Testen van de BMW M2 uit 2024, misschien wel de laatste M-auto met handgeschakelde versnellingsbak

We bevinden ons op een interessant kruispunt in de markt voor high-performance autoliefhebbers. Van oost naar west loopt de adoptie van elektrische voertuigen en de langzame daling van de productie van auto’s met verbrandingsmotoren. Van noord naar zuid is de progressie van de ICE-pk-kracht vanuit de fabriek door de jaren heen weergegeven, en het is onduidelijk hoe ver dit vanaf hier doorgaat. Diagonaal gezien is er een verzwakking van de vraag naar handgeschakelde transmissies – daar houdt het helaas op.

In het midden van dit kruispunt staat de BMW M2 uit 2024 met een handgeschakelde zesversnellingsbak, die zijn staart in een enorme gecontroleerde bocht langs de randen laat hangen en zijn laatste hoera geeft als BMW’s laatste voorwerp van genegenheid voor M-auto’s met interne verbranding.

Ik heb onlangs de kans gehad om BMW’s nieuwste, kleinste M-auto door enkele van de leukste bergwegen van Zuid-Californië te besturen, plus de Willow Springs International Raceway Streets of Willow. Als het gaat om het snel vinden van de aandrijflijn en het chassis van deze auto, kan ik geen betere combinatie van bestrating bedenken. Dit is wat de nieuwste – en laatste – generatie M2 handgeschakelde zesversnellingsbak tot een geweldige coupé voor liefhebbers maakt.

Gefocust van binnenuit

Het uiterlijk is subjectief, vooral het uiterlijk van BMW, maar ik denk dat BMW het exterieur van de M2 ​​goed heeft gedaan. De nierengrilles, koplampen, zijschorten, uitlaatuiteinden en brede spatborden – vooral op de achterpanelen – zijn aantrekkelijk. Het is een gespierde kleine coupé, en hij laat duidelijk zijn bedoelingen zien met zijn enorme inlaten in de voorkant. Daarachter bevindt zich een warmtewisselaar om de lucht-watermotor te interkoelen (daarover later meer), plus verschillende andere vormen van water- en oliekoeling om langdurige topprestaties te garanderen, zowel op de weg als op het circuit – sessie lang. Het is moeilijk om het te verwarren met de basis Series 2.

Binnenin is hij behoorlijk ruim voor een coupé en heeft hij rondom uitstekend zicht. Mijn testauto bevatte het koolstofpakket van $ 9.900, dat je comfortabele koolstofvezelstoelen geeft die bijna racen en een glad koolstofdak. Ik ben 1,80 meter lang, dus de afwezigheid van het schuifglas aan de bovenkant was een uitkomst en stelde me zelfs in staat een helm op het circuit te dragen zonder achterover te hoeven leunen, een zeldzaamheid in moderne auto’s. Het in- en uitschuiven van de stoelen is een beetje lastig, en de linkervoetsteun is iets te ver ingedrukt, waardoor de efficiënte en comfortabele werking van de koppeling voor mijn magere figuur wordt belemmerd. Ik vermoed echter dat veel mensen niet hetzelfde probleem zullen hebben.

Technisch gezien nemen het heldere 12,3-inch digitale instrumentenpaneel en het 14,9-inch touchscreen veel ruimte in beslag. BMW’s iDrive 8-software is gemakkelijk te wennen, werkt vrij naadloos en heeft goede feedback. De materiaalkwaliteit is over het algemeen redelijk goed; alle knoppen en draaiknoppen waren substantieel, en het Carbon-pakket omvat chique koolstofvezelpanelen in plaats van het saaie oude pianozwarte plastic dat maar al te vaak voorkomt in moderne prestatieauto’s.