De defensieve coördinator van Utah, Morgan Scalley, is benoemd tot hoofdcoach en zal de taak overnemen van Kyle Whittingham nadat de oude Utes-coach het programma heeft verlaten, zo maakte het programma maandag bekend. Er is geen vast schema voor de 64-jarige Whittingham, die sinds 1994 zowel als assistent als hoofdtrainer bij de Utes speelt.
“Morgan Scalley is een uitzonderlijke voetbalcoach en zijn aanstelling als hoofdtrainer bij de Universiteit van Utah is daar een bewijs van”, aldus Whittingham in een verklaring. “Het is een eer die hij niet alleen heeft verdiend vanwege zijn uitstekende coachingskwaliteiten, maar ook vanwege zijn onbaatzuchtige toewijding aan het programma en de Utah Athletics-familie. De cultuur en traditie binnen Utah Football is een punt van trots voor onze staf, en wanneer de Het is tijd voor een leiderschapstransitie van ons programma, we weten dat Morgan die tradities op de voetbalmanier van Utah zal voortzetten.”
Scalley, die van 2001 tot 2004 verdedigend speelde onder Whittingham, maakt sinds 2007 in een of andere vorm deel uit van de staf van Utah. Hij begon als afgestudeerd assistent bij de Utes voordat hij de baan als veiligheidscoach kreeg. Hij voegde in 2009 een rekruteringscoördinator toe aan zijn lijst met verantwoordelijkheden, begon in 2015 met het coachen van speciale teams en werd in 2016 benoemd tot defensief coördinator toen John Pease met pensioen ging.
Hij was finalist voor de Broyles Award 2019, die jaarlijks wordt uitgereikt aan de beste assistent-coach in het universiteitsvoetbal, nadat Utah kon bogen op de beste verdediging van het land. De Utes eindigden ook als tweede op nationaal niveau en voerden de Pac-12 aan in de totale verdediging.
Scalley’s carrière buiten het veld bij Utah begon eigenlijk in 2006 toen hij administratief assistent was op de atletiekafdeling. Als verdedigende verdediger voor de Utes was Scalley in 2004 de Mountain West Conference Defensive Player of the Year en een All-American van het tweede team.
Geschiedenis van hoofdcoaches in afwachting
De praktijk van het aanstellen van een wachtende hoofdtrainer was veel gebruikelijker; het was een poging om de overgang in leiderschap te vergemakkelijken en de continuïteit binnen het programma te behouden. Voormalig Texas-coach Mack Brown noemde defensieve coördinator Will Muschamp zijn hoofdcoach-in-wacht, hoewel Muschamp vertrok om de vacature bij Florida te vervullen voordat Brown de Longhorns verliet.
Misschien wel het meest prominente voorbeeld van een hoofdcoach in afwachting is Jimbo Fisher, die in 2010 de functie van Florida State overnam toen de carrière van Hall of Famer Bobby Bowden eindigde. Fisher had in acht jaar tijd een record van 83-23 in de staat Florida. Hij leidde de Seminoles naar drie ACC-titels en versloeg Auburn in het BCS National Championship 2013.
Voormalig West Virginia-coach Dana Holgorsen, die oorspronkelijk was aangenomen als de aanvallende coördinator van de Mountaineers met een overeenkomst om uiteindelijk de functie van hoofdtrainer over te nemen, nam in 2011 de leiding over het programma over na het aftreden van Bill Stewart. Hij bracht acht jaar door bij de bergbeklimmers.
Hoofdcoaches zijn echter een enigszins verloren traditie. In 2010 keurde de NCAA een verordening goed die de rekruteringsregels voor zittende hoofdcoaches overnam en deze toepaste op hoofdcoaches in afwachting. Het betekende vooral dat hoofdcoaches niet zo vaak prospects konden bezoeken als typische assistenten.
Het markeren van de troonopvolger kan dus het vermogen van de technische staf om het rekruteringstraject te volgen ernstig beperken, vooral als die erfgenaam een toprekruut is.