Ari Shapiro van NPR praat met Juliette Touma, directeur communicatie van de United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in het Nabije Oosten, over enkele van de honderden hulpverleners die in Gaza zijn omgekomen.
ARI SHAPIRO, HOST:
Tijdens de zes maanden durende oorlog in Gaza kwamen ongeveer 200 hulpverleners om het leven. Weinigen hebben zoveel aandacht getrokken als de zeven medewerkers van World Central Kitchen die deze week omkwamen bij gerichte Israëlische luchtaanvallen. Om de verhalen achter enkele anderen te horen, schuift Juliette Touma aan. Zij is directeur communicatie bij de United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East, ook bekend als UNRWA. En ze praat met ons vanuit Amman, Jordanië. Welkom terug bij ALLE OVERWEGINGEN.
JULIETTE TOUMA: Bedankt dat je mij hebt.
SHAPIRO: Van de ongeveer 200 hulpverleners die in de oorlog omkwamen, werkten er meer dan 175 voor uw organisatie. Zijn er mensen die u persoonlijk kende?
TOUMA: Ja. Honderdzevenenzeventig van onze collega’s zijn gedood sinds het begin van de oorlog in Gaza. Verschillende mensen zijn tijdens hun dienst gedood, waaronder twee onlangs toen Israëlische troepen een pakhuis van de UNRWA aanvielen waar we voedselvoorraden en andere medische benodigdheden opslaan. Er was eigenlijk een meisje – en ik zeg meisje omdat ze begin twintig was. En ze werd vroeg vermoord. Haar naam is Mai. En Mai werd samen met haar familieleden vermoord. Ze was een softwareontwikkelaar die voor UNRWA werkte. En ik ontmoette haar, en ik interviewde haar zelfs voor een korte video die we maakten over dat project waarbij UNRWA jonge mensen ondersteunde om een baan te hebben en in de technologie te werken.
SHAPIRO: Laten we naar een klein fragment van die video luisteren.
(GELUID VAN GEARCHIVEERDE OPNAME)
MAI: Ik ben een Palestijnse vluchteling. Mijn familie komt oorspronkelijk uit Preya (ph). Ik heb aan veel projecten gewerkt, zoals het UN Partner Portal, een platform om VN-agentschappen met partners over de hele wereld te verbinden. Het geeft mij de vrijheid om veel dingen te doen en mijn dierbaren te ondersteunen.
SHAPIRO: Honderdzevenenzeventig van uw collega’s is zo’n verbazingwekkend aantal. Ik bedoel, het zijn er een paar per week. Hoe heeft het de afgelopen zes maanden gevoeld om deze berichten te zien over mensen met wie u werkt, die in sommige gevallen stierven terwijl ze aan het werk waren?
TOUMA: Dat is gemiddeld één keer per dag. We hebben wat ik noem – ik weet dat het vreselijk klinkt, maar ik noem het een dodenlijst, wat letterlijk een Excel-blad is met namen en leeftijden en details over deze collega’s van ons. En het is behoorlijk griezelig om dat bijna elke dag te krijgen. En weet je, elke keer dat ik het open, is het gewoon verschrikkelijk omdat het niet alleen maar cijfers zijn. Het is niet zomaar een lijst. Dit zijn onze collega’s. Dit zijn artsen en leraren en ingenieurs en webontwikkelaars en apothekers en chauffeurs en mensen die aan de veiligheid van het personeel hebben gewerkt. En het gebeurde overal. Het gebeurde in het noorden, in het zuiden, in de middengebieden. Nergens is het veilig in Gaza. Niemand is veilig, ook de hulpverleners niet.
SHAPIRO: Waarom denk je dat de hulpverleners die tijdens dit conflict omkwamen zoveel minder aandacht kregen dan de zeven van World Central Kitchen?
TOUMA: Dat is een heel goede vraag. Ik bedoel, we hebben het over onze collega’s die zijn vermoord sinds we die informatie begonnen te verzamelen en te controleren, waarschijnlijk op 12 of 13 oktober, toen we de bevestiging kregen dat negen van onze collega’s waren vermoord. En voor ons bij UNRWA was dat al een heel hoog aantal. Dit is veruit het hoogste aantal VN-hulpverleners dat is omgekomen in welk conflict dan ook, bij welke natuurramp dan ook, sinds de VN onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog met hun werkzaamheden begon.
SHAPIRO: Heeft u enig idee waarom de internationale gemeenschap zich mobiliseerde en actief werd als reactie op de moord op zeven World Central Kitchen-arbeiders op een manier die ze nog nooit eerder hadden gezien voor vermoorde humanitaire werkers?
TOUMA: Ik zou het graag willen weten. Wat ik wel weet is dat elk verloren leven van elke burger in Gaza leeft en een ziel is, een verhaal, een verbrijzelde droom. Het is een leven dat te vroeg wordt afgebroken. Dat komt omdat deze oorlog tienduizenden kinderen heeft meegenomen, het grootste aantal journalisten en medische hulpverleners. Daarom moet elk leven, inclusief het leven van de Palestijnen in Gaza, meetellen. Het aantal doden tot nu toe, gerapporteerd als gedood, ik weet dat het niet is geverifieerd. En er is een hele discussie over deze cijfers. Het aantal is onthutsend. Dat zou ons allemaal moeten doen schudden.
SHAPIRO: Juliette Touma is directeur communicatie van UNRWA, de United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees. Hartelijk dank.
TOUMA: Bedankt dat je mij hebt, Ari.
Copyright © 2024 NPR. Alle rechten voorbehouden. Bezoek onze pagina’s met gebruiksvoorwaarden en licenties op www.npr.org voor aanvullende informatie.
NPR-transcripties worden direct gemaakt door NPR-artiesten. Deze tekst heeft mogelijk nog niet de definitieve vorm en kan in de toekomst worden bijgewerkt of herzien. Nauwkeurigheid en beschikbaarheid kunnen variëren. Het gezaghebbende record van de programmering van NPR is de audio.