Het maakt niet uit dat het het balie-examen, de medische tests en het emotioneel lezen van verhaaltjes voor het slapengaan kan doorstaan, kunstmatige intelligentie zal nooit het wonder van de menselijke geest kunnen evenaren als het niet eerst de kunst van het sarcasme beheerst.
Maar het lijkt erop dat kunst de volgende zou kunnen zijn op de lijst van duizelingwekkende mogelijkheden van technologie. Onderzoekers in Nederland hebben een AI-aangedreven sarcasmedetector gebouwd die kan detecteren wanneer de laagste vorm van humor en de hoogste vorm van intelligentie wordt gebruikt.
“We kunnen sarcasme op een betrouwbare manier herkennen en willen dit graag verder ontwikkelen”, zegt Matt Coler van het laboratorium voor spraaktechnologie van de Rijksuniversiteit Groningen. “We willen zien hoe ver we het kunnen pushen.”
Het project omvat meer dan alleen het aanleren van algoritmen dat soms zelfs de meest effectieve opmerkingen niet letterlijk kunnen worden genomen en in plaats daarvan moeten worden geïnterpreteerd als het diametraal tegenovergestelde. Sarcasme dringt meer door in ons discours dan we zouden beseffen, zei Coler, dus het begrijpen ervan is van cruciaal belang als mensen en machines naadloos willen communiceren.
“Als je sarcasme gaat bestuderen, word je je hyperbewust van de mate waarin we het gebruiken als onderdeel van onze normale manier van communiceren,” zei Coler. “Maar we moeten op een heel letterlijke manier met onze apparaten praten, alsof we tegen een robot praten, want dat is zo. Het hoeft niet zo te zijn.”
Mensen zijn over het algemeen bedreven in het detecteren van sarcasme, hoewel de beperkte aanwijzingen in tekst het moeilijker maken dan bij face-to-face interactie wanneer de voordracht, toon en gezichtsuitdrukkingen de bedoeling van de spreker onthullen. Bij het ontwikkelen van hun AI ontdekten de onderzoekers dat meerdere aanwijzingen ook belangrijk waren voor het algoritme om sarcastisch van oprecht te onderscheiden.
In een paper dat donderdag werd gepresenteerd op een gezamenlijke bijeenkomst van de Acoustical Society of America en de Canadian Acoustical Association in Ottawa, beschreef Xiyuan Gao, een promovendus in het laboratorium, hoe de groep een neuraal netwerk trainde op de tekst, audio en emotionele inhoud van de video. fragmenten uit Amerikaanse series als Friends en The Big Bang Theory. De database, bekend als Mustard, is samengesteld door onderzoekers in de VS en Singapore, die sarcasme toevoegden aan zinnen uit tv-programma’s om zo hun eigen detector te creëren.
Een door AI getrainde scène was de vergeefse poging van Leonard om te ontsnappen uit een afgesloten kamer in The Big Bang Theory, wat Sheldon ertoe bracht op te merken: “Het is gewoon een voorrecht om je geest te zien werken.” Ross, een ander van Friends, nodigde Rachel uit om samen met Joey en Chandler het meubilair in elkaar te zetten, wat Chandler ertoe aanzette te zeggen: “Ja, en we zijn er erg enthousiast over.”
Na training op de tekst en audio, samen met scores die de emotionele inhoud weerspiegelen van de woorden die door de acteurs werden gesproken, kon de AI bijna 75% van de tijd sarcasme detecteren in niet-gelabelde sitcom-uitwisselingen. Bij verder werk in het laboratorium werd gebruik gemaakt van synthetische gegevens om de nauwkeurigheid verder te vergroten, maar dat onderzoek wacht op publicatie.
Shekhar Nayak, een andere onderzoeker aan het project, zei dat dezelfde aanpak kan worden gebruikt om negatieve toon in taalgebruik op te sporen en misbruik en haatzaaiende uitlatingen op te sporen, naast het vloeiender maken van gesprekken met AI-assistenten.
Gao zei dat verdere verbeteringen zouden kunnen komen door het toevoegen van visuele aanwijzingen aan de trainingsgegevens van de AI, zoals wenkbrauwbewegingen en glimlachen. Wat de vraag oproept: hoe nauwkeurig is dit? “Zullen we een machine hebben die 100% nauwkeurig is?” zei Gao. “Het is niet iets dat zelfs mensen kunnen bereiken.”
Door programma’s vertrouwd te maken met de manier waarop mensen daadwerkelijk praten, kunnen mensen natuurlijker met apparaten praten, voegt Coler eraan toe, maar hij vraagt zich af wat er zal gebeuren als machines hun nieuwe vaardigheden omarmen en sarcasme naar ons gaan teruggooien. “Als ik vraag: ‘Heb je tijd voor een vraag?’ En hij zegt: ‘Ja natuurlijk’, ik zou kunnen denken: zo is het of niet?