Willem Tell.
Een poging om het verhaal van een Zwitserse volksheld tot een historisch epos te maken, eindigt nogal flauw. Er is veel opbouw de moment – je kent het moment waarop Tell (Claes Bang) de appel van het hoofd van zijn zoon schiet – maar als het voorbij is, is dat het momentum van de film. Hoewel de film vol bloed en vuil is, is hij maar al te schoon en volgt hij een strikte formule van moedige helden, cartoonachtige schurken, opzwepende toespraken en veldslagen die, net als een pijl die een appel raakt, nooit ter discussie staan.