JOnathan Haidt is een man met een missie. In zijn dagelijkse werk is hij hoogleraar ethiek aan de Stern School of Business van de Universiteit van New York. Maar buiten de academische wereld is hij een meeslepend activist. Zijn missie: ons waarschuwen voor de schade die sociale media en modern ouderschap onze kinderen aandoen. En zijn nieuwste boek, De angstige generatie: hoe de grote hervorming van de kindertijd een epidemie van psychische aandoeningen veroorzaakt, trekt geen vuist. Dat klopt, zei hij De New York Times‘erudiet, boeiend, strijdlustig, kruistochtelijk’, wat misschien verklaart waarom het al veertien weken op de non-fictie-bestsellerlijst staat (nu op nummer 2).
Haidt schrijft over een ‘vloedgolf’ van toegenomen psychische aandoeningen en problemen die rond 2012 beginnen. Jonge adolescente meisjes worden het zwaarst getroffen, maar ook jongens worden getroffen, net als oudere tieners. Hij ziet twee factoren die dit hebben veroorzaakt. De eerste is de achteruitgang van het aantal op spelen gebaseerde kinderjaren, veroorzaakt door overdreven angstig ouderschap, waardoor kinderen minder mogelijkheden hebben om zonder toezicht te spelen en hun bewegingsvrijheid wordt beperkt. Dit vertaalt zich in een kindertijd met een laag risico, waarin kinderen niet de kans krijgen om fouten te maken en daarvan te leren. Een andere factor is de alomtegenwoordigheid van smartphones en de sociale netwerkapps die deze gebruiken. Het resultaat is de ‘grote hervorming van de kindertijd’, zoals de ondertitel van zijn boek luidt, en een epidemie van psychische aandoeningen en problemen.
Haidt’s voorschriften voor deze kwalen omvatten onder meer het verbieden van smartphones op scholen, het geven van meer onafhankelijkheid aan kinderen, en het suggereren dat ouders moeten leren van de inzichtelijke visie van Alison Gopnik dat ze zichzelf moeten zien als ‘tuinmannen’ (geïnteresseerd in cultivatie, groei en ontwikkeling), en niet over “timmerlieden”. (die proberen hun kinderen te controleren, ontwerpen en vorm te geven).
De grote verkopen van het boek geven aan dat mensen aandacht besteedden, in ieder geval aan de kwestie van telefooncontrole. Scholen beginnen bijvoorbeeld smartphones te verbieden, en jonge jongens die volgend schooljaar naar Eton gaan, zullen hun iPhone 15 Pro moeten inleveren en genoegen moeten nemen met een afschuwelijke Nokia die alleen kan bellen en sms’en. En waar Eton naartoe gaat, zullen andere chique instellingen ongetwijfeld volgen. Niet veel Amerikaanse academici hebben zo’n invloed.
Maar hier zit het probleem: de academische collega’s van professor Haidt zijn totaal niet overtuigd van zijn bewijs dat sociale media aan de basis liggen van de epidemie van psychische aandoeningen onder tieners. Hij recenseert zijn boek in NatuurCandice Odgers, Amerika’s belangrijkste deskundige op het gebied van de relatie tussen sociale media en de geestelijke gezondheid van tieners, schreef bijvoorbeeld: “De herhaalde suggestie in het boek dat digitale technologieën de hersenen van onze kinderen veranderen en een epidemie van psychische aandoeningen veroorzaken, wordt niet door de wetenschap ondersteund. Erger nog, de gedurfde suggestie dat de sociale media de schuldige zijn, zou ons kunnen afleiden van het effectief reageren op de werkelijke oorzaken van de huidige crisis in de geestelijke gezondheid van jongeren.”
De klachten van Haidts critici vallen in twee categorieën uiteen. De eerste is dat veel van het onderzoek waarop hij zijn betoog baseert methodologisch gebrekkig is, in de zin dat het niet voldoet aan de normen van normaal wetenschappelijk onderzoek naar causale factoren. Met andere woorden: het is geen echte wetenschap. Een ander punt van kritiek is dat het fenomeen dat hij beschrijft misschien wel eens een ‘eerste wereldprobleem’ werd genoemd – wat impliceert dat adolescente meisjes uit welvarende, individualistische en seculiere samenlevingen, die minder nauw verbonden zijn met lokale gemeenschappen, verantwoordelijk zijn voor een groot deel van de crisis. Die kritiek lijkt te worden ondersteund door een onderzoek naar de impact van de adoptie van Facebook op het welzijn van bijna een miljoen individuen tussen 2008 en 2019 in 72 landen, waarin ‘geen bewijs werd gevonden dat suggereert dat de wereldwijde penetratie van sociale media verband houdt met wijdverbreide psychologische problemen’. leed.” .
Maar deze methodologische haarkloverijen zijn triviaal gezien de omvang van het probleem dat sociale media met zich meebrengt. Je hoeft tenslotte geen statisticus te zijn om te weten dat Instagram giftig is voor sommige – misschien zelfs veel – tienermeisjes. Sinds de ontdekking van Frances Haugen weten we bijvoorbeeld dat Facebook mezelf wist dat 13% van de Britse tienermeisjes zei dat hun zelfmoordgedachten vaker voorkwamen nadat ze op Instagram begonnen. En de onderzoekers van het bedrijf ontdekten dat 32% van de tienermeisjes zei dat Instagram hen een slechter gevoel gaf als ze zich slecht voelden over hun lichaam. Deze bevindingen voldoen misschien niet aan de strikte normen van het beste wetenschappelijke onderzoek, maar ze vertellen je wat je moet weten: dat een bedrijf dat profiteert van het op deze manier uitbuiten van jonge mensen het onaanvaardbare gezicht is van het digitale kapitalisme.
Wat de critici van Haidt dus misschien moeten onthouden is dat, zoals een wijze man ooit opmerkte, afwezigheid van bewijs geen bewijs van afwezigheid is.
na het promoten van de nieuwsbrief
Wat ik lees
Seniorenmomentje
The Effects of Aging is een leuke blogpost van David Friedman over bijna net zo oud zijn als Joe Biden.
Dubbel gevaar
Het podstack-artikel Israel’s War on Two Fronts van Lawrence Freedman is een ontnuchterende analyse van de dreigende problemen van de staat door een vooraanstaand wetenschapper.
Reparatie service
How to Fix “The Original Sin of Artificial Intelligence” is het inzichtelijke en fantasierijke voorstel van Tim O’Reilly voor het omgaan met intellectueel eigendom in een door AI gedomineerde wereld.