Toen Selkie, de modelabel viraal op Instagram en TikTok vanwege zijn schuimige, extravagante jurken kondigt nieuwe collecties aan, waarbij de ontvangst overwegend positief is. Selkie staat bekend om zijn mateninclusiviteit (maten variëren van XXS tot 6X) en omdat het eigendom is van en opgericht is door een onafhankelijke kunstenaar die openhartig is over eerlijke beloning en duurzaamheid in de mode. Selkie wordt hoog aangeschreven als een van de moreel ‘goede’ merken. online.
Merk komende herfst voor Valentijnsdag het is geïnspireerd op vintage wenskaarten en bevat zoete afbeeldingen van puppy’s omringd door rozen of komisch fladderende kittens geschilderd op pastelachtergronden. De collectie, gedrukt op truien en met strikken versierde jurken, was bedoeld als een nostalgische, brutale knipoog naar romantiek. Het is ook ontworpen met behulp van een AI-beeldgenerator Halverwege de reis.
“Ik heb een enorme bibliotheek met zeer oude kunst, uit de 19e en 20e eeuw, en het is een geweldig hulpmiddel om kunst er beter uit te laten zien”, vertelde Selkie-oprichter Kimberley Gordon aan TechCrunch. “Ik kan er een beetje mee schilderen, bovenop de gemaakte kunst. Ik vind de kunst grappig, en ik vind het cheesy, en het heeft kleine details zoals een extra vinger. Over vijf jaar zal deze trui zo cool zijn omdat hij het begin van een hele nieuwe wereld zal vertegenwoordigen. De extra teen is als een representatie van waar we beginnen.”
Maar toen het merk aankondigde dat de collectie was ontworpen met behulp van generatieve AI, was de reactie onmiddellijk. Selkie ging in op het gebruik van kunstmatige intelligentie in de kunst in een Instagram-commentaar onder de release-aankondiging, waarbij hij opmerkte dat Gordon het “belangrijk vond om dit nieuwe medium te leren kennen en hoe het wel of niet zou kunnen werken voor Selkie als merk.”
Kritiek overspoelde de Instagram-reacties van het merk. Eén beschreef de keuze om kunstmatige intelligentie te gebruiken als een ‘klap in het gezicht’ voor de artiesten en uitte zijn teleurstelling over het feit dat het merk voor zo’n hoge prijs wordt verkocht ($249 voor een virale mini-jurk van polyester en $1.500 voor op maat gemaakte zijden trouwjurken). dat het de kunstenaar niet alleen zou opdragen afbeeldingen voor de collectie te ontwerpen. Een andere gebruiker zei simpelweg: “Het argument ‘Ik ben een kunstenaar en ik hou van ai!’ is heel vervelend.” Eén gebruiker vroeg waarom het merk besloot generatieve kunstmatige intelligentie te gebruiken, gezien de ‘enorme hoeveelheid’ afbeeldingen en vintage kunstwerken waarop geen auteursrechten rusten en ‘identiek van stijl’ zijn.
“Waarom een uiterst controversiële en ethisch twijfelachtige keuze maken als er overal even kosteneffectieve en ethischere opties beschikbaar zijn?”, vervolgde de gebruiker. “Als je daadwerkelijk het onderzoek hebt gedaan dat je beweert te hebben gedaan naar AI, dan begrijp je ook dat het een technologie is die diefstal en uitbuiting van werknemers vereist om te kunnen functioneren.”
Gordon zei dat ze ongeveer een week besteedt aan het ontwerpen van de collecties, maar dat het maanden tot een jaar aan ontwikkeling en productie duurt voordat ze daadwerkelijk online worden verkocht. In het jaar sinds ze het ontwerp voor deze drop voltooide, is de publieke opinie over AI-kunst aanzienlijk veranderd.
Naarmate generatieve AI-tools geavanceerder worden, wordt het gebruik van AI in de kunst ook steeds polariserender. Sommige kunstenaars, zoals Gordon, die zelf Selkie-patronen ontwerpt met behulp van een mix van gratis clipart, afbeeldingen uit het publieke domein, digitale illustraties en Photoshop-collages, zien AI-beeldgeneratoren als een hulpmiddel. Gordon vergelijkt het met fotografie: het is nu nieuw, maar toekomstige generaties kunnen het omarmen als een ander artistiek medium. Veel kunstenaars zijn dat echter wel luid tegen tot het gebruik van generatieve AI in de kunst.
Hun zorg is tweeledig: in de eerste plaats lopen kunstenaars goedkopere, snellere AI-beeldgeneratoren mis, en in de tweede plaats zijn veel generatoren getraind in auteursrechtelijk beschermde afbeeldingen die zonder toestemming van de kunstenaar van internet zijn gehaald. Terug tegen generatieve AI het omvat alle creatieve industrieën, niet alleen in de beeldende kunst. Muzikanten spreken zich uit tegen het gebruik deepfake-coversacteurs vragen zich af of Nieuw SAG-AFTRA-contract reguleert op adequate wijze AI in entertainment, en zelfs fanfictieschrijvers maatregelen nemen om te voorkomen dat hun werk wordt gebruikt om AI-modellen te trainen.
Natuurlijk is niet alle generatieve AI uitbuitend; als VFX-tool, het is uiterst handig voor het verbeteren van animaties, van het creëren van realistischere vlammen in Pixar’s ‘Elemental’ tot het visualiseren van complexe scènes in HBO’s ‘The Last Of Us’. Er zijn veel voorbeelden van moreel failliete toepassingen van generatieve AI. Creatie deepfake wraakpornobijvoorbeeld, of het genereren van ‘diverse modellen’ in plaats van echte gekleurde mensen in dienst te nemen ze is objectief angstaanjagend. Maar het grootste deel van het debat over generatieve kunstmatige intelligentie speelt zich af in een moreel grijs gebied, waar de parameters van uitbuiting minder gedefinieerd zijn.
In het geval van Selkie ontwerpt Gordon exclusief alle afbeeldingen die op Selkie-kleding te vinden zijn. Als iemand anders ze ontwerpt, maakt ze duidelijk dat het om een samenwerking met een andere kunstenaar gaat. Haar ontwerpen bevatten meestal een collage van digitale aquarelschilderijen, schilderijen en ‘oude kunst’ waarop geen auteursrechten meer rusten. Veel van haar populaire ontwerpen bevatten motieven uit beroemde kunstwerken, zoals Van Goghs ‘Sterrennacht’ en Monets ‘Waterlelie’, die ze als basis gebruikt om een uniek en toch herkenbaar patroon te creëren. Nadat ze het bestaande werk heeft aangepast en erop voortbouwt, wordt het op transparante stof gedrukt en gebruikt om jurken en decoratieve ornamenten te maken.
Gordon beweerde dat de Valentijnsdag-drop niet anders was, behalve dat er gegenereerde afbeeldingen als basis van het ontwerp werden gebruikt, in plaats van kunst uit het publieke domein. De patronen die ze voor deze collectie heeft gemaakt, zijn net zo transformatief als de patronen die ze voor eerdere collecties heeft ontworpen, zei ze, en omvatten evenveel aanpassingen, originele illustraties en een ‘creatief oog’.
“Ik zeg dat dit kunst is. Dit is de toekomst van kunst en zolang de kunstenaar het gebruikt, is het hetzelfde als wat we deden met clip art”, aldus Gordon. “Ik denk dat het erg op elkaar lijkt, behalve dat het kunstenaars veel meer macht geeft en ons in staat stelt te concurreren in een wereld waarin grote bedrijven al deze structuren bezitten.”
Gordon reageerde boos op de beschuldigingen dat zij haar gebruik van generatieve AI gelijkstelde met dat van bedrijven die werkende kunstenaars hebben vervangen door AI-beeldgeneratoren. Ze wees erop dat ze niet “van artiest kon wisselen”, aangezien ze de enige interne artiest van het merk is, en dat bij de hoge prijzen die Selkie voor elke jurk met ruches rekent rekening wordt gehouden met de kosten van materialen en arbeid. Als kleding goedkoop is, zegt ze, komt dat meestal doordat de naaisters die ze maken niet eerlijk worden betaald. Gordon voegde eraan toe dat hoewel ze wordt betaald als ‘bedrijfseigenaar’, ze haar eigen werk als ontwerper niet in haar salaris opneemt om de overheadkosten laag te houden.
Gordon merkte ook op dat ze de namen of het werk van andere artiesten niet als richtlijn gebruikte bij het gebruik van Midjourney om de basisafbeeldingen te genereren. Ze wendde zich tot AI vanwege efficiëntie – ze zei dat het een ‘geweldig brainstorminstrument’ is om te visualiseren hoe ze wil dat de collectie eruit ziet – en uit angst om achter te blijven. Kunstenaars worden geconfronteerd met een toenemende druk om zich aan te passen aan nieuwe technologie, zei ze, en ze wilde voorop lopen.
“Ik gebruik geen AI-modellen. Ik gebruik AI alleen als hulpmiddel waar ik het normaal gesproken zou doen. Ik probeer niemands baan bij mijn bedrijf af te pakken”, zei ze. “In plaats daarvan gebruik ik het als een manier om efficiënt te zijn. Als ik veel artiesten zou gebruiken om mijn prints te maken en dan plotseling AI zou gebruiken, zou ik ze zeker wegnemen. Hoe kan ik afstand nemen van mezelf?”
Dit is een nuance die niet altijd tot uiting komt in gesprekken over kunst en AI. Gordon is eigenaar van een populair maar relatief klein modemerk dat hij gebruikt om geld te verdienen met zijn eigen kunstwerken. Had ze een andere kunstenaar de opdracht kunnen geven voor de olieverfschilderijen van verliefde puppy’s en kittens? Ja. Is het waarschijnlijk dat de afbeeldingen gemaakt door generieke, vintage Valentijnsdagkaarten het werk van een levende kunstenaar naar een hoger niveau hebben getild? Onduidelijk, maar tot nu toe heeft niemand Selkie publiekelijk beschuldigd kopieer hun kunst voor de nieuwe collectie. Gordons gebruik van door AI gegenereerde beelden is lang niet zo flagrant als die van andere, grotere modemerken, maar meer knorrige critici beweren dat elk gebruik van AI-kunst de schade voor kunstenaars in stand houdt.
Gordon zei bijvoorbeeld dat ze naar de kritiek heeft geluisterd en geen plannen heeft om door AI gegenereerde afbeeldingen te gebruiken in toekomstige Selkie-collecties. Ze is van mening dat er een gebrek aan regulering is als het gaat om generatieve kunstmatige intelligentie, en suggereerde dat artiesten een of andere vorm van betaling ontvangen telkens wanneer hun naam of werk in telefoongesprekken wordt gebruikt. Maar ze is van plan ermee te blijven experimenteren in haar persoonlijke kunst, en beweert dat het uiteindelijk gewoon een ander medium is om mee te werken.
“Misschien is de manier waarop ik het deed en deze route niet de juiste manier, maar daar ben ik het niet mee eens [AI] Dat is een slechte zaak”, zei Gordon. “Ik heb het gevoel dat het een technologische vooruitgang is. En het is niet goed of slecht. Het is gewoon een manier van leven.”