Na Covid en de Olympische Spelen stelde Yuriko Koike een derde termijn als gouverneur van Tokio voor

De gouverneur van Tokio, Yuriko Koike, zal zeker een derde termijn op rij winnen bij de gouverneursverkiezingen van zondag, zo blijkt uit de exitpolls.

De 71-jarige eerste vrouwelijke gouverneur van de dichtstbevolkte stad van Japan zal haar positie nog eens vier jaar veiligstellen.

Haar overwinning zal een opluchting zijn voor premier Fumi Kishida en zijn Liberaal-Democratische Partij (LDP), die de 71-jarige steunden voor een derde termijn.

Ze werd verkozen in 2016 en won haar tweede termijn in 2020. De conservatieve gouverneur leidde de stad met succes door de coronaviruspandemie en de uitgestelde Olympische Zomerspelen van 2021.

De afnemende vruchtbaarheid van Japan is tijdens deze campagne een groot probleem geworden, en de winnende kandidaat zal nu hard moeten werken om het schrikbarend lage geboortecijfer van Tokio te verbeteren. Met 0,99 – minder dan één kind per vrouw tussen de 15 en 49 jaar – is dit het laagste niveau van alle regio’s in het hele land.

Haar benoeming maakt haar tot een van de machtigste vrouwen in de door mannen gedomineerde Japanse politiek – waarbij Tokio ongeveer 11% van de bevolking uitmaakt en bijna 20% van het totale bbp van het land bijdraagt.

Het geeft haar ook de leiding over de begroting van de stad, die dit fiscale jaar is gestegen tot maar liefst ¥ 16,55 biljoen ($100 miljard; £80 miljard).

Mevrouw Koike, 71, won volgens Reuters meer dan 40% van de stemmen.

Bij het uitroepen van de overwinning zei mevrouw Koike dat haar belangrijkste uitdaging was “hoe de digitale transformatie kan worden voortgezet nu de industrieën aanzienlijk zijn veranderd”.

Ze zei dat ze de inspanningen zou consolideren om Tokio te blijven verbeteren, inclusief een ‘omgeving voor de empowerment van vrouwen’, die volgens haar ‘onvoldoende is’. [in Japan] vergeleken met andere delen van de wereld.”

Onverwachts kwam Shinji Ishimaru, 41, een onafhankelijke kandidaat en voormalig burgemeester van Akitakata, een stad in de prefectuur Hiroshima, op de tweede plaats, een positie waarvan lang werd gedacht dat deze gegarandeerd was voor Renhu Saito.

Mevrouw Renho, 56, die wordt gesteund door de Constitutionele Democratische Partij van Japan (CDPJ), werd derde.

Dhr. Ishimaru, was relatief onbekend in Tokio voordat de officiële campagne begon.

Tijdens de verkiezingscampagne concentreerde hij zich op het vergroten van zijn profiel door zijn grote volgers op sociale media te bereiken.

Men denkt dat het succes van de heer Ishimaru te danken is aan zijn aantrekkingskracht onder jonge kiezers. Als voormalig bankier heeft hij richtte zich ook op het verbeteren van de economie en industrie van Tokio.

Nadat de stembussen waren gesloten, zei hij tegen zijn aanhangers: “Ik heb alles gedaan wat ik kon”, verwijzend naar het feit dat hij, in tegenstelling tot de twee belangrijkste kandidaten, geen banden had met een partij.

Yuriko Koike begon haar carrière als journalist en werkte als nieuwspresentator op televisie voordat ze begin jaren negentig de politiek in ging.

Maar het duurde tot 2016 voordat ze echte nationale bekendheid kreeg nadat ze voor de eerste keer het gouverneurschap van Tokio had gewonnen. Ze was geen officiële kandidaat van de LDP, maar wist toch comfortabel te winnen, met meer dan 2,9 miljoen stemmen om de eerste vrouw in de rol te worden.

“Ik zal de politiek van Tokio op een ongekende manier leiden, een Tokio dat je nog nooit hebt gezien”, beloofde mevrouw Koike haar aanhangers op de verkiezingsavond.

Ze verliet officieel de LDP in 2017 om haar eigen politieke partij te vormen, hoewel ze de steun behoudt van velen in de partij – die haar in de race van 2024 hebben gesteund.

Mevrouw Koike heeft beloofd zich tijdens haar ambtstermijn te concentreren op lokale kwesties, waaronder het aanpakken van de overbevolking in het openbaar vervoer en de cultuur van overwerk in de stad. Maar mondiale kwesties domineerden haar ambtstermijn.

De opkomst van Covid-19 dwong Tokio om de Olympische Zomerspelen, gepland voor 2020, uit te stellen. Mevrouw Koike won dat jaar een tweede termijn nadat ze de pandemie succesvol had aangepakt, en kreeg extra lof voor het beheer van de uitgestelde Olympische Spelen, die in 2021 in de stad werden gehouden. in de schaduw van het coronavirus.

Mevrouw Koike, hij ontsnapte echter niet aan een schandaal. De bewering dat ze nooit is afgestudeerd aan de Universiteit van Caïro – voor het eerst gepubliceerd tijdens haar eerste termijn – is nooit helemaal verdwenen. Ondanks herhaalde ontkenningen van haar kant en een verklaring waarin werd bevestigd dat ze aan de universiteit zelf was afgestudeerd, bleven berichten dat ze haar afstudeerdocumenten had vervalst tijdens haar derde gouverneurschapsbod bestaan.

Tegenstanders bekritiseerden haar ook omdat ze haar beloften in Tokio niet nakwam. De treinen zijn nog steeds overvol en de cultuur van overwerk blijft een probleem, zeggen ze.

Van de 56 kandidaten waaruit de kiezers moesten kiezen, werd verwacht dat Renho Saito de belangrijkste uitdager van mevrouw Koika zou zijn.

Het voormalige lid van het Hogerhuis werd gesteund door de belangrijkste oppositiepartij, de Constitutionele Democratische Partij, de Communistische Partij van Japan en de Sociaal-Democratische Partij.

Mevrouw Renho verliet de CDP voordat de officiële campagne op 20 juni begon. Ze verloor haar zetel in de Eerste Kamer toen ze zich kandidaat stelde.

Ze klom in 2016 op tot hoofd van de centrumlinkse groep als de eerste vrouwelijke leider, maar nam een ​​jaar later ontslag na een slechte prestatie bij de verkiezingen in Tokio.

De Japanse media projecteerden de race als een proxy-oorlog tussen nationale partijen, omdat de conservatieve zittende partij werd uitgedaagd door een linkse oppositiepoliticus.

Ook de gouverneursverkiezingen vonden plaats in een klimaat van algemeen wantrouwen jegens de politiek. Critici zeggen dat dit gedeeltelijk verband houdt met de economische problemen van Japan, die zijn gevolgd door het einde van een lange historische periode van deflatie en de verzwakking van de yen.