Mpox: Hoe dodelijk is het virus en welke behandelingen zijn er beschikbaar?

Mpox, voorheen bekend als monkeypox, veroorzaakt een aanhoudende epidemie in de Democratische Republiek Congo (DRC) en de buurlanden. Het groeiende aantal gevallen wordt deels veroorzaakt door een nieuwe variant waarvan men denkt dat deze dodelijker is dan de versie van het virus achter de wereldwijde mepokkenuitbraak in 2022. Maar er zijn behandelingen die kunnen helpen.

Hoe dodelijk is mpox?

Uit onderzoek blijkt dat het sterftecijfer onder mensen die besmet raken met de mpox clade I-variant, de aanjager van de huidige epidemie, varieert van ongeveer 1 tot 11 procent. Variaties in de gerapporteerde sterftecijfers zijn waarschijnlijk te wijten aan verschillen in de getroffen bevolking en problemen met het toezicht op ziekten, zegt Lilith Whittles van Imperial College London.

Baby’s en kinderen, die een minder ontwikkeld immuunsysteem hebben, hebben bijvoorbeeld een grotere kans op het ontwikkelen van ernstige – en mogelijk fatale – infecties dan volwassenen. En mensen met een verzwakt immuunsysteem, zoals mensen met hiv, zijn ook kwetsbaarder, zegt ze.

Bovendien hebben mensen in sommige regio’s weinig toegang tot gezondheidszorg en dus tot een beperkte surveillance van mipox. Als gevolg hiervan worden uiteindelijk alleen de ernstigste gevallen in gezondheidsklinieken ontdekt, terwijl mildere gevallen worden gemist, waardoor de sterftecijfers hoger lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Vaker voorkomende verkeerde diagnoses van mpox-symptomen en andere ziekten, zoals mazelen of waterpokken, zullen ook meer gevallen onopgemerkt laten, zegt Whittles.

Wanneer mensen sterven aan mpox, komt dat door complicaties zoals sepsis, waarbij de infectie in de bloedbaan terechtkomt en orgaanfalen of longschade veroorzaakt door een ontsteking veroorzaakt door het mpox-virus, zegt Piero Olliaro van de Universiteit van Oxford.

Welke mipox-behandelingen hebben we?

In de DRC en de nabijgelegen landen waar de huidige epidemie zich afspeelt, zijn behandelingen specifiek voor mpox grotendeels niet beschikbaar. In plaats daarvan concentreren artsen zich op het behandelen van de symptomen, die gewoonlijk twee tot vier weken duren. Deze omvatten het verlichten van koorts en hoofdpijn met paracetamol (paracetamol) of het reinigen van huidlaesies om bacteriële infecties te voorkomen, zegt Jean Claude Udahemuka van de Universiteit van Rwanda.

Elders, in Groot-Brittannië en de VS, kunnen artsen het antivirale medicijn tecovirimat gebruiken om mensen met ernstige mpox te behandelen. Oorspronkelijk ontwikkeld om pokken te behandelen, is het gebruik ervan tegen mpox gebaseerd op dierstudies waarin het de overlevingskansen verbeterde in vergelijking met placebo. Tecovirimat werkt door zich te binden aan een eiwit dat zich op het oppervlak van zowel mpox als mazelen bevindt en dat de virussen gebruiken om zich los te maken van de geïnfecteerde cel en zich naar andere cellen te verspreiden.

Artsen in de VS en Groot-Brittannië kunnen mpox ook behandelen met andere antivirale middelen, zoals cidofovir, waarvan is aangetoond dat het muizen beschermt tegen dodelijke doses van het mpox-virus. Dit geneesmiddel interfereert met het enzym dat het virus gebruikt om zijn genoom te repliceren.

Een andere behandeling, bekend als VIGIV, omvat het injecteren van pokkenantilichamen – verzameld bij mensen die het pokkenvaccin hebben gekregen – in degenen die besmet zijn met mpox. Dit verhoogt de immuunrespons op virussen.

Hoe effectief zijn behandelingen voor mpox bij mensen?

Hoewel dierstudies suggereren dat deze behandelingen tegen mpox werken, is de effectiviteit ervan bij mensen onbekend. De eerste resultaten van een recente gerandomiseerde gecontroleerde studie – het beste soort medisch bewijs – in de DRC suggereren dat tecovirimat de genezing van pijnlijke laesies bij kinderen en volwassenen die besmet zijn met een clade I mpoxa-variant niet versnelt.

Toch ontdekten de onderzoekers dat het sterftecijfer als gevolg van mipox bij deelnemers die het antivirale medicijn kregen 1,7 procent bedroeg, een verbetering ten opzichte van het sterftecijfer van 3,6 procent dat doorgaans in de DRC wordt waargenomen. Dit zou echter deels kunnen worden verklaard door het feit dat de deelnemers aan de proef zorgvuldig werden verzorgd in het ziekenhuis, zegt Olliaro.

Uiteindelijk zullen betere behandelingen en een beter begrip van hoe dodelijk mpox kan zijn essentieel zijn om mensen, vooral die in de DRC, te beschermen tegen de aanhoudende epidemie, zegt Lucille Blumberg van de Universiteit van Pretoria in Zuid-Afrika. “Het is veel werk”, zegt ze.