Knoppen indrukken: ik ging naar een Japans Nintendo-themapark – en het was een kinderdroom die uitkwam | Spellen

IIk heb altijd geschreven over het snijvlak van gamen en het echte leven – daar liggen vaak interessante verhalen – maar zelden krijg ik de kans om het zo letterlijk te doen als deze week. Gisteren bezocht ik het themapark Universal Studios in Osaka, waar Mario’s wereld in de echte wereld is nagebouwd. Je gaat door een groene warppijp en als je aan de andere kant, door het kasteel van prinses Peach, naar buiten komt, kom je in een primair gekleurde Mario-scène, vol groen gras, gele blokken en bruine stenen, met wezens die heen en weer bewegen over de oevers tussen vraagtekenblokken en over de gapende gracht van Bowser’s Castle.

Mijn mond viel open. Ik wilde dit Nintendo-themapark al sinds de opening graag zien, maar ik was er niet op voorbereid hoe indrukwekkend het zou zijn om de fysieke manifestatie van de dromen van mijn achtjarige zelf binnen te lopen. Super Mario World is zo opgebouwd dat je de buitenwereld niet kunt zien als je binnen bent, waardoor je in de fantasie verdwijnt.

Er zijn drie attracties in Super Mario World. De eerste is een sightseeing-oefening op de rails waarbij je met Yoshi door het park rijdt en alle details goed bekijkt (ik heb een paar verborgen Pikmin gezien). De tweede is een augmented reality Mario Kart-race, waarbij je, nadat je je een weg door de rij in het kasteel van Bowser hebt gebaand, een draaiende kart je over de baan brengt en je granaten afvuurt op Bowser en zijn handlangers. (Helaas, je kunt er niet echt in rijden.) En bij de derde rit ren je door het park en speel je minigames om sleutels te verdienen, waarna je het opneemt tegen Bowser Jr. Je schaduw wordt op het scherm geprojecteerd en je springt, bukt en zwaait met je armen om power-ups te verzamelen en Bullet Bills te vermijden. Ken je Kinect nog, de bewegingsgevoelige camera van Xbox? Het is niet anders.

Iemand van Universal Studios begeleidde mij, wat betekende dat ik de rijen kon overslaan – anders had ik op een van deze ritten een uur of twee gewacht. Dit is standaard voor themaparken, maar uiteraard niet standaard voor videogames, die doorgaans direct entertainment beloven (als downloadsnelheden en grote updatebestanden dit toelaten). Maar ik denk niet dat Mario-fans hoeven te rijden om het plezier uit een verblijf in deze ruimte te halen. Net als de Mario Lego-sets is Super Nintendo World ontworpen in samenwerking met Nintendo’s eigen game-ontwerpers, waardoor het park verrassend interactief is. Koop een armband en je kunt blokken slaan en geheime Mario-logo’s vinden en stickers verdienen in de bonding-app. En kringloopwinkels zijn ronduit gevaarlijk: de standaard voor vaders van merknamen in Japan is dat wel extreem hoog, en de yen staat momenteel zwak ten opzichte van het pond, dus uiteindelijk vertrok ik met zoveel spullen dat het leek alsof Mario in mijn hotelkamer had overgegeven.

Net zoals mensen voor Disney naar Orlando gaan, reizen sommige toeristen speciaal voor Super Nintendo World naar Japan. Het is krachtig om geliefde fictie tot leven te zien komen. En we zullen hier zeker meer van zien: tijdens het Halloween Horror Nights-evenement van Universal Orlando Resort was er een spookhuis met The Last of Us-thema, waarbij menselijke acteurs de rol van de knikkers op zich namen, Joel en Ellie. Mede-maker van de serie Neil Druckmann leek meer enthousiast dan wie dan ook toen hij onlangs op bezoek was. “Ik dacht: oh mijn God, ik doe mee aan het spel. Je kunt stellen dat de spelers al in het spel zitten… maar ze zien het door een 2D-frame aan hun muur. Wat als je dat frame doorbreekt en je er nu door omringd bent en het kunt aanraken, voelen en ruiken?

De parallellen tussen het ontwerp van een themapark en het ontwerp van games worden heel duidelijk als je je in een ruimte met een videogamethema bevindt. Themaparkarchitecten en architecten op videogameniveau vertrouwen op visuele details en verhalen over de omgeving om mensen te begeleiden, hun ogen naar de juiste plaatsen te trekken en hen ondergedompeld te houden in de ervaring. Beide vereisen een zekere opschorting van ongeloof en moeten dit aanmoedigen door middel van doordachte en weloverwogen keuzes. Als je Disney Castle aan de horizon ziet opdoemen en je wilt er naartoe, dan is dat zo ontworpen.

De Japanse re-creatie van Harry Potter’s Hogwarts door Universal Studios ligt langs een lang, kronkelig pad, in de schaduw van zorgvuldig geplaatste bomen en het dorp Hogsmeade – het deed me veel denken aan die “laadgangen” die met veel succes werden gebruikt in de recente Tomb Raider trilogie of God of War, waarin je merkt dat je door een nauwe opening klautert of een paar minuten door een grot dwaalt terwijl de game verwoed het enorme gebouw of het prachtige uitzicht laadt dat je had moeten verlaten.

Samenwerken tussen makers van videogames en themaparken is een gouden combinatie als het gaat om Super Nintendo World. Beiden houden zich bezig met het ontwerpen en construeren van entertainment. Ik raad ten zeerste een bezoek aan als je de kans krijgt, en aangezien dit veruit het meest populaire gebied in het hele park was, verwacht ik binnenkort meer inspanningen in het videogame-themapark te zien. Ondertussen ben ik nu gefascineerd geraakt door andere themaparken voor videogames, zoals Dragon Quest Island, het Sonic-gedeelte van Odaiba Amusement Park, het verloren Pokémon-themapark dat in 2005 in Nagoya bestond, en de semi-geheime Pokémon Nature Park-ervaring momenteel actief in Tokio. Geweldig – ik had echt nog een dure speciale interesse nodig.

Wat te spelen

Om bij het onderwerp te blijven deze week: mijn entertainment op lange vluchten was Super Mario-RPG, een remake van de zachtaardige Mario-spin-off uit 1996 die oorspronkelijk niet in Europa was uitgebracht. Voor mij als kind had hij een mythische status; Ik speelde het uiteindelijk als tiener, nadat ik een duur geïmporteerd SNES-exemplaar had gevonden. Nu kunt u deze remake echter eenvoudig downloaden.

Het is prachtig gedaan, waarbij de bijna claymation-achtige beelden van het origineel zijn omgezet in een miniatuurspeelgoedesthetiek, en het is een interessant overblijfsel uit een tijd waarin Nintendo meer vrijheid nam met zijn kernfranchises en andere ontwikkelaars (in dit geval Square Enix) rare dingen liet doen. met hen. . Er is het duidelijk niet-Nintendo speelse geklets van de personages, de vreemde locaties, de enigszins ploeterende turn-based gevechten. Dit zou ook een goede eerste RPG zijn voor kinderen vanaf acht jaar die willen overstappen van Mario-platformgames naar iets meer verhalend gericht.

Verkrijgbaar bij: Nintendo-schakelaar
Geschatte speelduur: 20 uur

Wat te lezen

• Hoe schattig is de trailer voor de aankomende stop-motion Pokémon-serie van Netflix, Pokémon-conciërge? Ik kan er niet tegen.

• Valve heeft een eeuwig briljant sciencefictionmeesterwerk afgeleverd Halveringstijd wat langverwachte aandacht voor zijn 25e verjaardag, waardoor het Steam Deck-compatibel werd, een documentaire werd uitgebracht en er zelfs nieuwe multiplayer-kaarten voor werden gemaakt.

• Ik heb echt genoten van dit nostalgische en inzichtelijke essay van schrijfster Carmen Maria Machado Fr een gamer voor het leven zijnen wat het betekent om ze met anderen te delen – is de redacteur van een nieuwe verzameling essays over videogames door fantasyschrijvers, Critical Hits: Writers on Games and the Alternative Worlds We Live In.

• De laatste van ons Deel II wordt geremasterd. Hoe geweldig het ook is, het is niet een game die ik nog een keer wil spelen, maar misschien maakte het succes van de tv-serie deze heruitgave onvermijdelijk.

Wat te klikken

Blok met vragen

Ik zal deze week geen vraag beantwoorden omdat ik nog op reis ben, maar stuur uw vragen over videogames (of andere feedback die u heeft voor de nieuwsbrief) in door deze e-mail te beantwoorden. Ik lees (bijna) alles wat er binnenkomt, en het is het hoogtepunt van mijn week. Hier is een recente e-mail van een lezer Carol om dat punt te illustreren:

“Keza, ik zal beweren dat de eerste generatie gamers niet de jaren 40 en 50 ingaan! Als 67-jarige vrouw die al gamer is sinds haar vader de Atari tientallen jaren geleden kocht, en nog steeds elke dag speelt, wil ik erop wijzen dat de oorspronkelijke spelers in de zestig zijn.s of ouder. Mijn 73-jarige man en ik je bezit een PS5, Xbox One en Switch. ik ben 250 jaar oud-plus uren voor TOTK en ik zie geen reden om me te haasten om het af te maken. Gamen was een groot deel van mijn leven en ik grapte altijd dat dat zo was‘ll In een bejaardentehuis zijn en vrolijk spelletjes spelen tot de dag dat ik sterf. Ik ben ervan overtuigd dat het spelen van games de cognitieve veroudering helpt vertragen en de hand-oogcoördinatie en het probleemoplossend vermogen enz. helpt behouden. Ik vind het altijd leuk als mensen geschokt zijn als ze horen dat ik een gamer ben. Ik veronderstel ze verwachten van mij dat ik in een schommelstoel zit en brei en naar spelletjes kijk TV in plaats van me een weg te banen door Horizon Zero Dawn.

Ik heb mijn hele volwassen leven gewacht om de hele dag zonder schuldgevoel games te kunnen spelen, pensioen is iets geweldigs! Wie houd ik voor de gek? Ik heb me nooit schuldig gevoeld over de tijd die ik aan gamen besteed!”

Als je een vraag hebt voor het vragenblok – of iets anders te zeggen hebt over de nieuwsbrief – klik dan op Beantwoorden of stuur een e-mail naar pushbuttons@theguardian.com.