WToen Jayde Tanisha Edwards de exitpoll van 4 juli zag, was ze geschokt. “Ik denk dat iedereen tot de conclusie kwam dat de Conservatieven gingen verliezen, maar ik denk niet dat we beseften hoe hard we zouden verliezen”, zegt ze.
Edwards is een onwaarschijnlijke Tory-campagnevoerder. Ze is 25 jaar en toen ze een paar jaar geleden lid werd van de partij – in 2019 was ze raadslid – was ze een tienermoeder die in een tijdelijk onderkomen woonde. Hoewel iedereen in haar familie en gemeenschap Labour steunde, voelde ze zich aangetrokken tot de conservatieve boodschap van aspiratie. “Het was een fundamenteel geloof in welvaart en het vermogen om jezelf op te bouwen en te doen wat je wilt”, zegt ze. De meeste mensen in haar leeftijdsgroep delen deze mening niet: slechts 8% van de mensen onder de 25 jaar stemde op 4 juli conservatief. In 2019 was dit 21%. Omdat zo weinigen in hun leeftijdsgroep de partij steunen, zijn jonge conservatieven in de minderheid. Zelfs Edwards, een toegewijd campagnevoerder die bij elke lokale en algemene verkiezingen aanklopt, is onzeker. “Tijdens deze campagne was er gewoon niet dat vuur en die passie voor jonge kiezers”, zegt ze. “Dus hoe overtuig ik de mensen op de stoep?”
Terwijl de partij haar wonden likt, vragen zij en andere jonge Tories zich af wat er daarna komt en welke rol zij moeten spelen. De taak is urgent. “Als de partij niet met jongeren begint te praten, zal ze binnen de komende tien tot vijftien jaar worden weggevaagd”, zegt Adam Wildsmith, een 23-jarige uit Durham en adjunct-directeur van Blue Beyond, een plaatselijke inwoner. een groep jonge conservatieven.
Tijdens de campagne raakten veel jonge Tories gefrustreerd door beleidsaankondigingen die duidelijk rechtstreeks op de oudere generaties waren gericht: het drievoudige pensioen, de Nationale Jeugddienst. “Het is steeds moeilijker geworden om op te staan en doof te blijven als we ons allemaal zorgen maken over huisvesting, banen en de kosten van levensonderhoud”, zegt Wildsmith. Blue Beyond ondervroeg zijn leden in juni en ontdekte dat 85% van mening was dat het Tory-beleid niet tegemoetkwam aan de zorgen van jongeren.
Sommige activisten denken er al over na hoe ze meer jongeren kunnen binnenhalen. Faaris Khan, een 20-jarige uit Surrey Heath, werd op 17-jarige leeftijd lid van de partij nadat hij erover had gehoord in zijn politieke klas op A-niveau. Hij werd al snel voorzitter van zijn plaatselijke afdeling van de Jonge Conservatieven. Khan was in feite het enige lid van deze groep, maar onverschrokken probeerde hij verschillende anderen uit de nabijgelegen zesde klas te rekruteren om zich bij hem aan te sluiten. “Van daaruit heb ik het tot mijn missie gemaakt om mensen niet alleen geïnteresseerd te krijgen in de partij, maar ook in de politiek”, zegt hij.
Sinds de rampzalige verkiezingsuitslag vraagt Khan zich af hoe hij de nationale benadering van de partij ten aanzien van jonge leden kan veranderen. ‘Ik wil zoiets als een jonge Republikeinse Nationale Conventie in Amerika doen – met meer sociale, informele evenementen’, zegt hij. Khan heeft al donoren ontmoet en is van plan om bijeenkomsten door het hele land en randevenementen op de Conservatieve conferentie te organiseren. De enige frustratie die hij heeft is het partijhoofdkwartier. “Vorig jaar probeerde ik dit idee te pitchen, en ik werd echt weggeblazen – en kijk waar we nu staan”, zegt hij. “Ik denk dat het essentieel is dat zij zich hierbij aansluiten en ons helpen met de wederopbouw, want dat zou ons echt kunnen helpen de volgende verkiezingen te bereiken.”
Hoewel de meeste jonge conservatieven denken dat ze een belangrijke rol te spelen hebben in het herstel van de partij, kan het een zware strijd lijken. Blue Beyond werd in 2019 opgericht door jonge conservatieven, gefrustreerd door het gebrek aan betrokkenheid van jongeren uit de partij. “Het is gemakkelijker om een jonge Labour-activist te zijn dan een jonge conservatieve activist”, zegt Samuel Rhydderch, een 25-jarig lid van Blue Beyond, gevestigd in Londen. “Labour is fantastisch geweest in het mobiliseren van steun van jonge mensen, terwijl we bij de Conservatieven op eigen kracht en machinaties moesten meedoen.”
na het promoten van de nieuwsbrief
Na de ergste electorale nederlaag in haar geschiedenis is dit een beslissend moment voor de partij, omdat zij besluit hoe ze weer moet opbouwen en of ze naar rechts moet uitwijken of moet proberen het centrum terug te winnen. Sommigen zien het als een kans. “Ik heb altijd het gevoel gehad dat de Conservatieve Partij een nederlaag of een reset nodig had”, zegt Rhydderch. ‘We zijn die vonk en creativiteit rond de politiek kwijtgeraakt. Geen energie meer. Er bestaat zoiets als te lang aan de macht zijn.” Hij hoopt een jonge ster te zien opkomen als leider, zoals Barack Obama deed in de VS of David Cameron in Groot-Brittannië. Maar met slechts 121 parlementsleden is het niet duidelijk wie dat zou zijn.
Veel jonge conservatieven zijn niet geïnspireerd door toekomstige leiderschapskandidaten. “Ik ben een beetje verdwaald, en mijn leeftijdsgenoten ook”, zegt Edwards. ‘De grootste vraag die we hadden is: wie willen we nu onze partij leiden, wie heeft de referenties, wie heeft de visie? En het antwoord is dat we het niet weten. Op dit moment weten we niet waar de Conservatieven voor staan.”
Uit een onderzoek van Blue Beyond bleek dat een meerderheid Penny Mordaunt als de nieuwe leider zou steunen, maar ze verloor haar zetel. Sommigen maken zich zorgen over de verschuiving naar rechts. “Door iemand als Suella Braverman de leiding te geven, zouden ze ons bij de volgende verkiezingen voor 100% verliezen”, zegt Khan. “Ik weet niet zeker of ik in de partij kan blijven als zij wordt gekozen.” Wildsmith deelt deze mening. “Ik denk dat het belangrijk is om te blijven en te proberen de partij van binnenuit te veranderen, maar Braverman als leider, of het binnenhalen van Farage, dat is voor mij een rode lijn.” Hij vond haar toespraak in Washington, waarin ze aanstootgevende opmerkingen maakte over de LGBT Pride-vlag, ‘verachtelijk’ en de focus op cultuuroorlogkwesties tijdens de campagne ‘onbereikbaar en wreed’.
Ongeveer 9% van de jongeren onder de 25 jaar stemde voor hervormingen, waarmee de partij ongeveer op gelijke hoogte komt met de Conservatieven in die leeftijdsgroep. Wildsmith schrijft dit toe aan slimme campagnes. “De hervormingscampagne op sociale media, vooral op hun TikTok-account, was fantastisch, of je het er nu mee eens bent of niet”, zegt hij. “Mainstreampartijen moeten daarop proberen voort te bouwen.” Khan is het daarmee eens: “Ik ken mensen die voor hervormingen hebben gestemd alleen maar omdat ze veel op sociale media zitten en Nigel Farage grappig vinden – maar ik weet zeker dat als ze hun politiek zouden lezen, ze er niet op zouden stemmen.”
Anderen vinden het onvermijdelijke gekibbel over ideologie deprimerend. ‘Ik denk dat het debat over de vraag of we naar rechts of naar links moeten bewegen willekeurig is. De reden dat kiezers van gedachten veranderden is omdat de Conservatieven een verschrikkelijke staat van dienst hadden”, zegt Max Waddington, een 23-jarige politiekstudent uit East Yorkshire, die zich kandidaat stelde voor zijn plaatselijke parlementslid David Davis. “De enige focus moet liggen op competentie, eenheid en resultaat.”
Onlangs woonde Waddington een diner bij voor ongeveer 250 conservatieve partijleden in zijn omgeving. “Ik keek de kamer rond en dacht: ‘Ik ben misschien wel de enige persoon in deze kamer die over twintig jaar nog leeft'”, zegt hij. “Dus, waar zal in dat geval het geld, het bereik en de campagne vandaan komen?” Hij gelooft dat dit vergrijzende lidmaatschap ook de politieke beslissingen beïnvloedt.
“De partij moet zich concentreren op dingen voor mensen in de werkende leeftijd: salarissen voor afgestudeerden, het afbetalen van studentenschulden, het bouwen van huizen”, zegt hij. ‘Maar ik denk dat mensen in de partij dat niet begrijpen, omdat ze heel oud zijn. Ik denk niet dat ze de existentiële dreiging begrijpen.”