.
Italië scoorde vervolgens twee keer, maar Albanië duwde ze helemaal door en maakte bijna gelijk bij de dood, wat leidde tot een staande ovatie in het stadion en overal ter wereld wenkbrauwen opriep voor een team waar niemand hoop op had gegeven.
Tegen Kroatië in hun volgende wedstrijd in Groep B bracht Albanië de fans opnieuw in vervoering nadat ze de kansen hadden getrotseerd door in de laatste seconden een 2-2 gelijkspel te winnen in een van de meest opwindende wedstrijden van het toernooi tot nu toe.
In hun derde wedstrijd, een nipte 1-0 nederlaag tegen Spanje, waren ze terughoudender, maar bezorgden ze hun illustere tegenstanders toch veel gênante momenten door de plunderende Jasir Asani en Kristjan Asllani.
‘trots’
“Al met al zou ik het als een positieve prestatie in dit toernooi beschouwen”, zei de Albanese aanvoerder Berat Djimsiti. “Alles is mogelijk in het voetbal en met een beetje geluk hadden we meer kunnen doen.”
Sylvinho, die mede-Braziliaanse Doriva en Argentijn Pablo Zabaleta binnenhaalde om naast hem te werken in Tirana, heeft er geen spijt van.
Hij vertelde emotioneel hoe zijn jonge en onervaren team zich gedurende de anderhalf jaar aan het roer had verbeterd en hoe trots hij was op een formidabele groep die hem vooraf slapeloze nachten had bezorgd.
“Toen we zes maanden geleden terugkwamen, dachten velen dat we in elke wedstrijd drie, vier of vijf doelpunten zouden krijgen. Het was niet zo”, zei hij.
“We hebben tegen drie geweldige teams kunnen strijden.”
De ambitieuze voetbalbond van Albanië hoopt dat hun ervaring in Duitsland hen in de toekomst zal helpen, met regelmatigere optredens in de finale.
Van één ding kan ik zeker zijn: de uitstekende ondersteuning.
Velen waren verrast toen ze zagen dat er in de heenwedstrijd massaal meer Albanezen waren dan de Italianen, en dit bleef de hele periode zo, waarbij het geluid en de kleur van de fans overeenkwamen met hun enorme aantal.
Sommigen kwamen van huis, anderen uit de mondiale Albanese diaspora.
“Als er een trofee voor fans was, dan hebben we die al gewonnen”, zei Faton Shkodra (33), dansend in een fontein in Hamburg met vrienden na de wedstrijd tegen Kroatië, gehuld in rode vlaggen met het nationale symbool van de tweekoppige adelaar. in het zwart.
“We zijn zo trots op onze spelers, zij zijn zo trots op ons.”
