In 2023 had Sea-Doo al een waterscooter (kortweg PWC) op de markt. Uitgerust met een 1,6-liter superchargermotor die 300 pk genereert, kon de RXP-X Apex 300 als een kapmes door het water snijden. Het powersportbedrijf biedt nu een verbeterde versie van deze machine aan en heeft de motor omgewisseld om 325 pk te leveren, en dat is een ongelooflijke hoeveelheid koppel op het gaspedaal.
Sea-Doo zegt dat de RXP-X 325 wordt aangedreven door de snelst accelererende PWC-motor tot nu toe, en mediavertegenwoordiger Timothy McKercher noemt het ‘een superbike op het water’. De algehele bekwaamheid van de RXP-X wordt ondersteund door de indrukwekkende vermogen-gewichtsverhouding, die de snelheid en wendbaarheid nog verder verbetert. De motorkap is gemaakt van koolstofvezel, een licht en ongelooflijk sterk materiaal, en de romp is gemaakt van superlicht polypropyleen materiaal versterkt met glasvezels. Uiteindelijk betekent dit dat de RXP-X 325 een vermogen-gewichtsverhouding heeft die kan wedijveren met de Bugatti Chiron Super Sport.
Het gaat echter niet alleen om snelheid. Deze machine is ontworpen voor floatracen, een motorsport waarbij je zo snel mogelijk door 15-20 floats moet glijden. Op glazig water doet de RXP-X denken aan een circuitronde in een F1-auto, of, als hij door ruw water ploegt, misschien meer aan een supercrossfiets. De diepe V-romp baant zich een keurig pad af en het vaartuig draait met een kleine straal, terwijl wordt voorkomen dat de berijder in de wassing valt.
“Het is een chirurgisch hulpmiddel”, zegt McKercher. “Het is zo precies. Ik denk dat het enige dat sneller kan draaien dan dit een racepaard is.’
Als dit vaartuig een paard is, kan het je afschrikken als je een beginnende ruiter bent. Maar Sea-Doo heeft het ontworpen om dat scenario zoveel mogelijk te voorkomen door middel van ergonomische studies, hightech hydrodynamica, extreme tests en onderwijs.
De rivier af rennen
Sea-Doo begon met het 1630cc Oostenrijkse Rotax ACE 1630-platform en vernieuwde alle motorcomponenten met een volledig nieuw ontwerp en techniek. Deze omvatten een opnieuw ontworpen inlaatsysteem, een nieuwe turbocompressor met planetaire aandrijving, een nieuwe motorregelmodule en een uniek brandstofpompsysteem gebouwd met sensoren die de variabele brandstofdruk beter regelen.
“Het zou gemakkelijk zijn om meer pk’s te genereren door nog een cilinder toe te voegen of de motor groter te maken”, zegt McKeecher. “Maar de verhouding tussen vermogen en gewicht is van cruciaal belang voor bijna alle recreatieve producten, vooral waterscooters. Als we dit rondom de bestuurder gaan ontwerpen, moeten we een kleine motor hebben, zodat we geen grote zadelpen hebben om mee te werken. De compacte motor van 1,6 liter zorgt ervoor dat het zadel smal blijft op de plek waar uw dijspieren de machine vasthouden, en heeft een uitstulping boven de knieën zodat de berijder zijn knieën in het zadel kan stoppen. Op deze manier worden de sterkste spieren van het lichaam gebruikt.”
Officieel heeft de RXP-X een snelheid van 109 km/uur op het water, en het kostte me een tijdje om daar te komen toen ik warm werd voor het idee. Eerst moest ik mijn aarzeling overwinnen om een krachtige machine te bedienen in door krokodillen geteisterde waterwegen. McKercher zette mij eerst op de (iets) minder krachtige GXR-X 300, die 300 pk heeft en een vlakkere romp. Ter vergelijking: de camber – de hoek tussen de romp en een plat oppervlak – van de GXR-X is 16 graden, terwijl de deadlift van de RXP-X 23 graden is. Een hoger getal duidt op een hoekiger snijkiel.
Ik reed 43 kilometer heen en terug in de GXR-X en terug in de RXP-X, waarbij ik besloot dat ik de voorkeur gaf aan de wendbare RXP-X. Het keren gaat intuïtief en de handmatige stuurdemper kan eenvoudig tijdens de vlucht worden aangepast om rekening te houden met ruwer water. Op vlak water is een zware schok niet nodig, maar in de chop kan deze naar wens worden aangepast om de stuurcontrole te vergroten, waardoor de bestuurder consistenter en langer op vermogen kan blijven, beide cruciale elementen voor racen.
Terwijl ik de Sea-Doo naar de rand van zijn comfortzone duwde in de wateren van Lake Monroe en de St. Johns in Sanford, Florida, merkte ik dat ik uit volle borst “Born to Run” en “Runnin’ Down a Dream” uitschreeuwde. Mijn gezicht was bedekt met een hoes, die tot aan mijn zonnebril werd opgetrokken om mijn gezicht tegen de zon te beschermen; De julizon in Florida is geen grap. Voor iedereen die graag snel gaat, is de RTP-X een droom, die ongelooflijk hoge snelheden kan halen.
Ontworpen rond de positie van de bestuurder
Ruim tien jaar geleden, Bombardier Recreational Products (het Canadese bedrijf dat Sea-Doo-waterscooters maakt, samen met Ski-Doo-sneeuwscooters en Can-Am-terreinvoertuigen, side-by-side en motorfietsen) heeft een ontwerpmandaat aangenomen dat de relatie tussen rijder en machine verandert. Deze op de rijder gerichte filosofie betekent dat de ontwerpers van Sea-Doo beginnen met het schetsen van de positie van de rijder en vervolgens de machine rond de persoon bouwen. Doordat de chauffeur een voorrangspositie boven het schip heeft, zijn mens en machine beter met elkaar verbonden.
“We kunnen een chauffeur niet op deze machine laten zitten en verwachten dat hij zich alleen maar met zijn blote handen vasthoudt”, zegt Tim. ‘De krachten gaan alle kanten op. Toen de romp eenmaal was ontwikkeld, moest het ontwerpteam dit aanvullen met een ergonomisch rijontwerp om ze niet alleen op de machine te houden, maar ook om het beschikbare vermogen te benutten.”
Bij de RXP-X zorgen ergonomische lijnen voor een comfortabele zitpositie. Het stuur is laag om de controle te maximaliseren, en de schuine voetsteunen passen zich aan de natuurlijke positie van het lichaam aan. De voorgevormde zitting zorgt voor een stevige pasvorm, wat een belangrijke factor is bij het beheersen en voorkomen van vermoeidheid.
Tijdens het rijden kan het lichaam ervaren wat McKercher het ‘typemachine-effect’ noemt. Wanneer de machine in turbulent water terechtkomt, schuift de bestuurder achterover in de stoel, waarbij hij voortdurend energie verbruikt om zichzelf naar het stuur te trekken. De berijder glijdt achteruit en trekt steeds weer naar voren. Na verloop van tijd wordt dit een vermoeidheidsfactor, en een vergrendelde stoel voorkomt dit door de bestuurder dichter bij het stuur te houden. Het helpt ook bij de controle.
Let op: je moet weten dat dit geen PWC voor beginners is. Ik heb verschillende keren in open water aan de overkant van het meer een snelheid van 110 km/u gehaald, en het verliezen van de controle zal waarschijnlijk slecht aflopen voor onervaren bestuurders. Een bekwame gids die bekend is met het gebied is ook nuttig. Ga voorzichtig verder. En met pure vreugde.