OOST-RUTHERFORD, NJ — Er is altijd een gevoel van opwinding wanneer een sportevenement een zeldzaam maar waar Assepoester-verhaal oplevert, en de underdog-status van Canada tegen Argentinië in de halve finales van de Copa America was alomtegenwoordig, ongeacht vanuit welke lens je de zaken bekijkt.
De treinen naar het MetLife Stadium waren gevuld met fans gekleed in babyblauw en wit, die liedjes zongen op weg naar het stadion, terwijl de dramatisch in de minderheid zijnde Canadese fans in felrood naar voren staken, zelfs als ze beleefd hun gang gingen. Hetzelfde gold voor het stadion, waar het dicht opeengepakte rode gedeelte slechts een fractie was van de 80.000 aanwezigen.
Het duurde niet lang voordat het verschil ook op het veld voelbaar was, wat ons eraan herinnerde dat de vraag van Assepoester of ze naar een andere wedstrijd kunnen gaan eenvoudigweg met nee kan worden beantwoord.
Canada verloor dinsdag met 2-0 van Argentinië nadat de energie amper twintig minuten in de wedstrijd was verdampt, niet geholpen door een hete zomerdag die gepaard ging met een drukkende vochtigheid. Dit wil niet zeggen dat Canada is bezweken onder het gewicht van de verwachtingen; de eerste halve finale van de Copa America werd een parool om te overleven, waarbij een gevoel van onvermijdelijkheid elke opwinding over het underdogverhaal teniet deed.
“Ik denk dat het toernooi ons een beetje heeft ingehaald”, zei de Canadese coach Jesse Marsch na de wedstrijd. “Argentinië wisselde veel spelers af tijdens het toernooi, dus ze gebruikten verschillende spelers op verschillende tijdstippen, zodat ze niet elke wedstrijd dezelfde spelers opriepen. Er waren heats, er werd gereisd, er waren veel uitdagingen.”
Elk team moest vertrouwen op zijn rol in plaats van op de bedragen, wat altijd in het voordeel van Argentinië werkte. Het waren verre van hun beste 90 minuten, maar dat deed er niet toe, want Lionel Messi scoorde eindelijk zijn eerste doelpunt van de competitie terwijl zijn ploeg de wedstrijd domineerde. Het verlies van de Canadese ster en aanvoerder Alphonse Davies, van wie Marsch zei dat hij een röntgenfoto nodig had nadat hij de wedstrijd met een blessure had verlaten, versterkte het gevoel van een zekere nederlaag.
En toch bleef er een vleugje optimisme op zijn plaats. Hoe kon hij dat ook niet, aangezien Marsch nog geen twee weken aan de slag was en Canada helemaal naar de halve finales leidde van een competitie waarvoor ze moeite hadden zich te kwalificeren voordat hij kwam opdagen?
Het is een indrukwekkende prestatie met zo weinig voorbereidingstijd en met een met sterren bezaaide groep spelers, maar geen partij voor het best gerangschikte team ter wereld. Geluk speelt altijd een rol: Canada stond ongetwijfeld aan de lichtere kant van de ranglijst en stond op weg naar de halve finales tegenover een aantal lager gerangschikte teams van Zuid-Amerika, waardoor ze tot nu toe met slechts twee doelpunten wegkwamen. Eenmalige gebeurtenissen in toernooisituaties zijn ook de perfecte omgeving voor een team om boven hun gewicht uit te stijgen, zolang het maar een goede dag heeft. Marsch gaf zelf toe dat zijn eerste paar weken op de baan beter zijn verlopen dan verwacht en dat ze nu in de derde plaats van zaterdag spelen om hun eerste trip naar de Copa America af te sluiten.
“Het zal moeilijk worden als we allemaal klaar zijn om afscheid te nemen, want ik heb echt genoten van het proces met dit team en ik denk dat we samen veel vooruitgang hebben geboekt”, zei hij. “We hebben samen een geweldige vijf weken gehad, zes weken samen, en het is een stuk beter geweest dan we beiden hadden kunnen schrijven. We hebben veel werk te doen, maar we hebben een hele goede basis gelegd en Ik ben erg optimistisch over hoe de toekomst eruit kan zien.”
In slechts een paar weken tijd heeft Marsch echter de missie van de middelgrote teams in de sport in kaart gebracht, elk met de ambitie om het beter te doen dan sommigen zouden verwachten, ongeacht de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd. Hij heeft zijn aanvallende, dwingende stijl naar internationaal niveau gebracht met onmiddellijk resultaat, waardoor Canada bijna zeven verwachte doelpunten heeft bereikt en een gevaar op de weg heeft gevormd, ook al geeft Marsch toe dat ze effectiever moeten zijn voor het doel. Het is een demonstratie dat sterke coaching de kansen van elk team kan vergroten, een opwindend vooruitzicht te midden van de visieloze scenario’s waarin andere teams zich in een vergelijkbare positie bevinden.
De gemakkelijkste vergelijking met het snelle succes van Canada zijn de buurlanden de VS en Mexico, die samen met Canada het WK van 2026 zullen organiseren en aan de Copa America zullen deelnemen als een kans om indruk te maken vóór het toernooi op eigen bodem over twee jaar. De andere twee zijn historisch gezien beter geweest dan Canada, maar toch crashten ze uit de groepsfase en voelen ze zich nu om verschillende redenen richtingloos. De situatie in de VS is vooral duidelijk omdat Marsch kandidaat was voor de baan in zijn thuisland, maar zei dat hij “niet erg goed werd behandeld tijdens het proces”, wat leidde tot het opnieuw aannemen van Gregg Berhalter een jaar geleden.
Deze twee teams zijn echter verre van de enige voorbeelden, aangezien zoveel teams zich om verschillende redenen midden op hun plateaus bevinden. De belangrijkste daarvan is het feit dat het buitengewoon moeilijk is om van een voorn een donker paard te maken. Terwijl Marsch en zijn bedrijf lof verdienen van hun land, hebben ze de lat ook veel hoger gelegd dan oorspronkelijk verwacht – en misschien wel de inzet in het proces verhoogd. Als de Copa America een generale repetitie was voor het WK, dan is het aftellen officieel begonnen om de afrekening over twee jaar te voldoen.
Marsch heeft al verbeterpunten voor de komende twee jaar geïdentificeerd.
“Het creëren van een bredere spelerspool zal belangrijk zijn”, zei hij. “En daarna blijven we werken aan de details van hoe we gaan spelen, maar we zijn echt goed begonnen.”
Het eerste punt herinnert aan de kracht van Argentinië toen het team een manier vond om gedurende het hele toernooi zonder Messi te scoren en erin slaagde te rouleren terwijl ze door de VS reisden om hun Copa America-titel te verdedigen. Dat is misschien wel het moeilijkste wat Marsch kan doen, omdat hij maar een beperkte mate van controle heeft over de ontwikkeling van een speler. Het is echter een grote belofte, en het is aan hem en Soccer Canada om deze binnen twee jaar waar te maken.
Gezien de beperkingen van Marsch zou het een zware strijd kunnen worden. Naast de nog steeds beperkte spelerspool hebben internationale coaches zo nu en dan een door de FIFA goedgekeurde pauze om hun speelstijl op te leggen, en Canada zal de extra moeilijkheid hebben om vriendschappelijke wedstrijden van hoge kwaliteit te plannen, terwijl de rest van de wereld verbonden is met de wereldkampioenschappen. Kwalificatietoernooien voor de beker. De tijd zal leren of dit een onmogelijke taak is of het begin van een plan voor teams die hopen dat de som groter is dan de delen.