Het slechte nieuws blijft komen voor Steve Clarke en Schotland. Net toen de schade die tijdens het vreselijke EK van 2024 – en hier in de eerste helft – was aangericht, hersteld leek te zijn, pakte Polen de overwinning in de 97e minuut. De uitval van Grant Hanley resulteerde in een strafschop die de moedeloosheid bij het Schotse team alleen maar groter maakte.
Op dat moment leek zelfs het uitbreiden van de streak naar één overwinning op dertien onbelangrijk. Het team van Clarke herstelde zich van een achterstand van twee doelpunten tijdens de rust om de scores gelijk te trekken. Het belangrijkste probleem met wat er daarna gebeurde, is dat dit altijd zou lijken op de gemakkelijkste Nations League-wedstrijd van Schotland.
Clarke gebruikte zijn mediataken voorafgaand aan de wedstrijd om te bevestigen dat de evolutie van zijn team veel haalbaarder was dan een revolutie. Supporters, boos over de prestaties van Schotland in Duitsland, eisten dit laatste; in termen van houding, zo niet personeel. De ingetogen sfeer rond de aftrap suggereert dat de mensen op de tribunes niet zeker zijn van Clarke’s benadering van de nieuwe start. De fans willen nieuwe helden, jonge helden en ze willen ze nu. Het meest opvallende aspect was de overstap naar een achterste vier, waarbij Clarke doorgaans de voorkeur gaf aan drie.
De Schotland-manager blijft grotendeels beperkt door de beschikbare middelen. Dit was de startende XI met drie Norwich-spelers. Het middelpunt van de aanval, Lyndon Dykes, is zojuist vanuit League One naar Birmingham verhuisd. Promotie naar het hoogste niveau van de Nations League was altijd vol gevaar, simpelweg omdat de Schotten tegenover veel superieure teams zouden staan.
Wat Clarke absoluut niet nodig had, was deze schadelijke start. Billy Gilmour had een pocket die werd opgepakt door Kacper Urbanski – de pass van Kenny McLean op Gilmour was niet bijzonder slim – en Robert Lewandowski ontving prompt de bal.
De iconische spits van Polen viel Sebastian Szymanski aan, wiens lage schot vanaf 25 meter over de linkerpaal van Angus Gunn vloog. Gunn vindt misschien dat hij het beter had moeten doen, maar de middenvelder van Fenerbahce kreeg te veel ruimte om de gelijkmaker te maken. Hampden slaakte een collectieve zucht, afgezien van het vocale Poolse contingent.
Het duurde twintig minuten voordat de thuisploeg enige aanvallende actie kon genereren, Scott McTominay schoot over de lat na het spel van Ryan Christie. Het belangrijkste probleem van Schotland was het uit balbezit zijn, waarbij Polen de bal te snel tussen de derde plaatsen mocht verplaatsen.
McTominay dacht dat hij halverwege de helft de gelijkmaker had gemaakt, maar een slechte poging werd uitgesloten voor handbal. De Napoli-man versloeg de Poolse verdediging met een vrije trap van Andy Robertson. Robertson is nu pas de zevende Schotse speler die 75 interlands heeft behaald.
Schotland was veelbelovend voordat de bezoekers hun voorsprong verdubbelden. McTominay had aanvallers in positie, maar kon ze niet vinden met een snee. Dykes, die op briljante wijze door Robertson bij de achterpaal werd gevonden, werd bij een doelpoging neergehaald. Het afval bleek al snel kostbaar.
na het promoten van de nieuwsbrief
Anthony Ralston, de beste speler van Schotland tot nu toe, sloeg de achterkant van het been van Nicole Zalewski toen de vleugelverdediger werd beroofd. Lewandowski deed verrassend genoeg de rest vanaf twaalf meter voor zijn 84e internationale doelpunt. Dat Schotland het niet echt verdiende om twee doelpunten achter te staan, leek op de een of andere manier irrelevant. Het verhaal van wee ging verder. Boos begroette het rustfluit.
Het duurde slechts 23 seconden van de tweede periode voordat Schotland de broodnodige hoop gaf. Polen was niet overtuigend toen ze de voorzet van Dykes wegwerkten, waardoor Christie de bal weer in het pad van Gilmour kon leggen. De middenvelder scoorde pas zijn tweede carrièredoelpunt naast Marcin Bulka. Na een langere VAR-controle – het was volkomen onduidelijk waarom – werd de teller stopgezet. Schotland had een hartslag.
Przemysław Szyminski herstelde bijna de voorsprong van Polen met twee doelpunten met een fantastisch afstandsschot dat de rechtopstaande positie van Gunn ternauwernood miste. Clarke draaide het om door Ben Doak, Ryan Gauld en Lawrence Shankland in te schakelen.
De overstap leverde onmiddellijk resultaat op. Doak speelde een woedende Ralston in, die voor McTominay trok. Vanaf slechts zes meter afstand herstelde de voormalige speler van Manchester United vol vertrouwen de gelijkheid. Het belangrijkste was dat de geest van dit Schotse team intact bleek te zijn. Het werd verbroken toen Hanley een fout maakte op Zalewski. Dezelfde speler nam de strafschop via Gun. Voor de Schotten was het de laatste in een lange reeks pijnlijke afleveringen.