Yje herkent het woord misschien niet, maar je kent het gedrag wel. Phubbing, momenteel in behandeling voor de Collins Dictionary, is “interactie met een mobiele telefoon in plaats van met mensen in een sociale omgeving”. De verbluffende productie van Seed Dance Company maakt deel uit van Taiwan’s Season on the Edge en begint met het bekende beeld van een gebogen figuur, nauwelijks ademend, verloren in de gloed van een smartphone.
Andere dansers cirkelen rond, naar het scherm getrokken als motten naar een vlam of artiesten die de schijnwerpers zoeken, en er is een reeks die een wanhopige zoektocht naar een signaal lijkt op te roepen. Een van de vier ligt op de grond, hun lichaam schokt sporadisch omhoog bij elke dosis dopamine – of is het iets sinisters? – van sociale netwerken.
De professionele telefoons die ze hanteren, bijna als verlengstukken van hun armen, worden misleid door de felle lichten, die het kostuumontwerp in grijstinten accentueren voor wat soms lijkt op een kwartet zombies. Na zich te hebben geconcentreerd op sologedrag, probeert Wen-Jen Huang’s choreografie, uitgevoerd met Pin-Ho Wang, Tzu-Yin Chen en Kapitjuan Kadrangian, de groepsdynamiek te verkennen. Daden van concurrentie en samenwerking voegen momentum toe en vloeien weg bij deze voorovergebogen doemscrollers.
Met soms dezelfde superelastische overhemden bedekken de artiesten steeds vaker hun gezicht met het materiaal. De dansers bewegen zich van griezelig verborgen identiteiten naar over-the-top delen en veranderen in gekke emoticons en hartreacties, maar ze storten neer op de grond alsof de batterij bijna leeg is. De man verdwijnt in zichzelf en trekt zich vrijwel onopgemerkt terug van het toneel.
Studies hebben gesuggereerd dat overmatig smartphonegebruik de eenzaamheid vergroot, maar het artikel laat niet zien hoe mensen van alle generaties nu meer verbonden zijn dan ooit tevoren. Er zijn vier sterke uitvoeringen en enkele coole effecten, gespeeld tegen de vaak clubby ritmes van Enoch Chen, maar zelfs na 40 minuten voelt het stuk op het einde overbelast. Deze verschrikkingen zijn maar al te bekend. We zetten onze telefoons aan en verlaten het theater.