NYE-avonturen
Een gelukkig nieuwjaar voor oren, neus en keel – en voor de mensen die hen bedienen!
Julia Werz van het Universitair Ziekenhuis Ulm, Duitsland, en drie collega’s begonnen de viering vroeg en publiceerden de studie “New Year’s Eve in Otorhinolaryngology: A 16-Year Retrospective Assessment.”
Deze viering bestaat uit drie delen. Eerst een schets van 16 jaar avontuur op oudejaarsavond op de afdeling KNO van een ziekenhuis. Simpel gezegd: “Pyrotechniek is een lange traditie rond de jaarwisseling.”
Vervolgens een verzameling kleine schetsen van verschillende soorten avonturen. Van de spoedpresentaties voor oudejaarsavond: “72% was man, 15,9% was minderjarig. 74% meldde verwondingen veroorzaakt door vuurwerk, 19% door gewelddadige gevechten.”
En dan de vloed – details, details, details van diagnoses en symptomen: “Tinnitus, gehoorverlies, letsel aan zacht weefsel, fractuur van het neusbeen, perforatie van het trommelvlies, fractuur van het middengezicht, kneuzing van de neus, epistaxis (na trauma), hyperacusis, brandwond, Breuk van de schedel Calvaria, intracerebrale bloeding, verstoorde fixatie van de epithese van de patiënt.
De covid-19-pandemie, die in 2020 in opkomst is, heeft de activiteit vertraagd. Het dieptepunt kwam al vrij vroeg, een ellendige schaarste die grensde aan afwezigheid voor iedereen die verlangde naar een hoop vuurwerkgerelateerde opwinding in het ziekenhuis. Aan het begin van 2021/2022. er waren de minste van dergelijke patiënten, “met slechts één noodinterventie op oudejaarsavond, als gevolg van geluidstrauma veroorzaakt door een schrikpistool.”
Er rennen wilde ganzen
Wilde ganzen in Noord-Europa – sommigen onder hen – vermaken zich uitstekend op oudejaarsavond.
Bewijs hiervoor is te vinden in een onderzoek met de titel “Wild Geese Chase: Ganzen vluchten hoog en ver, met de nasleep van vuurwerk op oudejaarsavond.” De duidelijk gepresenteerde feiten laten zien wat de ganzen die nachten deden: “We analyseerden de GPS-sporen van 347 wilde migranten van vier soorten over acht New Yorks, en kwantificeerden de effecten van vuurwerk op individuen. We hebben laten zien dat, parallel met de toename van fijnstof, NY-ganzen gedurende de nacht gemiddeld 5-16 km verder en 40-150 m hoger vlogen, en vaker naar nieuwe schuilplaatsen trokken dan de voorgaande nachten.”
Vis en handen
Feedback is gecharmeerd van de betekenis van de titel van het oude boek Heraldry of the Fishes: Notices of the Chief Families Bearing a Fish in their Arms.
Ook verbaasd over de naam van de auteur van het boek, Thomas Moule. Moule is een goed voorbeeld van nominatief determinisme: zijn achternaam is het Franse woord voor een soort schelp, die Engelssprekenden een mossel noemen. Maar mosselen zijn, net als tweekleppige dieren, geen vissen. En Moule, die over vis schrijft, is daarom misschien geen puur geval van nominatief determinisme. Het is een beetje verdacht. Misschien een rode haring.
Dat brengt ons terug bij de titel van het boek. Het eerste woord zegt dat het een boek over heraldiek is. Heraldiek houdt zich specifiek bezig met wapenschilden. “Crest” is op zichzelf een uitdrukking die kleine kinderen verwart en verrukt, die weten dat hun handen en armen in de mouwen van die jassen gaan die mensen in de winter warm houden. Kinderen leren, wanneer alwetende volwassenen hen uitleggen, dat de term ‘wapen’ gewoonlijk niet naar dit of dat type wapen verwijst.
Maar terug naar de titel. Laten we teruggaan naar die “families die vissen in hun armen dragen”. De woorden maken duidelijk dat al deze families symbolen van gezinsidentiteit hebben, waaronder tekeningen van vissen. Maar als alternatief, en heel anders, maken de woorden duidelijk dat mensen in die families vaak hun bovenste ledematen gebruiken om een of meer koudbloedige gewervelde dieren met kieuwen en vinnen te dragen.
Welke betekenis – de vistekeningen of de eigenlijke stinkende, slappe vis – bedoelde Moule?
Het boek bevat heel veel tekeningen van wapenschilden. Het antwoord op deze vraag is om alle tekeningen in het boek te bestuderen, om te zien of ze mensen tonen die forel of kabeljauw of een andere vis (maar misschien geen schaaldieren) dragen. De feedback laat het aan u, beste lezer, over om met plezier zelf te gaan kijken.
Heraldiek van de vissen: mededelingen van de belangrijkste families die een vis in hun armen dragengepubliceerd in 1842 in Londen, is het bewijs dat een boek van meer dan anderhalve eeuw oud iedereen kan afleiden die ervoor kiest er te veel aandacht aan te besteden.
Pre-beller-ID
Anne Tener zegt dat ze een vaardigheid heeft die moet worden toegevoegd aan Feedback’s lijst met triviale superkrachten. Ze schrijft: “Zelfs voordat het tijdstip van de oproep wordt weergegeven en vaak voordat de telefoon zelfs maar overgaat, weet ik wie contact met mij probeert op te nemen en soms ook wat de aard van de oproep is. Deze ‘kracht’ komt vaak van pas als ik dat specifieke contact op dat moment liever wil vermijden!”
Is deze supermacht triviaal? De trivialiteit kan hier worden gemeten aan de hand van het totale aantal bellers. Als alle inkomende oproepen van slechts één persoon afkomstig zijn, is het eenvoudigweg triviaal om te identificeren wie er belt. Omgekeerd, als Anne met een groot aantal mensen aan de telefoon is, grenst dit vermogen om te herkennen aan het goddelijke.
Feedback merkt ook op dat Anne Tener, die over een superieure helderheid van ontvangst beschikt, een geval van nominatief determinisme is.
Marc Abrahams creëerde de Ig Nobelprijsuitreiking en was medeoprichter van het tijdschrift Annals of Improbable Research. Hij werkte eerder aan ongebruikelijke manieren om computers te gebruiken. Zijn website is geweldig.com
Heeft u een feedbackverhaal?
U kunt verhalen indienen bij Feedback door een e-mail te sturen naar feedback@newscientist.com. Geef uw thuisadres op. U kunt de feedback van deze week en eerdere feedback op onze website bekijken.