Maar als u harder drukt, merkt u mogelijk een andere manier om aanraking te voelen: via de knokkels en andere gewrichten. Dat gevoel – het gevoel van koppel, om robotjargon te gebruiken – is precies wat de onderzoekers in hun nieuwe systeem hebben nagebootst.
Hun robotarm bevat zes sensoren, die elk zelfs ongelooflijk kleine hoeveelheden druk op elk onderdeel van het apparaat kunnen registreren. Na het nauwkeurig meten van de hoeveelheid en de hoek van die kracht, kan een reeks algoritmen in kaart brengen waar de persoon de robot aanraakt en analyseren wat hij precies probeert te communiceren. Een persoon kan bijvoorbeeld met zijn vinger overal op het oppervlak van een robotarm letters of cijfers tekenen, en de robot kan de richtingen van die bewegingen interpreteren. Elk onderdeel van de robot kan ook als virtuele knop worden gebruikt.
Dat betekent dat elke vierkante centimeter van de robot in wezen een touchscreen wordt, behalve dan zonder de kosten, kwetsbaarheid en bedrading van één touchscreen, zegt Maged Iskandar, onderzoeker bij het Duitse Ruimtevaartcentrum en hoofdauteur van het onderzoek.
“Mens-robot-interactie, waarbij een mens nauw kan samenwerken en de robot kan besturen, is nog steeds niet optimaal, omdat een mens een invoerapparaat nodig heeft”, zegt Iskandar. “Als je de robot zelf als apparaat kunt gebruiken, zullen de interacties vloeiender verlopen.”
Een dergelijk systeem zou een goedkopere en eenvoudigere manier kunnen bieden om niet alleen de tastzin te bieden, maar ook een nieuwe manier van communiceren met robots. Dat zou vooral van belang kunnen zijn voor grotere robots, zoals mensachtigen, die nog steeds miljarden aan durfkapitaalinvesteringen ontvangen.