Kijk hoe een mensachtige robot extreem langzaam een ​​auto bestuurt

Een mensachtige robot die een auto kan besturen, zou op een dag als chauffeur kunnen worden gebruikt, hoewel de maker toegeeft dat dit minstens vijftig jaar kan duren.

De meeste zelfrijdende auto’s werken heel anders dan een menselijke bestuurder, waarbij gebruik wordt gemaakt van kunstmatige intelligentie en op maat gemaakte mechanische systemen om het stuur en de pedalen rechtstreeks te bewegen. Deze aanpak is veel efficiënter en eenvoudiger dan het besturen van een mensachtige robot, maar wordt ook voor elke individuele auto op maat gemaakt.

Kento Kawaharazuka van de Universiteit van Tokio en zijn collega’s hebben een mensachtige robot ontwikkeld, Musashi genaamd, die op dezelfde manier een auto kan besturen als een mens. Het heeft een ‘skelet’ en ‘spierstelsel’ zoals dat van een mens, evenals camera’s in elk oog en krachtsensoren in zijn armen en benen. Kunstmatige intelligentiesystemen bepalen welke acties nodig zijn om de auto te laten rijden en reageren op gebeurtenissen zoals een verkeerslicht dat van kleur verandert of een persoon die voor de auto stapt.

De robot kan momenteel slechts een beperkt aantal rijtaken uitvoeren, zoals rechtdoor rijden of rechtsaf slaan, met een snelheid van ongeveer 5 kilometer per uur op niet-openbare wegen. “De snelheid van het pedaal of de snelheid van de auto is niet hoog. Bovendien is autorijden niet snel vergeleken met mensen”, zegt Kawaharazuka.

Kawaharazuka hoopt echter dat zodra het systeem is verbeterd, het in elke auto kan werken, wat handig zou kunnen zijn als er routinematig mensachtige robots worden geproduceerd. “Ik kijk niet tien of twintig jaar in de toekomst, maar ik kijk vijftig of honderd jaar verder”, zegt hij.

“Deze studie is potentieel interessant voor mensen die mensachtige robots ontwikkelen, maar vertelt ons niet veel over autonoom rijden”, zegt Jack Stilgoe van University College London. “Zelfrijdende auto’s rijden niet en mogen niet als mensen rijden. Technologie hoeft niet afhankelijk te zijn van ledematen en ogen om andere, veiligere en nuttiger manieren te vinden om zich door de wereld te verplaatsen, vertrouwend op digitale kaarten en speciale infrastructuren.”