Aan de ene kust vocht Shakur Stevenson, de ongeslagen WBC lichtgewichtkampioen en voormalig Olympisch medaillewinnaar, in zijn geboorteplaats Newark, New Jersey, live op ESPN met Joe Tessitore klaar om de soundtrack te leveren voor een aantal spectaculaire knockouts.
Dit was de toekomst van het boksen.
Aan de andere kust waren verschillende voormalige mixed martial artiesten, elk tegen de veertig, die probeerden de rivaliteit die een half decennium geleden in de UFC ontstond, nieuw leven in te blazen (of op zijn minst een cheque te verzilveren). Alleen was dit nu een boksring.
Nate Diaz betrad de Anaheim, Californië, pay-per-view met een 0-1 record als professionele bokser, waarbij het verlies kwam tegen voormalig YouTube-ster Jake Paul. Jorge Masvidal stond 1-0 voor, maar die overwinning kwam 19 jaar geleden. Was dit echt?
Dit hinderde het boksen.
Eén was saai, voor onvoldoende uitverkochte menigten met gejoel van fans en zelfs weglopen in de laatste rondes vanwege het gebrek aan actie.
De tweede was een luide en wilde scène, waarbij twee vechters de ander probeerden neer te halen, meerdere stootcombinaties uitwisselden en het uitverkochte publiek schreeuwend achterlieten.
Zelfs als je een of beide niet hebt gezien, als je iets weet over de huidige stand van zaken in het boksen, kun je er waarschijnlijk achter komen welke welke was.
Kijk, dit is geen ‘boksen is dood’-kolom. Boksen is nooit dood. Slechte, saaie gevechten kunnen iedereen op elk moment overkomen. Er zijn tal van getalenteerde, opwindende vechters, waaronder de 27-jarige Stevenson. Het is altijd gewoon een grote rivaliteit of een paar grote charismatische revivalsterren.
Toch was zaterdag een zware nacht in een reeks zware nachten.
Diaz en Masvidal bewezen opnieuw waarom ze überhaupt in staat waren hun optreden neer te zetten – door samen reclame te maken voor Diaz’s Real Fight Inc. en Masvidal’s Gamebred Boxing – laat staan de ruim 18.000 mensen krijgen die naar het Honda Center zouden komen. Ze vochten. Ze namen een risico. Ze hadden plezier.
Ze zorgden samen voor 1.394 stoten (720 van Diaz, die Masvidal versloeg op de scorekaarten) in een waanzinnig heen-en-weer gevecht waarbij je niet weg durfde te kijken. Stevenson en Artem Harutyunyan gooiden slechts een gecombineerde 869 (446 van Stevenson, die ook won op basis van score) terwijl elke corner hun jongens smeekte om los te laten.
Stevenson is een veel betere bokser dan Diaz – hij kreeg zelfs meer stoten (170 tegen 151) door alleen maar zijn plekken te kiezen. Dat is echter niet altijd het punt.
Op een gegeven moment is een gevecht een gevecht, zelfs als het vaardigheidsniveau en de kampioensinzet niet echt aanwezig zijn.
Diaz en Masvidal weten hoe ze moeten presteren. Het is de reden waarom ze een vaste schare fans hebben, waarom ze beroemdheden naar hun evenementen lokken, waarom de hele nacht aan de zijlijn op de een of andere manier werkte. Zij gemaakt werken.
De twee probeerden elkaar knock-out te slaan en waren bereid het te durven proberen. Bij Stevenson is het niet altijd zo geweest.
Als je voor beide zou kiezen, viel er uiteindelijk niet te twisten over welk horloge beter was, laat staan voor welk horloge je in de toekomst eerder geneigd zou zijn te betalen.
Voor Diaz was dit de revitalisering van een carrière die mogelijk in een nederlaag had kunnen eindigen. Toch blijft hij om een reden populair: de authenticiteit van zijn persoonlijkheid en het vermogen om enige opwinding op te wekken (wat leek te ontbreken toen hij zei dat hij geen motivatie had tegen Paul).
Misschien komt er een rematch met Paul. Of misschien is er nog een Conor McGregor-trilogie in de UFC. Of misschien iets anders.
Er zullen nog veel meer verdedigingen en gevechten zijn voor de WBC lichtgewicht titel voor Stevenson. Hij gaat nergens heen. Maar dit was een echte kans voor hem persoonlijk en voor het traditionele boksen in het algemeen.
De sportkalender was zaterdagavond mager en ESPN zette alles in het werk om het gevecht en de potentiële ster op te bouwen. Dit was een kans om Stevenson aan een mainstream publiek te verkopen, waarbij een aantal spraakmakende dingen op sociale media rond stuiterden.
In plaats daarvan probeerde de jager het boegeroep van de vervelende menigte van zich af te schudden en zei dat ze voor Harutyunyan waren, die volgens hem overbezorgd was.
“Het is een beetje moeilijk te bewijzen [yourself] als je geen vechter hebt die probeert terug te vechten’, zei Stevenson. “Hij probeert gewoon te overleven.”
Stevenson heeft filosofisch gelijk, maar hoeveel zou dat de fans moeten schelen? Het maakt niet uit op wie de frustratie van de fans precies gericht was. Het was een redelijke reactie op wat er gebeurde, of nog belangrijker: dat was het niet.
Voor old-school boksfans die beter verdienen, werd verwacht dat het gevecht in Newark zou laten zien wat de sport zou moeten zijn, in tegenstelling tot de vermeende bijzaak in Californië.
Het punt is dat sideshows heel leuk kunnen zijn, vooral als Nate Diaz weer de leider is.