Biodiversiteit omvat verschillende dimensies
Hans-Joachim Schneider/Alamy
Op het eerste gezicht lijkt het idee van biodiversiteit eenvoudig genoeg. Het is in wezen de diversiteit van al het leven op aarde. Maar het begrijpen van biodiversiteit op een manier die ons kan helpen de achteruitgang ervan een halt toe te roepen of zelfs om te keren, is allesbehalve eenvoudig.
“Mensen gebruiken het woord biodiversiteit vaak alleen maar om elk kenmerk van het leven daarbuiten aan te duiden dat we zouden kunnen beschermen”, zegt Mark Welland, een bioloog aan de Universiteit van Sherbrooke in Quebec, Canada. “Dat is geen definitie die ik nuttig vind in de wetenschap, want als het alles is, is het niets.”
Wil biodiversiteit een waardevol concept zijn, zegt hij, dan moet het een maatstaf zijn voor de biologische diversiteit. Op deze manier kunnen we niet alleen beoordelen waar we zijn en waar we naartoe gaan, maar ook hoe we de biodiversiteit die we nog hebben het beste kunnen behouden.
Het probleem is dat diversiteit zelf in vele vormen voorkomt, vooral in de biologie. “Je kunt niet zomaar één getal voor biodiversiteit bedenken, zoals je dat voor koolstof kunt doen”, zegt Andy Hector van de Universiteit van Oxford. “Het is veel, veel ingewikkelder.”
We hebben al manieren om de biodiversiteit te meten. Dat is hoe we weten dat het in een grote achteruitgang zit. Ze komen neer op wat biologen beschouwen als de dimensies van biodiversiteit. Een van de meest fundamentele is de soortenrijkdom, wat eenvoudigweg het aantal soorten op een bepaalde plaats op een bepaald moment is. Dit is veel gebruikt en kan soms…