Regeringsverboden op de export van kwantumcomputers hebben geen wetenschappelijke basis

Stel je voor dat regeringen over de hele wereld beperkingen zouden aankondigen op de verkoop van 13-inch linialen. Je zou behoorlijk in de war zijn, want er is niets bijzonders aan die lengte – en linialen van 34 cm bestaan ​​niet.

Een dergelijke wet zou lachwekkend zijn, maar in verschillende landen is iets soortgelijks aangenomen voor kwantumcomputers (zie “Verschillende landen introduceren mysterieuze exportcontroles op kwantumcomputers”). De beperkingen – die de export beperken van computers met 34 of meer qubits, of kwantumbits, en foutenpercentages onder een bepaalde drempel – zijn verwarrend omdat dergelijke apparaten volgens al het gepubliceerde onderzoek geen praktisch nut hebben.

Maar juist de specificiteit van het getal duidt op enkele gedachten erachter. Het is duidelijk dat iemand zich ergens zorgen maakt over het snode gebruik van deze apparaten – hoogstwaarschijnlijk vanwege hun potentieel om veelgebruikte encryptiemethoden te doorbreken – en wil dat deze worden beperkt in naam van de nationale veiligheid.

Wat is er gaande? Er zijn hier twee mogelijkheden: óf ze hebben ongelijk, zoals het wetenschappelijke bewijs suggereert, en onzinnige wetten worden nu over de hele wereld geknipt en geplakt, óf ze hebben gelijk en hebben hun tegenstanders nu gewaarschuwd dat dit een getal is dat de moeite waard is om op te letten. Beide mogelijkheden lijken contraproductief, maar zonder toegang tot het onderzoek achter deze beperkingen is dat onmogelijk te zeggen.

Een van de grote krachten van de wetenschap is dat het een open onderneming is. Ondanks alle tekortkomingen stelt peer review ons in staat om geesten over de hele wereld in te zetten om onderzoek onder de loep te nemen en te verbeteren. Onze benadering van beleidsvorming zou niet anders moeten zijn.

Het Intergouvernementeel Panel over Klimaatverandering laat zien hoe krachtig dit kan zijn. Door onderzoek publiekelijk te synthetiseren heeft het beleidsmakers in staat gesteld te begrijpen wat er moet gebeuren om de klimaatverandering aan te pakken – en anderen in staat gesteld die wetenschappelijke basis te gebruiken om beleidsbeslissingen te analyseren. Op dezelfde manier maakte gepubliceerd onderzoek tijdens de covid-19-pandemie een publiek debat mogelijk over de regels die ons werden opgelegd. Simpelweg een getal uit het niets plukken, zoals het geval lijkt te zijn bij kwantumcomputers, is geen haalbare kaart.