Luchtvervuiling kan ervoor zorgen dat insecten met de verkeerde soort paren

Sommige insecten kunnen moeite hebben om partners van dezelfde soort te vinden, omdat de toenemende ozonvervuiling de geuren die door potentiële partners worden afgegeven, verbreekt.

Ozon op leefniveau is een broeikasgas dat ontstaat wanneer de emissies van voertuigen reageren met andere gassen in de lucht. De niveaus van verontreinigende stoffen nemen in de zomer toe omdat zonlicht en hitte meer van deze reacties veroorzaken.

Vorig jaar ontdekten Markus Knaden van het Max Planck Instituut voor Chemische Ecologie in Duitsland en zijn collega’s dat ozon interageert met chemische signalen van insecten, feromonen genaamd, die een sleutelrol spelen bij de paring. Ze ontdekten dat mannelijke vliegen minder aantrekkelijk werden voor vrouwtjes als gevolg van de toegenomen ozon in de lucht.

Als vervolg op dat werk onderzocht het team of deze afbraak van feromonen het vermogen van de vliegen om onderscheid te maken tussen verschillende soorten zou kunnen beïnvloeden.

De onderzoekers kozen ervoor om zich te concentreren op vier nauw verwante fruitvliegsoorten: Drosophila melanogaster, Drosophila simulans, Drosophila sechellia En Drosophila mauritiana. Mannetjes en vrouwtjes van al deze soorten werden gedurende twee uur blootgesteld aan hoge ozonniveaus, vergelijkbaar met de omstandigheden op een warme stadsdag. De onderzoekers gaven de vrouwtjes vervolgens de keuze om te paren met een mannetje van dezelfde of een andere soort.

Na blootstelling aan ozon werden in ongeveer 70 procent van de gevallen hybride nakomelingen geproduceerd, vergeleken met slechts 20 procent in de controlegroep die werd blootgesteld aan omgevingslucht.

Het percentage niet-naleving was het hoogst in 2011 D. simulantendie geen tekenen vertoonden dat ze onderscheid konden maken tussen soorten na blootstelling aan ozon, zelfs niet op basis van visuele of auditieve signalen.

“Hybriden zijn vaak steriel”, zegt Knaden. “Vliegen investeren dus zwaar in hun nakomelingen, maar de nakomelingen kunnen hun genen niet doorgeven aan toekomstige generaties.”

Dat betekent dat de stijgende ozonniveaus aan het oppervlak de verwoestende daling van het aantal insecten over de hele wereld kunnen verergeren, zegt hij. “Er zijn momenteel meer dan 1.500 insectenferomonen die chemisch zijn beschreven, en 90 procent daarvan heeft dubbele koolstof-koolstofbindingen [which can be destroyed by ozone].”