106 minuten lang raasden de Verenigde Staten en Japan door de kwartfinales van het Olympische damesvoetbal van 2024, tot het punt waarop het publiek af en toe gejoel kreeg vanwege het trage, passieve karakter van het spel. Het zou genereus zijn om het een schaakwedstrijd te noemen; tactisch inzicht werd gecompenseerd door technische mislukkingen die een doorbraak verhinderden.
Toen kwam het onvermijdelijke: Trinity Rodman.
Rodman verzamelde een lange diagonale bal – een tactiek die de USWNT eerder grotendeels had vermeden – van Crystal Dunn, sneed vervolgens de Japanse verdediger Hikaru Kitagawa binnen en vuurde een schot met links in de verre bovenhoek voor een 1-0 overwinning.
Het doelpunt stuurde de Amerikanen naar de halve finales en garandeert hen volgende week een medaillewedstrijd. Het was ook een beloning voor het geduld van USWNT-hoofdcoach Emma Hayes en het onwankelbare verlangen om bij haar vertrouwde kern van spelers te blijven, ondanks de driedaagse ommekeer van de Olympische Spelen. De aanpak leverde een prestatie op die anders is dan ooit tevoren voor een Amerikaans team waarvan bekend is dat het eerlijk speelt en gedijt in de transitie.
Volgens ESPN Stats & Information beëindigde de USWNT de wedstrijd met 1.026 passpogingen, het hoogste aantal van welk team dan ook tijdens de afgelopen drie Olympische Spelen of de afgelopen vier Wereldbekers. (Spanje zette eerder op deze Olympische Spelen het vorige record met 925 tegen Japan.) Vóór zaterdag was het vorige hoogste punt van de USWNT voor passpogingen in een wedstrijd 649, in een 13-0 overwinning op Thailand op het Wereldkampioenschap van 2019.
Zaterdag kan worden beschouwd als een keerpunt in de identiteit van Amerikanen, en werd gesmeed door beroemde hoofdrolspelers.
Hayes voerde opnieuw slechts één wijziging door in haar basisopstelling en plaatste Korbin Albert – die woensdag een verbluffende winnaar scoorde tegen Australië – op het middenveld in de plaats van de geschorste Sam Coffey. Emily Sonnett startte opnieuw centraal achterin in de plaats van de geblesseerde Tierna Davidson. De USWNT gebruikte de minste hoeveelheid rotatie op de Olympische Spelen sinds de Spelen van 2000, een trend die zich voortzette toen Hayes ervoor koos om geen vervangingen door middel van regulering door te voeren.
Japan stelde zich op in een compacte 5-4-1 defensieve formatie die de Amerikanen uitdaagde een individueel moment van genialiteit en precisie te vinden om door te breken. De taak was vergelijkbaar met de taak die we drie dagen eerder tegen Australië hadden, behalve dat Japan een getalenteerder en gedisciplineerder team is.
Dit resulteerde in de slogan van de wedstrijd.
De USWNT had 70% balbezit en probeerde meer dan 1.000 passes te geven, cijfers die Japan graag toegaf toen de USWNT lateraal onderzoek deed zonder problemen te veroorzaken. De 31 balcontacten van de Amerikanen in het strafschopgebied van de tegenstander en de 0,69 verwachte doelpunten waren volgens TruMedia slechts iets beter dan Japan, dat graag achterover leunde en individuele momenten vond in de tegenaanval.
De duidelijkste kansen van de eerste helft kwamen uit Japan in de 35e minuut, eerst toen Mina Tanaka zich in het strafschopgebied losmaakte van Lindsey Horan maar een schot sloeg, en een minuut later na een tegenaanval die eindigde met een volley van Miyabi Moriya. boven de bar.
Het was precies het soort spel waar Hayes voor waarschuwde, een spel dat de nieuwe identiteit van de USWNT tot in de kern op de proef stelde. Jarenlang hebben de Amerikanen lage blokken – zowel getalenteerde als inferieure teams – ontmoet met een gevoel van voelbare frustratie en ongeduld, waarbij ze vaak ballen naar voren gooiden.
Hayes, die in de afgelopen twaalf jaar bij Chelsea met veel gedisciplineerde verdedigende tegenstanders te maken kreeg, predikte terughoudendheid. De USWNT was zaterdag af en toe geduldig en nam genoegen met zijdelingse passages met snelheden die te laag waren om Japan uit vorm te krijgen.
USWNT-middenverdediger Naomi Girma voltooide alleen al in de eerste helft 105 passes, meer dan welke andere speler dan ook in een volledige knock-outwedstrijd op het WK of de Olympische Spelen van 2011, toen Opta begon met meten.
Zaterdag was de belichaming van alles wat Hayes en haar spelers zeiden dat ze zouden doen. Er was echter een briljant moment van Rodman voor nodig om het resultaat veilig te stellen en te voorkomen dat de wedstrijd tot strafschoppen zou leiden.
Rodman was de meest betrouwbare aanvallende speler van de USWNT, scoorde of assisteerde in alle vier de Olympische wedstrijden (de eerste van de USWNT sinds 2012, volgens Opta) en zette haar streak voort als de enige speler die sinds begin 2023 in elke wedstrijd voor het team verscheen.
Haar doelpunt op zaterdag maakte haar de jongste USWNT-speler die scoorde in een Olympische knock-outronde sinds de 20-jarige Lindsay Tarpley scoorde in de gouden medaillewedstrijd van 2004.
De uitdaging die nu voor ons ligt, is ook vreemd genoeg bekend bij de uitdaging die opdoemde na het laatste fluitsignaal van woensdag: wat zijn de implicaties van de magere rotatie van de USWNT in de halve finales tegen Duitsland (een team dat de Amerikanen met 4-1 versloegen in de groepsfase) of de oude vijand Canada ? Een deel van het trage spel en de zware balcontacten van zaterdag kan ongetwijfeld worden toegeschreven aan de zware benen van de USWNT-spelers.
Coffey keert terug uit schorsing, terwijl de gezondheid van Davidson twijfelachtig blijft. Jaedyn Shaw stond zaterdag voor het eerst dit toernooi op de selectie voor de speeldag (die nog maar 17 spelers had vanwege de schorsing van Coffey) en kon in de halve finales frisse, creatieve benen bieden.
Die zorgen gelden voor zondag, wat Hayes haar spelers en iedereen die na de wedstrijd wilde luisteren, moet hebben verteld. Eén wedstrijd tegelijk was de boodschap van Hayes, en de USWNT speelt nu voor een medaille, wat altijd het criterium was om deze wedstrijden te bereiken voor een team in transitie.
De ploeg kwam zaterdag op een unieke manier door de kwartfinales. Hoe volgzaam het soms ook mag lijken, het was ook de vooruitgang waar de Amerikanen naar op zoek waren.