Kunnen de bondgenoten van Pakistan helpen de economie nieuw leven in te blazen met investeringsdollars? | Uitlegger

Islamabad, Pakistan – Tijdens een reeks reizen in de afgelopen drie maanden heeft de Pakistaanse premier Shehbaz Sharif geprobeerd de drie nauwste bondgenoten van het land – China, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten – ervan te overtuigen om in het land te investeren, terwijl de precaire economie op zoek is naar groene scheuten. .

In juni vorig jaar, tijdens Sharifs eerste termijn als premier, richtte de regering de Special Investment Facilitation Council (SIFC) op, een machtig orgaan bestaande uit Pakistaanse civiele en militaire leiders, om investeringen in Pakistan te bevorderen.

Na reizen naar Peking, Riyadh en Abu Dhabi wijst de regering van Sharif op een reeks memoranda van overeenstemming die tijdens die reizen zijn ondertekend als indicatoren voor potentiële investeringen die naar Pakistan komen.

Analisten waarschuwen echter dat pogingen om directe buitenlandse investeringen (FDI) aan te trekken alleen zullen slagen als Pakistan een stabiel politiek landschap kan beloven en structurele hervormingen in zijn economie kan doorvoeren.

Dus wat heeft Pakistan gewonnen van de reizen van Sharif en wat moet het doen om investeringen aan te trekken terwijl het zich voorbereidt op onderhandelingen met het Internationale Monetaire Fonds (IMF) om zijn 24e leningprogramma sinds 1958 aan te gaan?

5 miljard dollar uit Saoedi-Arabië?

Nadat hij in maart voor de tweede keer aan de macht was gekomen, bezocht Sharif in april twee keer Saoedi-Arabië. Deze reizen werden gevolgd door een reeks bezoeken van hoge Saoedische functionarissen, waaronder de ministers van Defensie en Buitenlandse Zaken, aan Pakistan. Begin mei vloog ook een Saoedische zakendelegatie met vijftig leden naar het land om deel te nemen aan een investeringsconferentie.

Tijdens zijn twee ontmoetingen met de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman in april besprak Sharif de mogelijkheden om de economische samenwerking tussen de twee landen te verbeteren en onderzocht hij de mogelijkheid van een investeringspakket van $ 5 miljard.

“We hebben samenwerkingsgebieden geïdentificeerd, zowel op overheidsniveau als op bedrijfsniveau, en dit is duidelijk geïdentificeerd. Nu hebben we een duidelijk pad voorwaarts”, vertelde Sharif in mei aan Al Arabiya TV News.

Vorig jaar beweerde interim-premier Anwaar-ul-Haq Kakar ook dat Saoedi-Arabië ermee had ingestemd 25 miljard dollar te investeren in verschillende sectoren van Pakistan, zonder enige details te geven.

Maar Farid Khwaja, een investeerder en voorzitter van KTrade Securities, zei dat Pakistan kansen heeft geschetst voor Saoedische investeringen op zes verschillende gebieden, waaronder het olieraffinaderijproject, de landbouw, de mijnbouw, de energiesector, de technologie en de luchtvaart.

“Er bestaat geen twijfel over dat Pakistan investeringen nodig heeft. “Nog maar achttien maanden geleden stonden we op de rand van een faillissement, maar dankzij deze dialogen en afspraken met bevriende landen laten we hen weten wat we te bieden hebben”, zei hij tegen Al Jazeera.

Een hoge Pakistaanse regeringsfunctionaris die deel uitmaakte van de gesprekken met Saoedische delegaties zei dat Pakistan hoopte dat Riyadh zou investeren uit zijn Public Investment Fund (PIF), het staatsinvesteringsfonds van het koninkrijk met geschatte activa van meer dan 900 miljard dollar. “Ze zijn duidelijk op zoek naar investeringsmogelijkheden en proberen hun visie te volgen”, zei de functionaris op voorwaarde van anonimiteit.

De onderhandelingen over de voorgestelde investering van $5 miljard zijn aan de gang, voegde de ambtenaar eraan toe.

‘We bevinden ons momenteel in de discussiefase, die is begonnen. Naarmate deze onderhandelingen rijper worden, zullen de zaken worden opgehelderd en zullen we zien wat de definitieve overeenkomsten zullen zijn”, voegde hij eraan toe.

En 10 miljard dollar uit de VAE?

Sharif vervolgde zijn bezoeken aan Saoedi-Arabië door eind mei een bezoek te brengen aan de VAE, een andere al lang bestaande partner van het land, waar hij een ontmoeting had met president Sjeik Mohammed bin Zayed Al Nahyan.

Na de ontmoeting tussen de leiders maakte het kantoor van de Pakistaanse premier bekend dat de VAE 10 miljard dollar aan investeringen op verschillende terreinen aan Pakistan heeft toegezegd.

Het Ministerie van Investeringen van de VAE bevestigde de toezegging. Maar een maand later zijn er weinig details beschikbaar over de sectoren waarin de VAE zouden kunnen investeren en of de twee partijen het eens zijn geworden over een tijdschema voor de investeringen.

Lijst van Chinese MoU’s

Maar het was Sharifs vijfdaagse bezoek aan China in juni, zijn eerste van deze termijn, dat volgens analisten het meest kritische verblijf in het buitenland was.

Hij werd vergezeld door legerchef-generaal Syed Asim Munir, en de Pakistaanse leiders voerden gesprekken met de Chinese president Xi Jinping, premier Li Qiang en andere leiders in Peking.

Het bezoek kwam twee maanden nadat gewapende mannen een bus hadden aangevallen met daarin Chinese ingenieurs die werkten aan een grote waterkrachtcentrale in het noorden van Pakistan, waarbij ten minste vijf Chinese staatsburgers en één Pakistani omkwamen.

De aanval was een van een reeks tegenslagen in projecten die waren gebouwd onder de ambitieuze China-Pakistan Economic Corridor, een project van 62 miljard dollar dat tien jaar geleden werd gelanceerd toen Sharifs oudere broer Nawaz, zelf drievoudig premier, premier van het land was.

De afgelopen tien jaar is de afhankelijkheid van Pakistan van China aanzienlijk toegenomen, omdat de relatie, ooit gecentreerd op militaire banden, zich grotendeels heeft uitgebreid naar de economische arena: Pakistan is China bijna 30 miljard dollar schuldig van zijn totale buitenlandse schuldverplichtingen van bijna 130 miljard dollar. van dollars.

De economische managers van het land hebben benadrukt dat Pakistan het ambitieuze groeicijfer van 3,6 procent, dat het land voor het volgende begrotingsjaar heeft vooropgesteld, niet zal kunnen verwezenlijken zonder aanzienlijke buitenlandse investeringen.

Na de terugkeer van Sharif uit Peking hebben zowel de Chinese als de Pakistaanse regering verklaringen afgelegd over een grotere nadruk op veiligheid, evenals de oprichting van een “opgewaardeerde versie van CPEC” om de economische en sociale ontwikkeling van Pakistan beter te ondersteunen.

Maar ondanks de ondertekening van 23 MoU’s in verschillende sectoren tijdens het bezoek van Sharif, was er behalve een blijk van intentie geen concrete overeenkomst over welk project dan ook waar de twee landen prioriteit aan konden geven.

Wat moet Pakistan doen?

Sinds de oprichting van SIFC afgelopen juni heeft de overheid de organisatie gecrediteerd voor het helpen faciliteren van investeringsmogelijkheden buiten het land.

Uit de meest recente beschikbare gegevens van de centrale bank blijkt dat Pakistan van juli tot april dit jaar 1,45 miljard dollar aan investeringen heeft ontvangen, een schamele groei van 8,1 procent ten opzichte van vorig jaar.

Maar analisten zeggen dat hoewel uit de drie recente bezoeken de wanhoop van Pakistan naar financiële steun bleek, hetzij in de vorm van bankdeposito’s of investeringsprojecten, het uitblijven van de projecten grotendeels te wijten was aan het onstabiele landschap van Pakistan.

“De reden voor het uitblijven van investeringen of dergelijke projecten ligt in de chronische politieke instabiliteit van het land en de structurele problemen die de Pakistaanse economie teisteren”, vertelde Umer Karim, een fellow bij het King Faisal Center for Research and Islamic Studies, aan Al Jazeera. .

Economisch analist Uzair Younus is het daar ook mee eens en zegt dat de fundamentele kwestie voor Pakistan die van de bredere omgeving in het land blijft.

‘In een tijd waarin binnenlandse bedrijven aarzelen om in de economie te investeren, zal buitenlands kapitaal zelfs nog conservatiever zijn. Als Pakistan kapitaalstromen wil aantrekken, moet het holistische hervormingen doorvoeren en een geloofwaardige routekaart bieden die binnenlandse en buitenlandse investeerders aanspreekt. Tot nu toe lijkt dit niet het geval te zijn geweest onder de regering van Sharif”, vertelde een in Washington DC gevestigde analist aan Al Jazeera.

De uitdaging voor de regering van Sharif komt voort uit de politieke instabiliteit van het land na de verkiezingen, ontsierd door beschuldigingen van manipulatie en manipulatie.

De toenemende aanvallen op wetshandhavers in de afgelopen achttien maanden hebben het overbelaste leger van het land, dat ook de oostgrens met het voormalige India en de westgrens met Afghanistan in bedwang moet houden, nog een extra uitdaging gegeven.

Ali Khwaja van KTrade Securities schetste daarentegen een voorzichtiger optimistisch beeld.

De in Londen gevestigde investeerder zei dat de drie belangrijkste geldverstrekkers van Pakistan blijkbaar samenwerken aan een breder plan om in het land te investeren.

“Er wordt over Pakistan gesproken als een land waar Saoedische software op Chinese hardware komt, en nu worden de verbanden duidelijker”, zei hij.

De in Karachi gevestigde econoom Khurram Husain wijst er echter op dat de drie landen die Sharif bezocht ook de grootste bilaterale crediteuren van Pakistan zijn.

“Alle buitenlandse investeerders beschouwen Pakistan als een land met een hoog risico, dus het land concentreert zich op het vinden van manieren om grote deals tussen regeringen tot stand te brengen. Het probleem is dat ze momenteel financiële steun nodig hebben, en deze deals zullen, zelfs als ze er komen, niet veel geld opleveren”, zei Husain tegen Al Jazeera.

De analist voegde eraan toe dat de beste uitweg uit de huidige economische problemen van Pakistan binnenlandse hervormingen zijn, en niet buitenlandse steun.

“Realistisch gezien zou Pakistan moeten proberen zijn externe schuldenprofiel onder controle te houden in plaats van meer financiële steun te zoeken bij zijn bilaterale crediteuren”, voegde hij eraan toe.

De in Riyad gevestigde Karim zei echter dat de buitenlandse bezoeken een politieke dimensie hebben ontwikkeld waarbij Pakistaanse regeringen optica gebruiken als “tekenen van internationaal vertrouwen en steun”, maar dat er enige nadruk moet worden gelegd op binnenlandse investeerders om de economie nieuw leven in te blazen.

“BDI blijven zeker een belangrijk onderdeel van economische expansie en groei; De overheid zou echter kunnen beginnen door lokale investeerders en bedrijven in staat te stellen een routekaart te ontwikkelen die vervolgens aan buitenlandse investeerders kan worden aangeboden”, zei hij.