Ongeveer 200.000 kinderen, jongeren en kwetsbare volwassenen zijn de afgelopen zeventig jaar mishandeld terwijl ze in staats- en religieuze zorg zaten in Nieuw-Zeeland, zo blijkt uit een baanbrekend onderzoek.
Dit betekent dat bijna één op de drie kinderen die tussen 1950 en 2019 in de opvang zaten, te maken kreeg met een vorm van misbruik, waaronder verkrachting, elektrische schokken en dwangarbeid, aldus de Koninklijke Onderzoekscommissie voor Misbruik in de Zorg.
De publicatie van het eindrapport van de commissie volgde op een zes jaar durend onderzoek naar de ervaringen van bijna 3.000 mensen.
Premier Christopher Luxon verontschuldigde zich voor de onthullingen en noemde het een “donkere en trieste dag in de geschiedenis van Nieuw-Zeeland als samenleving”.
Het onderzoek was tot nu toe het grootste en duurste in Nieuw-Zeeland en kostte ongeveer NZ$170 miljoen ($101 miljoen; £78 miljoen).
Veel van de mishandelden komen uit achtergestelde of gemarginaliseerde gemeenschappen, waaronder Maori- en Pacifische mensen, maar ook mensen met een handicap.
Ruim 2.300 overlevenden spraken met het gerechtelijk onderzoek, waaruit bleek dat in de meeste gevallen “misbruik en verwaarlozing bijna altijd vanaf de eerste dag beginnen”.
Eén overlevende, Anna Thompson, vertelde de commissie hoe ze fysiek en verbaal werd mishandeld in het op geloof gebaseerde weeshuis.
“’s Nachts ontdeden de nonnen mij van mijn kleren, bonden mij met mijn gezicht naar beneden aan het bed vast en sloegen mij met een riem met een gesp. Hij sneed in mijn huid totdat ik bloedde en kon wekenlang niet rechtop zitten”, zei ze in een gepubliceerde getuigenis. in het rapport.
Jesse Kett vertelde dat hij op achtjarige leeftijd werd geslagen en verkracht door personeel van een residentiële school in Auckland. In zijn getuigenis vertelde hij dat ander personeel soms toekeek hoe het misbruik plaatsvond.
Moeapula Frances Tagaloa werd in de jaren zeventig vanaf zijn vijfde twee jaar lang misbruikt door een priester.
‘Hij was een populaire, bekende leraar’, zei ze.
“Maar hij was ook een pedofiel en helaas waren er nog meer meisjes die hij misbruikte.”
Mevrouw Tagaloa werkt nu aan het helpen van andere overlevenden en heeft opgeroepen tot uitvoering van alle 138 aanbevelingen in het rapport.
Rapport ontdekte dat de overlevenden van de Maori en de Stille Oceaan vaker te maken kregen met fysieke mishandeling en vaak “gedegradeerd waren vanwege hun etniciteit en huidskleur”.
Er werd ook vastgesteld dat kinderen en mensen in pleeggezinnen het hoogste niveau van seksueel misbruik ervoeren onder verschillende welzijnsinstellingen.
“Het is een nationale schande dat honderdduizenden kinderen, jongeren en volwassenen worden misbruikt en verwaarloosd onder de zorg van de staat en religieuze instellingen”, aldus het rapport.
“Veel overlevenden stierven terwijl ze in de zorg zaten of door zelfmoord nadat ze zorg hadden gekregen. Voor anderen zijn de gevolgen van misbruik voortdurend en verergerd, waardoor dagelijkse activiteiten en keuzes een uitdaging worden”, voegde het eraan toe.
De heer Luxon zei: “Het moest beter, en ik ben vastbesloten dat we dat zullen doen.
“Tegen iedereen die heeft deelgenomen, zeg ik dank voor je buitengewone kracht, je ongelooflijke moed en eerlijkheid in de strijd. Dankzij jou kennen we de waarheid over het misbruik en het trauma dat je hebt geleden”, zei hij, terwijl hij veel van de verhalen beschreef. net zo gruwelijk en schrijnend.
“Ik kan je pijn niet wegnemen, maar ik kan je dit wel vertellen: luister naar jezelf en vertrouw.”
Hij voegde eraan toe dat het nog te vroeg is om te onthullen hoeveel de regering verwacht de slachtoffers als compensatie te betalen. Hij zei dat hij op 12 november een formele verontschuldiging zou aanbieden.
Volgens het rapport worden de economische kosten van dit misbruik en deze verwaarlozing geschat op ergens tussen de 96 en 217 miljard NZ$, waarbij rekening wordt gehouden met de negatieve gevolgen, waaronder de toegenomen kosten voor geestelijke en lichamelijke gezondheidszorg, dakloosheid en criminaliteit.
Woensdag namen tientallen overlevenden van misbruik deel aan een mars naar het parlement voordat het onderzoek werd aangekondigd.
Eén overlevende noemde het rapport ‘historisch’.
“Ons wordt al tientallen jaren verteld dat we het verzonnen hebben”, zei Tony Jarvis tegen persbureau Reuters. “Vandaag is dus historisch en een eerbetoon. Het is een eerbetoon aan alle overlevenden die dapper genoeg waren om hun verhalen te delen.”
Academicus dr. Rawiri Waretini-Karena, die getuige was bij het gerechtelijk onderzoek, sprak eerder over een “pijplijn van staatswelzijn naar gevangenissen”.
“Toen ik als tiener voor het eerst het gevangenisterrein betrad, omdat ik er nog nooit eerder was geweest, kende ik al 80% van de mannen daar. We hebben de afgelopen elf jaar samen doorgebracht in de staatszorg.” hij schreef in een tekst voor Radio Nieuw-Zeeland.
“Toen wist ik dat er een pijpleiding naar de gevangenis liep; een pijpleiding die decennialang bezig was met het opruimen en brengen van Maori-kinderen van de staatszorg naar de gevangenis.”
Dr. Waretini-Karena voegde eraan toe dat het rapport van de Koninklijke Commissie erkende “dat we verantwoordelijk zijn voor onze daden, maar niet voor de verborgen mechanismen die aan het werk zijn in de omgeving waarin we geboren zijn, waarbij we de ene factie bevoorrechten ten koste van de andere”.