Young en Robinson waren niet van plan de showroom binnen te gaan toen ze hun films toerden, maar die ervaringen plantten later de kiem voor Big Bad. “Het krabbelen van servetten was echt onze ervaring met Kay [Lynch] op Salem Horror Fest en Mitch [Harrod] bij Soho Horror”, zegt Robinson. “Ze waren echt een geweldige hulpbron voor ons als het gaat om het samenstellen van een semi-eigen festival.”
Groepschat
Afgezien van het feit dat actiefilms de ultieme gedeelde filmische ervaringen zijn, weerspiegelen actiefilms die van horror ook door de eindeloze mogelijkheid om hapklare nuggets te delen die uit hun mooiste scènes zijn gehaald. Een op zichzelf staande opname van een vechtscène of zelfs maar een GIF van een enkele oogverblindende trap in het gezicht kan spannend genoeg zijn om mensen ertoe aan te zetten de hele film te bekijken, zodat ze dat ene moment kunnen vastleggen. Dit maakt Twitter, waar je kunt scrollen om iemands aandacht te trekken, een vruchtbare voedingsbodem voor fandom van actiefilms. Soms zijn hele gesprekken opgebouwd rond fans die elkaars naam zeggen, met glimmende media eraan vast.
Boyka! (GIF draait in de lucht)
Condors vuist?! (beelden van Mark Zoor die een man vernietigt)
CYNTHIA ROTHROCK! (nog steeds degene met Michelle Yeoh erin Ja mevrouw!)
Als je in de juiste Action Twitter-thread terechtkomt, kan het lijken alsof je in een lijst met de grootste hits terechtkomt met de populairste films waar je nog nooit van hebt gehoord. Je kunt je tanden zetten in een diep technisch pad met accounts als Sjogoen oppermachtigActie Twitter-megamind staat bekend om zijn gedetailleerde kleurbeoordelingen en audiovergelijkingen tussen fysieke mediareleases voor één film. Of je kunt er gewoon ingooien en een bal met handvatten hebben Exploderende helikopterdie echt bestaat om elke keer dat een helikopter ontploft in een film te documenteren.
Young zegt dat het account zijn persoonlijke volglijst met ‘honderden’ titels heeft uitgebreid toen hij voor het eerst op Action Twitter terechtkwam, en dat het een van de feeds was waaraan hij verslaafd raakte in de tijd dat iedereen bijna uitsluitend online leefde: de sluiting van Covid in 2020. “Ik werd heel vroeg wakker en zette het El Rey Network op”, zegt Young, verwijzend naar de genre-zware zender. en ging op zoek naar mensen om over hen te praten.”
Van daaruit begon Young schrijvers op Twitter te volgen, zoals Brandon Streussnig, die de nu jaarlijkse Vulture Stunt Awards organiseert; Priscilla Page, die zich rigoureus bezighoudt met het lezen van films als Topgun: Maverick En Mad Max: Fury Road; en Outlaw Vern, een Ain’t It Cool News-veteraan en onafhankelijke criticus die boeken heeft geschreven over de films van Steven Seagal en Bruce Willis. Young onthulde accounts zoals Eén perfect schot door het hoofd die het evangelie verspreidden van zaken als Chinese DTV-actiefilms. Hij begon te leren hoe de Shaw Brothers-klassiekers die hij in zijn handen had ‘hand in hand gingen met de Scott Adkins en Isaac Florentijnen van de wereld’.
We hebben wat montage nodig
Twitter leerde Young de taal van actie die verder gaat dan wat de meeste schermtijd krijgt in je plaatselijke AMC-theater, en hoewel het Big Bad Film Fest pas in 2023 live zal zijn, waren het die vreselijke, rustige dagen van Twitter vóór Elon die het idee voortbrachten van een festival dat alleen voor actiefans is gemaakt. Op een gegeven moment bevatte het platform een uitnodiging voor mensen om hun droommaand van programmeren te creëren in Quentin Tarantino’s beroemde LA-repertoiretheater, de New Beverly Cinema. Youngs lijst belandde bijna volledig in actiefilms, en dat zette hem voldoende aan het denken om Robinson erover te sturen.
“Patrick sms’te me net op een dag. Ik heb het gevoel dat onze hele samenwerking een dronken gesprek was met je vriend, en jij denkt: ‘We moeten een bar openen!’ Alleen doen we het nuchter en zeggen we: ‘We moeten een filmfestival beginnen!'” Maar in tegenstelling tot de meeste broers die ervan dromen een bar te openen, gingen de oude creatieve partners aan de slag om de feitelijke logistiek uit te zoeken: in welk theater ze moesten plaatsvinden ( waar ze dichtbij wonen!), DCP’s (Digital Cinema Package-bestanden die op projectoren worden afgespeeld) van films maken, zodat ze niet alleen Blu-rays op het scherm zetten; en genoeg filmmakers verzamelen om ja te zeggen tegen hun onbekende, ongeteste festival om een volledig weekend vol programmering op te bouwen.