Uittreksel uit Universum in 100 kleuren: Rare en wonderlijke kleuren uit de wetenschap en de natuur Tyler Thrasher en Terry Mudge. 24 september 2024, Sasquatch Books. Gepubliceerd met toestemming.
De roodheid van de bloedmaan is een perfect voorbeeld van hoe twee afzonderlijke lichamen een drastisch maar tijdelijk effect op elkaar kunnen hebben. Er moeten een paar dingen precies goed zijn zodat mensen kunnen genieten van een levendige weergave van een bloedmaan, te beginnen met het feit dat de aarde gelukkig net groot genoeg is om de maan onder de juiste omstandigheden volledig in zijn schaduw te werpen, ook wel bekend als een totale maansverduistering. Een ander noodzakelijk onderdeel is onze atmosfeer. De bloedmaan is het resultaat van Rayleigh-verstrooiing, een fenomeen dat ook verantwoordelijk is voor onze zonsopgangen en zonsondergangen. Wanneer zonlicht door de atmosfeer van de aarde gaat, absorberen deeltjes in de lucht bepaalde golflengten van licht, waardoor alleen gele, oranje en rode kleuren overblijven.
Bij een maansverduistering beweegt de maan zich naar het midden van deze cirkel en bedekken rode golflengten het oppervlak. Afbeelding: met dank aan Sasquatch Books
Wanneer er een totale maansverduistering plaatsvindt, strekken de gloeiende overblijfselen van de atmosfeer van de aarde zich door de ruimte uit en landen op het oppervlak van de maan. Naarmate licht zich verder van ons af uitstrekt, worden de golflengten ook langer, waardoor dat licht een rood uiterlijk krijgt. De kwaliteit van onze atmosfeer kan ook het veranderende uiterlijk van de bloedmaan beïnvloeden, zoals vulkaanuitbarstingen die de rode kleur verdiepen.
Als je meer wilt lezen van Universum in 100 kleuren: Rare en wonderlijke kleuren uit de wetenschap en de natuurzie Alleen dieren zien zwart en wit en 5 andere kleurenmythen.