Dertig jaar geleden was de mantra van de Amerikaanse Democraten ‘het is de economie, dom’.
Drie decennia later werd diezelfde energie gevangen genomen door een Canadese politicus die niemand voor Bill Clinton zou aanzien.
Millennials en Gen Y Canadezen die – mogelijk voor de eerste keer – zullen stemmen op Conservatieve leider Pierre Poilievre, of voor de eerste keer Conservatief zullen stemmen – zijn boos. Ze zijn boos over de kosten van levensonderhoud. Ze zijn boos over de huisvesting. En ze zijn boos dat hun levenskwaliteit waarschijnlijk slechter is dan die van hun Boomer- en Gen X-ouders.
En in Poilièvre vonden ze een uitweg.
Cijfers uit Abacus Data van 10 maart zetten de conservatieven op voorsprong onder de 18- tot 29-jarigen, met steun van 36 procent, 27 procent voor de NDP en slechts 19 procent voor Trudeau’s liberalen. De Abacus-cijfers voor de leeftijdsgroep van 30 tot 44 jaar – de oudere millennials en de jonge Gen X-ers – zijn zelfs nog schriler, waarbij conservatieven 43 procent steun genieten, tegenover de 23 procent van de liberalen.
De trendlijn onder jongere kiezers weerspiegelt de algemene aantrekkingskracht van conservatieven in de nationale peilingen. Maar anekdotisch kun je het zien tijdens de bijeenkomsten van Poilièvre. Het publiek was jonger dan de mensen die onder de vorige conservatieve leiders Stephen Harper, Andrew Scheer en Erin O’Toole naar evenementen kwamen.
Global News nam contact op met meer dan zestig conservatieve ruiterverenigingen in het hele land, in een poging vroege conservatieve kiezers te ontmoeten die zich aangetrokken voelden tot de boodschap van Poilièvre. De bedoeling was om te begrijpen wat jonge kiezers naar de Conservatieve Partij trekt, die traditioneel niet een thuis is voor jonge Canadezen, maar in de anderhalf jaar sinds Poilievre de leiding kreeg, is het een middel geworden om de status quo te verwerpen.
Op basis van die gesprekken lijkt het er niet op dat de aantrekkingskracht zo groot is dat deze kiezers veel vertrouwen stellen in de concrete beleidsvoorstellen van Poilièvre. Het gaat erom dat ze hem zien als een avatar vanwege hun moedeloosheid en hun afwijzing van het establishment.
Een nieuw thuis voor de ‘jeugdstemming’?
Voorafgaand aan de verkiezingen van 2021 schreef Philippe J. Fournier, de peilinganalist achter 338Cand, dat jongere kiezers die net aan hun carrière zijn begonnen, de neiging hebben om naar links van het midden te leunen.
Volgens opiniepeilingsbureau Léger steunde destijds 36 procent van de Canadezen tussen 18 en 34 jaar de Nieuwe Democraten, en 25 procent de regerende liberalen. De Conservatieve Partij staat op de derde plaats, met 22 procent steun.
‘In alle gevallen’, schreef Fournier in het tijdschrift Macleans, daarbij verwijzend naar meerdere opiniepeilingen, ‘waren de conservatieven een verre derde onder de jonge kiezers.’
Poilièvre lijkt dat script te hebben omgedraaid.
“Voor mijn generatie is dat dertig jaar sparen voor een starterswoning. En het is niet iets waar ik denk dat ik al te blij mee zou zijn, dus ik zou die verandering graag zien”, zegt Mackenna Wright, een 20-jarige studente aan de Universiteit van Ottawa die zich in 2021 bij de partij voegde, kort voordat Poilievre aankondigde zijn leiderschapsambities.
Wright’s thuisrijder is Sarnia-Lambton, en ze is betrokken bij de Conservative Riding Association.
“Boodschappen zijn een gekke, gekke stijging (van de kosten van levensonderhoud). Ik zou zeggen dat ik het afgelopen jaar waarschijnlijk honderd tot tweehonderd dollar per maand extra heb uitgegeven… Als de CO2-belasting daar vanaf komt, denk ik dat de kosten van levensonderhoud zullen dalen, vooral voor benzine en boodschappen. ”
En als dat niet het geval is?
Het laatste nieuws uit Canada en de rest van de wereld wordt direct in uw e-mail bezorgd.
“De politiek die hij voert, doet er niet noodzakelijkerwijs zoveel toe als hoe hij zichzelf presenteert aan het publiek”, zei Wright.
“Hij werkt voor gewone Canadezen, niet voor de elite. En ik heb het gevoel dat veel leiders in het verleden hebben neergekeken op mensen uit de midden- en lagere klasse, dus ik denk dat veel mensen het gevoel hebben dat hij op hen neerkijkt.
Toen hen werd gevraagd naar het specifieke beleid dat hen naar de partij van Poilièvre trok, spraken leden die met Global News spraken meer over de algemene beleidsrichting van hun leider dan over zijn specifieke wetgevingsvoorstellen.
De voormalige Amerikaanse democratische strateeg James Carville heeft de politieke reikwijdte op beroemde wijze teruggebracht tot “het is de economie, sukkel”. Met de jeugdbeweging van Poilièvre zou de uitdrukking “it’s the vibes” kunnen worden aangepast.
Trent Brownlee woont in Stonewall, Manitoba. Browlee, een leraar, hielp bij het organiseren van Poilievre tijdens de leiderschapswedstrijd van 2022.
“Pierre heeft de bereidheid getoond om kwesties aan te pakken die de meeste conservatieven in het verleden hebben genegeerd, en hij heeft dat op een heel dynamische en boeiende manier gedaan”, vertelde Brownlee aan Global News. “Vibes hebben hun plaats. Ik ben altijd iemand geweest die zich bekommert om het ‘waarom’… Het is voor mij indrukwekkend om te weten dat Pierre de problemen waarmee we worden geconfronteerd begrijpt en er hetzelfde over denkt.”
“Ik wil niet dat hij de Canadezen doodverveelt, ik wil dat hij zegt dat hij op de hoogte is van het probleem, zegt dat hij een plan heeft en mij laat zien op basis van de punten die hij naar voren heeft gebracht dat hij een goed plan heeft en de mensen met wie hij van plan is dat te doen.” de leiding krijgt, dat hij weet dat hij de juiste mensen heeft”, voegde Brownlee eraan toe.
Het is niet ongebruikelijk dat partizanen hun team vertrouwen om de grote lijnen voor het publiek uit te leggen en vervolgens de details later af te handelen.
Maar er lijkt ook een beroep te worden gedaan op Poilièvres harde benadering van de politiek, op het idee dat hij de leider van de Conservatieven is, om de film te citeren. Netwerk, is “krankzinnig en hij pikt het niet meer.” Die vormeloze woede onder de Canadese politiek in 2024 zoekt naar een uitlaatklep en uiteindelijk naar een leider.
Of die woede gebaseerd is op de realiteit of op specifieke acties van de huidige liberale regering, staat ter discussie. Maar het is er duidelijk, en de liberalen hebben niet laten zien dat ze in staat zijn het te beheersen – laat staan het in hun voordeel te gebruiken.
Uit een recent rapport van het Well-being Research Centre van de Universiteit van Oxford blijkt dat het ‘geluk’ in Canada in 2021 en 2023 is afgenomen vergeleken met 2006 en 2010. Maar de daling was het meest uitgesproken onder jongeren.
“Voor de Verenigde Staten, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland is het geluk in alle leeftijdsgroepen afgenomen, maar vooral onder de jongeren, zozeer zelfs dat jongeren nu, in 2021-2023, de minst gelukkige leeftijdsgroep zijn”, aldus het rapport. gezegd. lezen.
‘Dit is een grote verandering tussen 2006 en 2010, toen jonge mensen gelukkiger waren dan mensen uit de middelbare leeftijdsgroepen, en ongeveer net zo gelukkig als mensen van 60 jaar en ouder. Bij jongeren bedroeg de daling van het geluk ongeveer driekwart punt, bij vrouwen groter dan bij mannen.”
De maatstaf ‘geluk’ is voornamelijk gebaseerd op drie gegevenspunten: de ‘levenswaardering’ van mensen op een schaal van 0 tot 10, positieve emoties zoals lachen, plezier en interesse, en negatieve emoties zoals zorgen, verdriet en woede.
Poilièvre lijkt, althans voorlopig, die energie te hebben opgevangen.
De aantrekkingskracht van conservatisme op jongere generaties
Het lijkt nu het moment te zijn voor rechtse partijen om jongere kiezers in democratische landen aan te spreken.
In Portugal, waar de Chega-partij – Portugees voor ‘Genoeg’ – koningmaker lijkt te spelen in het parlement van het land. Reuters meldde dat hij de campagne domineerde en wees op “een enorme huizencrisis, lage lonen, afnemende gezondheidszorg en corruptie”, kwesties die elke Canadese conservatieve aanhanger bekend zouden voorkomen.
Bij de Nederlandse verkiezingen van 2023 won de extreemrechtse Vrijheidspartij onder leiding van anti-islamagitator Geert Wilders de meeste zetels.
In Duitsland eindigde het extreemrechtse Alternatief voor Duitsland (AfD) vorig jaar op de derde plaats bij de deelstaatverkiezingen in Beieren De Washingtonpost hij meldde dat hij grote winsten boekte onder kiezers onder de 25 jaar.
In Frankrijk stemde 49 procent van de kiezers tussen 25 en 34 jaar op Marine Le Pen bij de presidentsverkiezingen van 2023 – vergeleken met 41 procent van de algemene bevolking.
Ironisch genoeg lijkt het land waaruit Canada zoveel van zijn politiek importeert – de Verenigde Staten – tegen de trend in te gaan. Volgens het Center for Civic Engagement Information and Research van Tufts University “was de nationale jeugdstem voor het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden (2022) 63 procent voor de Democraten, en 35 procent voor de Republikeinen.”
Ondanks deze opmerkelijke uitzondering lijken rechtse partijen de aandacht te hebben getrokken van jongere mensen die ontevreden en gedesillusioneerd zijn over de status quo.
“Het hele Vrijheidskonvooi was een tijd waarin ik een grote kloof zag”, zegt Anthony Yacub, die in 2013 op 14-jarige leeftijd vrijwilligerswerk begon te doen voor de Conservatieven.
“Conservatieven aan de oostkust waren niet zo ontvankelijk voor het Vrijheidskonvooi, zoals mensen uit Quebec en de Maritimes, en een paar mensen uit de buitenwijken van Ontario. En toen begonnen alle mensen uit West-Ontario, inclusief Pierre… het konvooi vrachtwagenchauffeurs te omarmen, en te zeggen dat je weet dat we geen winnaars en verliezers moeten kiezen, en hij begon een principiëler standpunt in te nemen en begon heel simplistisch te praten. economisch gezien.”
Yacub, die op zoek is naar de nominatie van de Ontario-partij in Pickering-Uxbridge, zei dat jongere kiezers zich aangetrokken voelen tot de brede strekking van Poilievre’s boodschap en erop zullen vertrouwen dat hij de details zal uitwerken nadat hij de macht heeft gewonnen.
“Als hij bijvoorbeeld zegt: ‘we gaan de CO2-belasting verlagen’, denken mensen dat hij de CBC gaat intrekken, hij gaat de CO2-belasting verlagen… Maar we weten het niet echt goed. Nu, omdat ze geen platform hebben, zullen de specifieke kosten dalen”, aldus Yacub.
Het is een open vraag of de schijnbare stijging van de steun van de Conservatieven onder jonge Canadezen zich zal vertalen in stemmen in de stembus wanneer de volgende verkiezingen plaatsvinden.
In 2021 ging volgens Elections Canada slechts 47 procent van de kiezers tussen 18 en 24 jaar naar de stembus, vergeleken met 75 procent van de kiezers tussen 65 en 74 jaar.
De afname van de deelname van jongeren aan verkiezingen wordt weerspiegeld in de algemene bevolking. Elections Canada meldde dat de opkomst bij de verkiezingen vóór de jaren negentig over het algemeen groter was dan 70 procent van de kiesgerechtigde Canadezen. Bij de verkiezingen van 2008 daalde dat tot een dieptepunt van 59 procent, waardoor Stephen Harper een minderheidsmandaat kreeg.
Een opmerkelijke uitzondering vormden de verkiezingen van 2015, toen de liberalen van premier Justin Trudeau een minderheidsregering wonnen. Na negen jaar regering-Harper was 2015 een verkiezing voor ‘verandering’. Ook stemden ruim een half miljoen meer jonge Canadezen dan in 2011.
Als de huidige opiniepeiling een indicatie is, zou Canada op weg kunnen zijn naar nieuwe “veranderings”-verkiezingen wanneer het huidige parlement wordt weggestemd.
Zelfs als er op de verkiezingsdag geen hernieuwde steun van jonge conservatieven komt, genieten Poilièvre en de partij een indrukwekkende voorsprong in de nationale peilingen.
Het maakt uiteindelijk misschien niet uit voor hun succes of falen op de verkiezingsdag. Maar de jonge Canadezen die een thuis hebben gevonden in de conservatieve beweging van Poilièvre zullen nog steeds boos zijn. En die energie heeft het potentieel om een generatiewisseling binnen de partij te bewerkstelligen.