Noord-Korea vuurde artilleriegranaten af nabij Zuid-Korea en verwierp het doel van hereniging. Ayesha Rascoe praat met Edward Howell, docent aan de Universiteit van Oxford, over wat dit betekent.
AYESHA RASCOE, HOST:
Vorige week heeft Noord-Korea zijn al lang bestaande beleid van vreedzame eenwording met Zuid-Korea teruggedraaid. Leider Kim Jong-un heeft aangekondigd dat zijn land dat doel laat varen en heeft Zuid-Korea tot belangrijkste vijand verklaard. De dag vóór die toespraak testte Noord-Korea een ballistische raket. En een paar dagen daarna beweerde hij een onderwaterdrone te hebben getest die kernwapens kon vervoeren. Is dit slechts een houding of een teken dat het regime een dramatische stap zal zetten?
Edward Howell is docent aan de Universiteit van Oxford en specialist op het gebied van Noord-Korea, en hij komt nu bij ons werken. Welkom bij het programma.
EDWARD HOWELL: Hartelijk dank. Het is heel goed om hier te zijn.
RASCOE: Dus wat denk je ervan dat Kim Jong Un zich afkeert van het doel van eenwording? Waarom doet hij dit en waarom nu?
HOWELL: Dit is dus een duidelijke afwijking van het historische doel van Noord-Korea om het Koreaanse schiereiland onder controle van Noord-Korea te herenigen. Wat we echter zien is dat Noord-Korea werkelijk misbruik maakt van de verdeeldheid in de internationale betrekkingen, het onvermogen van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties om te voorkomen dat Noord-Korea uiteindelijk een nucleair bewapende staat wordt. Dat is naar mijn mening op dit moment het uiteindelijke doel van Kim Jong-un. En door Zuid-Korea als die buitenlandse macht te presenteren, rechtvaardigt het de escalatie van eventuele provocaties jegens hen.
RASCOE: En zijn deze recente militaire tests meer van hetzelfde? Of wat moeten we ze voorlezen?
HOWELL: Wat we zien is dat Noord-Korea de provocaties escaleert, zowel in retoriek als in daden, zoals we de afgelopen weken hebben gezien, vooral gezien het feit dat dit een verkiezingsjaar is. Dit is een verkiezingsjaar in Zuid-Korea met parlementsverkiezingen, maar ook met de Amerikaanse presidentsverkiezingen in november. En het komt overeen met het gedrag van Noord-Korea in het verleden.
Maar wat we zien is het toegenomen vertrouwen van Noord-Korea dat het niet wil onderhandelen met Zuid-Korea of de Verenigde Staten. En het land heeft steeds meer vertrouwen in zijn status als zelfbenoemde nucleair bewapende staat.
RASCOE: Is dat omdat – ik bedoel, er zijn uiteraard veel sancties tegen Noord-Korea. In het verleden wilden ze proberen een deal te sluiten om wat verlichting te krijgen en mogelijk tenminste een deel van hun wapens op te geven. Ligt dat niet meer op hun tafel?
HOWELL: Ik denk dat Noord-Korea onder Kim Jong-un in dit stadium echt niet bereid is om te onderhandelen. Hij doet niet eens alsof hij onderhandelingen wil aangaan met Zuid-Korea en de Verenigde Staten. Kim Jong-un heeft ook verklaringen afgelegd tegenover zijn volk, waarin hij duidelijk maakte dat het volk van Noord-Korea moet leren leven met sancties. Wat we hier dus zien is een behoorlijke verschuiving ten opzichte van voorgaande keren, eerdere keren in de geschiedenis van Noord-Korea, waarin Pyongyang een veel grotere inspanning deed om te proberen concessies af te dwingen van de Verenigde Staten. Wat we in feite zien is dat Noord-Korea nauwere banden aangaat met zijn beschermheren uit de Koude Oorlog, met name Rusland.
RASCOE: Ja, dat wilde ik u vragen omdat Rusland de laatste tijd veel belangrijker is geworden en in de herfst zelfs een grote partij wapens uit Noord-Korea heeft gekocht. Wat hebben Rusland en Noord-Korea met elkaar gemeen?
HOWELL: Dus op het meest basale niveau is dit een uitwisseling van contant geld voor munitie. Noord-Korea krijgt geld in een tijd waarin zijn economie faalt en geld nodig heeft, en Rusland krijgt munitie en essentiële artillerievoorraden. Maar ik bedoel, weet je, we moeten niet vergeten dat Rusland niet de grootste handelspartner van Noord-Korea is. Het is China.
RASCOE: Ja.
HOWELL: Tegelijkertijd is er onder de Noord-Koreaanse leiders een groeiend gevoel dat er behoefte is aan het uitbuiten van scheuren in de bredere internationale omgeving, en is de vorming van een antiwesterse coalitie tussen Noord-Korea, Rusland en andere landen ook een noodzaak. erg in de gedachten van Pyongyang.
RASCOE: Wat denk je dat de VS en hun bondgenoten in de regio als reactie hierop zouden moeten doen? Wat zou bijvoorbeeld het westerse antwoord moeten zijn op deze steeds dieper wordende banden tussen Rusland en Noord-Korea en op het soort onverzettelijkheid dat Noord-Korea momenteel ervaart?
HOWELL: Ik bedoel, in de eerste plaats is er een reële noodzaak voor de Verenigde Staten om hun allianties te versterken en hun bondgenoten gerust te stellen, met name Zuid-Korea en Japan, zowel bilateraal als trilateraal. En dat hebben we vorig jaar gezien op de Camp David-top. Ik denk dat er ook een groeiende behoefte is voor de VS om ervoor te zorgen dat Zuid-Korea en Japan zelf – dat deze bilaterale alliantie sterk is, omdat we weten dat deze historisch gezien behoorlijk volatiel is geweest. En ik denk dat het op dit punt heel belangrijk is om ervoor te zorgen dat alle bondgenoten van de Verenigde Staten in Noordoost-Azië aan boord zijn.
RASCOE: Dat is Edward Howell. Hij is docent politiek aan de Universiteit van Oxford. Hartelijk dank dat u vanmorgen bij ons was.
HOWEL: Hartelijk dank.
Copyright © 2024 NPR. Alle rechten voorbehouden. Bezoek onze pagina’s met gebruiksvoorwaarden en licenties op www.npr.org voor aanvullende informatie.
NPR-transcripties worden direct gemaakt door NPR-artiesten. Deze tekst heeft mogelijk nog niet de definitieve vorm en kan in de toekomst worden bijgewerkt of herzien. Nauwkeurigheid en beschikbaarheid kunnen variëren. Het gezaghebbende record van de programmering van NPR is de audio.