Jane Khomi/Moment RF/Getty Images
Rozenwater: openingsdag 2066
Nu
Ik ben veertig minuten op mijn werk bij de Integrity Bank voordat de angst toeslaat. Zo begin ik meestal mijn dag. Dit keer vanwege de bruiloft en het eindexamen, maar niet mijn bruiloft en niet mijn examen. Op mijn plek bij het raam kan ik de stad zien, maar niet horen. Zo hoog boven Rosewater ziet alles er netjes uit. Blokken, wegen, straten, verkeer kronkelt langzaam rond de koepel. Ik kan vanaf hier zelfs de kathedraal zien. Het raam bevindt zich aan mijn linkerkant en ik zit aan het ene uiteinde van de ovale tafel met vier andere artiesten. We zijn op de vijftiende verdieping, bovenaan. Boven ons is een open dakraam, drie vierkante meter, en het vangnet is het enige tussen ons en de ochtendhemel. Blauw, met witte wolkjes. Nog geen brandende zon, maar dat komt later wel. De airconditioning in de kamer wordt geregeld ondanks dat het dakraam open staat, wat energieverspilling is waarvoor Integrity Bank wekelijks een boete krijgt. Zij zijn bereid de kosten te dragen.
Naast mij aan de rechterkant gaapt Bola. Ze is zwanger en erg moe tegenwoordig. Ze eet ook veel, maar dat is te verwachten. Ik ken haar al twee jaar en ze was elke keer zwanger. Ik begrijp de zwangerschap niet helemaal. Ik ben enig kind en ben nooit opgegroeid met huisdieren of vee. Mijn opleiding was ambulant; biologie heeft nooit een sterke interesse gehad, behalve microbiologie, die ik later onder de knie moest krijgen.
Hou je van lezen? Kom en sluit je aan bij onze vriendelijke groep mede-boekenliefhebbers. Elke zes weken lanceren we een spannende nieuwe titel en leden hebben gratis toegang tot fragmenten uit onze boeken, artikelen van onze auteurs en video-interviews.
Nieuwe Wetenschappersclub
Ik probeer te ontspannen en me te concentreren op de klanten van de bank. De zorgen over de bruiloft komen weer terug.
Een holografische teleprompter rijst op uit het midden van de tafel. Het bestaat momenteel uit willekeurige lichtwervelingen, maar zal binnen een paar minuten tot leven komen met tekst. Naast de onze is een kamer waar de nachtdienst tot rust komt.
‘Ik heb gehoord dat ze gisteravond Dumas hebben gelezen’, zegt Bola.
Ze is gewoon een gesprek aan het voeren. Het maakt niet uit wat de andere ploeg leest. Ik glimlach en zeg niets.
De bruiloft is over drie maanden. De bruid is een paar kilo aangekomen en weet niet of ze een andere jurk moet aandoen of voor liposuctie moet gaan. Bola is mooier als ze zwanger is.
‘Zestig seconden,’ zegt de stem met dunne stem.
Ik neem een slok water uit het glas op tafel. Andere artiesten zijn nieuw. Ze kleden zich niet formeel zoals Bola en ik. Ze dragen tanktops en t-shirts met metaal in hun haar. Ze hebben telefoonimplantaten.
Ik haat allerlei soorten implantaten. Ik heb er een. Standaardzoeker zonder add-ons. Saai, eigenlijk, maar mijn werkgever eist het.
De angst voor de toets verdwijnt voordat ik de bron kan isoleren en onderzoeken. Goed voor mij.
De stukjes metaal die deze jongeren in hun haar hebben, zijn afkomstig van vliegtuigongelukken. Lagos, Abuja, Jos, Kano en alle punten daartussenin: sinds het begin van de jaren 2000 zijn er op alle binnenlandse routes in Nigeria vliegtuigen neergehaald. Ze dragen stukken van het karkas als beschermende hangers.
Bola ziet dat ik naar haar staar en knipoogt naar mij. Nu maakt hij zijn tussendoortje open: een aantal wikkels koude moin-moin, een sinaasappeltahoe genesteld in de bladeren, op oude wijze. Ik kijk weg.
‘Ga,’ zegt de magere.
Plato’s tekst Republiek langzaam en gestaag scrollt in griezelige holografische figuren op het cilindrische display. Ik begin te lezen, net als de anderen, sommigen zachtjes, anderen hardop. We betreden de xenosfeer en zetten een bankfirewall op. Ik voel de bekende korte duizeligheid; de tekst draait en wordt transparant.
Elke dag voeren ongeveer vijfhonderd klanten financiële transacties uit in deze kamers, en elke nacht sluiten medewerkers over de hele wereld deals, waardoor dit een vierentwintiguursbusiness is. Wildgevoeligen onderzoeken en pushen, criminelen proberen persoonlijke gegevens uit het niets te plukken. Ik heb het over geboortedata, pincodes, meisjesnamen van moeders, transacties uit het verleden, die allemaal gehoorzaam in de voorhersenen van elke cliënt liggen, in het werkgeheugen, wachtend om te worden opgehaald door de hongerige, ongetrainde en vatbaar voor freewheelen.
Artiesten als ikzelf, Bola Martinez en metalheads zijn getraind om ze af te wijzen. Wij doen het ook. We lezen de klassiekers om de xenosfeer te overspoelen met irrelevante woorden en gedachten, een beschermende muur van kennis die zelfs zijn weg vindt naar het onderbewustzijn van klanten. Een professor heeft het ooit bestudeerd. Er werd een verband gevonden tussen het materiaal dat voor de firewall werd gebruikt en de gebruikersactiviteit gedurende de rest van het jaar. Iemand die nog nooit Shakespeare heeft gelezen, zou plotseling delen vinden Koning Lear komt zonder enige reden in je op.
We kunnen indringers opsporen als we dat willen, maar Integrity is niet geïnteresseerd. Het is moeilijk en duur om misdaden die plaatsvinden in de xenosfeer te vervolgen. Als er geen levens verloren gaan, zijn de rechtbanken niet geïnteresseerd.
Lijnen voor geldautomaten, zoveel mensen, zoveel zorgen en verlangens en passies. Ik ben het beu om de levens van anderen door mijn hoofd te filteren.
Gisteren ging ik met Glaucon, de zoon van Ariston, naar Piraeus, zodat ik mijn gebeden aan de godin zou kunnen aanbieden; en omdat ik wilde zien hoe ze het festival zouden vieren, wat nieuw was. Ik was verrukt over de optocht van de inwoners; maar die van de Thraciërs was net zo mooi, zo niet mooier. Toen we klaar waren met bidden en naar het spektakel keken, draaiden we ons in de richting van de stad. . .
Bij het betreden van de xenosfeer is er een geprojecteerd beeld van jezelf. Ongetrainde, wildsensitieve mensen projecteren hun ware zelf, maar professionals zoals ik zijn getraind om een gecontroleerd, samengesteld beeld van zichzelf te creëren. De mijne is een griffioen.
Mijn eerste aanval van de dag kwam van een man van middelbare leeftijd uit een herenhuis in Yola. Hij ziet eruit als een stok en heeft een zeer donkere huidskleur.
Ik waarschuw hem en hij geeft het op. De tiener neemt zo snel zijn plaats in dat ik denk dat ze zich op dezelfde fysieke locatie bevinden als onderdeel van de hackfarm. Criminele syndicaten verzamelen soms de gevoelige personen en voegen ze samen tot een ‘mumbai-combo’: een callcentermodel met seriële zwarte hoeden.
Ik heb het allemaal eerder gezien. Er zijn nu niet zoveel van dit soort aanvallen meer als toen ik in deze branche begon, en een deel van mij vraagt zich af of ze ontmoedigd raken door hoe effectief we zijn. Hoe dan ook, ik verveel me nu al.
Auteursrecht Tada Thompson
Dit is een uittreksel uit Rozenwateruitgegeven door Orbit Books, de nieuwste selectie voor de New Scientist Book Club: meld u hier aan om samen met onze leden te lezen.
Breng je sciencefictionschrijven naar een nieuwe dimensie tijdens dit weekend gewijd aan het bouwen van nieuwe werelden en nieuwe kunstwerken Onderwerpen:
De kunst en wetenschap van het schrijven van sciencefiction