Shakur Stevenson ging zaterdag het gevecht aan met Artem Harutyunyan, wetende dat er extra gewicht was om een goede show neer te zetten in het laatste gevecht in zijn huidige deal met Top Rank. Stevenson slaagde er niet in de bokswereld in vuur en vlam te zetten met zijn prestaties, maar hij behaalde een duidelijke unanieme beslissingsoverwinning om het WBC lichtgewichtkampioenschap te behouden.
Ondanks dat hij een elite pond-voor-pond-vechter was, betrad Stevenson de ring na een pijnlijk saaie overwinning op Edwin De Los Santos, waar beide mannen samen slechts 105 stoten behaalden. Nu het vrije agentschap op de loer lag, bevond de waarde van Stevenson als attractie zich op een dieptepunt. Dit maakte Harutyunyan tot een vreemde tegenstander met een ietwat negatieve stijl die hem competitief hield in zijn gevecht met Frank Martin voordat hij op de lijst verloor. De ergste angsten over hoe het gevecht zou verlopen, kwamen tot leven in de eerste ronde toen de vechters samen vijf stoten uitdeelden.
De pogingen van Harutyunyan om vooruit te komen werden tegengegaan door het terugstappen van Stevenson en het beheersen van afstand, een tactisch verantwoorde beslissing, maar wel een die het publiek halverwege de derde ronde luid liet juichen. Harutyunyan leek gefocust te zijn op lichaamswerk om de gladde verdediging en het scherpe voetenwerk van Stevenson teniet te doen.
In de late fase van de derde leek Stevenson zijn bereik en timing te vinden en wat meer kracht te gooien toen Harutyunyan op de verkeerde afstand viel of te veel opende in zijn aanvallen. Daarnaast kwam er nog meer Stevenson als agressor, die Harutjunjan neerhaalde en zijn wil oplegde.
Nadat hij de controle over het gevecht had overgenomen, keerde Stevenson na de vierde ronde terug naar zijn hoek en kondigde aan: “Ik ga hem tegenhouden.” Het leek er al snel op dat de onderbreking van Stevenson vrijwel onvermijdelijk was, waarbij de kampioen Harutjunjan regelmatig tegen zijn lichaam en hoofd rammelde.
In de tweede helft van het gevecht begonnen de dingen uit die onvermijdelijkheid weg te glippen, waarbij Stevenson zijn stoten niet aan elkaar kon rijgen en moeite had Harutyunyan vast te pinnen. Soms raakte Stevenson gefrustreerd toen Harutyunyan zich door de ring bewoog om uitwisselingen te vermijden. De tweede keer was Harutyunyan opnieuw de agressor en gooide combinaties terwijl Stevenson op zijn verdediging vertrouwde om aanzienlijke schade te voorkomen, maar geen counters volgde.
Harutyunyan overleefde tot de laatste bel en werd nooit neergeslagen, zoals in het gevecht met Martin. Het resultaat was dat de menigte werd uitgejouwd toen de laatste bel ging.
Overwinning was nooit twijfelachtig voor Stevenson en de scores van 119-109, 118-110, 116-112 voelden als weinig meer dan een formaliteit, maar de prestaties van Stevenson zullen weinig doen om de zorgen weg te nemen dat hij nooit een grote ster zal blijken te zijn en vertrekt. veel vragen over zijn waarden terwijl hij nu op zoek gaat naar zijn volgende promotor.
“Hij zei dat hij zijn hardloopschoenen mee moest nemen, dat vertelde hij me eerder”, zei Stevenson na het gevecht. “Het is moeilijk om dat te bewijzen [that I’m the guy] als je geen vechter hebt die probeert terug te vechten. Hij probeerde gewoon te overleven. Hij is een goede vechter en hij is stoer, maar ik wilde dat hij iets harder zijn best deed. … Ik denk dat het boegeroep waarschijnlijk door hem kwam. Hij probeerde niet te vechten.”