In het origineel zijn Mario en zijn vrienden platte vlakken met zwarte omtrekken, om de indruk te wekken dat het tekeningen zijn en geen computergraphics. Hoewel dat ontwerp nog steeds aanwezig is in de remake, zie je ook een lichte witte markering rond de randen van het personagemodel, net zoals je zou zien op echte papercuts. Het is subtiel en toch pittig en draagt bij aan het gevoel dat deze modellen echt met de hand zijn gesneden.
Elk deel van de wereld heeft zoveel aandacht voor detail. Wanneer je Rogueport voor het eerst binnengaat, is er een platform op het centrale plein met een strop erop. In het origineel zijn de houten treden vlak, recht en staat alles in een rechte hoek. Het is prima als achtergrondelement, en de rechte halslijn van de strik zwaait in de wind, dus het effect werkt.
In de remake zijn de treden echter een beetje scheef en onhandig. De zijkanten van de treden zien er gebogen uit, alsof een kind ze per ongeluk te ver heeft gedwongen tijdens het uithakken van de treden. Het staat, maar nauwelijks. Een lichte windvlaag kan alles wegblazen. Het lijkt misschien onbelangrijk, maar dit soort details maken het gemakkelijker om binnen te komen Papieren Mario‘s wereld.
Dit is een situatie waarin de verbeterde graphics van een modernere console de ontwerpkeuzes van het originele spel vergrootten. Door van afbeelding te wisselen kunnen Mario en zijn vrienden er realistischer uitzien, maar in dit geval betekent het alleen maar dat ze er meer met de hand gemaakt uitzien, zoals het papieren model Mario van Super Mario 64.
De rijke details die de remake toevoegt – met complexere modellen, betere verlichtings- en reflectiesystemen en texturen met een hogere resolutie – maken de illusie veel aantrekkelijker en wonderbaarlijker. In elke nieuwe omgeving wordt duidelijk hoeveel moeite er is gestoken in het opnieuw creëren van elk aspect van de game.
Verbeteringen in de kwaliteit van leven
Een getrouwe recreatie is niet altijd de meest ideale manier om een remake te benaderen, en gelukkig is Nintendo het daarmee eens. Deze nieuwe versie van if Een duizend jaar oude deur het wordt geleverd met een paar functies die niet aanwezig zijn in het origineel, maar die welkome toevoegingen zouden zijn.
De nuttigste hiervan is naar mijn mening de Partnership Ring. In het originele spel moest je een menu openen om tussen verschillende leden van je gezelschap te schakelen. Het was op zich niet moeilijk, maar wel vermoeiend. In de remake kun je L ingedrukt houden en de joystick kantelen om snel van partner te wisselen. Het is een snelkoppeling die het spel niet fundamenteel verandert, maar het is een welkom gemak.
Op dezelfde manier is er een nieuwe optie als je een gevecht mislukt. Als je voorheen een gevecht verloor, moest je herladen vanaf het moment waarop je voor het laatst had opgeslagen, wat soms vervelend kon zijn ver van waar je was. Als je verliest, zie je in de remake een nieuwe optie ‘Opnieuw proberen’ waarmee je teruggaat naar het meest recente deel van de kaart, waardoor enorm hoeveelheden vermoeiende backtracking.