Van DNA-extractie tot space shuttle-simulaties tot een excursie naar een kernreactor: oud-studenten van de school die opereerde als onderdeel van het Ontario Science Center herinneren zich hun vormende ervaringen, na nieuws over de abrupte sluiting van het centrum.
Het wetenschapscentrum reageerde niet op vragen over de vraag of de wetenschapsschool zou doorgaan, maar nu de provincie op zoek was naar een tijdelijk onderkomen dat pas in 2026 open zou gaan voordat de nieuwe faciliteit op Ontario Place in 2028 zou openen, lijkt het erop dat de school de toekomst is op zijn best onzeker.
De school liet maximaal 36 leerlingen uit jaar 12 tegelijk een semester studeren aan het science center, waar ze een aantal van hun middelbare schoolvakken volgden, zoals biologie en scheikunde, evenals een innovatiecursus waar ze projecten presenteerden en exposities uitlegden aan bezoekers van het wetenschapscentrum.
Oud-studenten zeggen dat als de school niet doorgaat, dit een groot verlies zou zijn voor anderen die misschien niet dezelfde kansen krijgen als op de school die een wereld aan mogelijkheden opende.
Melissa Croft heeft in 2018 de School of Science bezocht en rondt nu haar master Wetenschapscommunicatie af, een beroep dat ze rechtstreeks relateert aan haar ervaring op de school.
“Op de middelbare school was ik al geïnteresseerd in wetenschap, maar ik stelde me voor dat ik me meer in de academische gemeenschap zou begeven, bijvoorbeeld als hoogleraar of als onderzoeker,” zei ze.
“Op de wetenschapsschool… vond ik het erg leuk om met mensen om te gaan, ze over wetenschap te leren en ze enthousiast te maken. Dus daarna bleef ik wetenschap doen, alsof ik echt van wetenschap houd, maar het was een ander pad in de wetenschap waarvan ik niet wist dat het bestond.”
Een van de projecten die Croft deed tijdens de innovatiecursus was het maken van een wetenschappelijk verhalenboek en het voorlezen ervan aan basisschoolleerlingen op een nabijgelegen school. Samantha Macklin, die in 2018 ook op de school zat, ontwikkelde een tentoonstelling over de wetenschap van magie en illusie en demonstreerde deze aan bezoekers tijdens haar innovatiecursus. Ze denkt met plezier terug aan de tijd dat haar klas met succes een Space Shuttle-simulatie voltooide.
Maclin rondt nu haar master in milieuwetenschappen af en wil ook in de wetenschapscommunicatie gaan werken, al hoopte ze dat dat in een science center zou zijn.
De e-mail die u nodig heeft voor het belangrijkste dagelijkse nieuws uit Canada en de rest van de wereld.
“Ik heb zeker geleerd dat dit precies is wat ik wil doen toen ik in het science center was,” zei ze. “Ik hoopte daar in de toekomst te kunnen werken, dus het is heel vervelend dat het gaat sluiten.”
Andere oud-studenten waarmee Maclin sprak, waren eveneens van streek door de sluiting, zei ze.
“De meeste mensen denken dat het een groot verlies voor ons is, maar vooral voor de jongere studenten die iets dat zo centraal stond in ons leven niet zullen kunnen meemaken”, zei ze.
Pinar Ari heeft net de middelbare school afgerond en heeft het eerste semester van haar laatste jaar op een natuurschool doorgebracht. Ze moedigde haar middelbare vrienden aan om zich aan te melden, omdat ze het leuk vond.
“Het was een verrijkende STEM-omgeving omdat de klassen kleiner waren en ze verschillende soorten laboratoria en experimenten hadden die we op onze andere thuisschool niet zouden hebben gedaan,” zei Ari.
Ze herinnerde zich een DNA-extractie uit aardbeien en een bezoek aan een kernreactor aan de McMaster University als bijzondere hoogtepunten.
Kyla Tan, die nu materiaalkunde studeert, herinnert zich dat ze een wetenschappelijke podcast had gemaakt, aan een plantenkweekproject op het ruimtestation had gewerkt en had gezien hoe een leraar in een science center de gewichtsverdeling en druk demonstreerde terwijl hij op een spijkerbed lag.
“Er was een andere benadering van het onderwijs nodig dan bij welke andere klas dan ook waar ik eerder in heb gezeten,” zei Tan.
“De leraren gaven ons, in plaats van ons te concentreren op het terugkoppelen van hen, opdrachten en projecten om er zeker van te zijn dat we de inhoud echt begrepen, door ons een aantal hele rare vragen te stellen die ons heel hard aan het denken zetten.”
Tan nam haar neefje van vier regelmatig mee naar het wetenschapscentrum en hoopte als ze ouder was nog een neefje mee te nemen, nu negen maanden oud.
“Ik wil gewoon huilen nadat ik het nieuws heb gehoord”, zei ze. “Hij speelde een heel belangrijke rol in een aantal zeer vormende jaren en het is jammer dat ik nooit meer terug zal kunnen komen.”
© 2024 De Canadese pers